De bocht van Jambon

Het is me wat bij de N-VA. De LDD werd ooit verweten een Spaanse herberg te zijn – op het eerste Doorbraak Café liet de libertaire partijleider Jean-Marie Dedecker dat ie volgende keer een partij vormt met zichzelf alleen. Maar wat moet je van de N-VA denken?

Eerst was er Siegfried Bracke. Een voornaam als een klok voor een bepaald soort Vlaamse Beweging, dat zeker. Maar een socialist, en een framasson godbetert. Die kwam eventjes zeggen dat centrumrechts België beter is dan meer Vlaanderen. Enfin, da’s kort door de bocht. Daarom ook noemen perskoelies dat de Bocht van Bracke.

Als de N-VA geen Spaanse herberg is, dan is het wel een meanderende rivier. Want na Brackes bocht, V-tjes en helfies houdt u zich best vast, beste lezer, voor de volgende haarspeldbocht, vorige week haast geruisloos genomen door Jan Jambon. De man wierp zich al op als een staatsman, zo stellen vele Vlaamse maar ook Franstalige journalisten die zijn optreden achter Le Pen (de enige echte, die zijn achternaam wenst te behouden) en voor het Sint-Maartensfonds al vergeten zijn.

Tromgeroffel en klaroengeschal. Alle lichten op oranje en spots op de minister van Binnenlandse Zaken. Want voor Jambon – en hij schijnt voor zijn partij te spreken – zijn de transfers in de sociale zekerheid – houdt u vast, of ge valt van uw stoel – alleen maar een ‘hulp in de politieke marketing’ van de N-VA.

Jawel, u leest het goed. ’t Was allemaal niet serieus, de camionetjes volgestouwd met nep-euro’s, laat staan artikel 1 van de constituties van de N-VA – voortaan minder heilig dan die van het federale België. De minister zegde het zelf, eind vorige week in de zakenclub Cercle de La Wallonie en geciteerd in het Roularta-weekblad Le Vif-Express. Leest u even mee:

‘On doit sécuriser cette politique de centre-droit dans la Belgique si c’est possible, mais dans la Flandre si nécessaire. Notre but n’est pas de changer la Constitution. Le but est d’améliorer le bien-être de nos enfants et petits-enfants. La réforme de l’Etat n’est qu’un moyen pour y parvenir.” Interrogé sur le maintien futur du programme communautaire de la N-VA si les transferts financiers Nord-Sud venaient à cesser d’ici quelques années, le nationaliste flamand a répliqué : “Les transferts Nord-Sud, ça nous aide juste pour le marketing, Mais en fait, ça ne nous intéresse pas”.’

Voor de goede orde: het vetjes is van uw dienaar. En wie het niet gelooft, klikke alhier voor de bron zelve.

Wie ondertussen niet van zijn stoel gevallen is, en zijn klomp niet heeft gebroken en nog voortleest, kan zich mee volgende vragen stellen. Is dit nu de nieuwe partijlijn? Weet partijgenoot Bourgeois dat – want die bestelde onlangs nog een studie over de transfers tussen noord en zuid? Kan dit door de beugel van pakweg de partijraad? Helpt dit Jambons populariteit in de pop polls onzer vaderlandsche pers? Zit het pluche van de salons van de Cercle de La Wallonie beter dan de harde stoelen in de rokerige achterafzaaltjes van het Sint-Maartensfonds? En heeft schoonmoeder Bart Maddens dit al gelezen?

Er is meer vreugde in de hemel voor één zondaar die zich bekeert dan voor 99 rechtvaardigen. La fonction crée l’homme. Jambon als echte Belg, anders zou hij wél de niet-objectiveerbare en niet-wederkerige transfers tussen noord en zuid aankaarten. Zoals de denkgroep In de Warande, waar Jambon de pen vasthield van het Warandemanifest. Of zoals in de Vlaamse Volksbeweging, waar Jan Jambon jarenlang politiek secretaris was en uit wier schoot het AK-VSZ is ontstaan, het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid (let op de progressieve spelling).

Mocht ik hem ooit gelezen hebben, ik zou Bredero citeren. Maar waarover ik niets weet, zwijg ik liever. Misschien had Jambon dat beter ook gedaan.