Sterkere Pieter De Crem trekt CD&V naar centrum

Pieter De Crem, houd die maar in de gaten. Hij zou stoppen met nationale politiek, maar is ondertussen weer minister en kandidaat om dit te blijven. Belangrijker dan die goed gespeelde politieke comeback wordt de impact op zijn partij. CD&V moet minder links en meer Vlaams zijn. Nikske herfederalisering. Op z’n minst in de strategie komt het Vlaams Kartel weer om de hoek kijken.

Noteer het maar: op 26 mei zal De Crem (56) als kopman van de kamerlijst van CD&V uitpakken met een goede score. In zijn gemeente alleen al kreeg hij meer dan 5000 voorkeurstemmen. De titelvoerend burgemeester van Aalter had voor oktober netjes aangegeven zich helemaal te zullen toespitsen op zijn gemeente. Ongelukkig was hij, omdat hij in 2014 vrede moest nemen met een tweederangsrol als staatssecretaris, omdat hij voor 2019 geen Europees lijsttrekker mocht worden, maar vooral omdat zijn partij het centrum kwijt was.

De uittocht van de N-VA uit de federale regering zorgde voor de intro van De Crem. Wouter Beke (CD&V) heeft snel beseft dat hij hem nodig had. Nu, meteen, direct, als minister van Binnenlandse Zaken. Een ster meer waard dan zijn postje als staatssecretaris van Lege Dozen, zoals Jan Segers het mooi verwoordt in Het Laatste Nieuws. Buitenlandse handel is immers geregionaliseerd.

Vrouwen

De retour van De Crem werd wat vertraagd door de zoektocht van zijn partij naar een evenwicht tussen mannelijke en vrouwelijke lijsttrekkers. Een politiek correct gedoe waar De Crem het zijne van denkt. In Aalter zit er maar één vrouw in een tienkoppig college. Et alors?

Alleen met De Crem kon Beke voorkomen dat CD&V in Oost-Vlaanderen met een compleet onbekende kopvrouw naar de kiezer moest. Moet zijn dat er aan de basis iets schort. Dat veel vrouwen uit de progressieve hoek van de partij al lang naar Groen zijn verhuisd, bijvoorbeeld.

De Crem wil staan voor een verhaal van rechten én plichten. Weer handig, want zo’n uitspraak heeft het voordeel dat niemand weet wat hij precies bedoelt. De oer-CD&V’er kan er alle kanten mee uit.

Onder meer Het Laatste Nieuws, De Tijd én De Afspraak rolden de loper uit voor een lange babbel. Interessant.

Links

In alle interviews geeft De Crem mee dat zijn partij te ver opschoof naar links, zowel maatschappelijk als economisch. De gemeenteraadsverkiezingen hebben hem gelijk gegeven. De partij heeft haar koers gecorrigeerd. Opgeschoven naar rechts, naar het centrum waar we thuishoren als volkspartij. ‘We moeten weer een verhaal maken dat aansluit bij onze corebusiness, dat brede centrum van gezinnen en ondernemers.’

De Tijd noemt zijn terugkeer een symbool voor de heropstanding van de rechtervleugel van CD&V. ‘De partij heeft haar historische rol als brede centrumpartij weer opgenomen. We zitten weer pal in het centrum. We identificeren ons niet meer met de syndicale agenda’, zegt de minister daar.

Of nog: ‘De identificatie – soms gewild, soms ongewild – met een centrumlinkse agenda paste niet voor een volkspartij als CD&V. Wij moeten socio-economisch de synthese maken’. Dat er toch andere beslissingen werden genomen, ‘die niet door de basis werden gedragen’, had hem doen besluiten dat zijn federale carrière voltooid was.

Conservatief

De Crem zegt de zaken wel vaker zoals ze zijn. Met een rustig conservatieve tongval. Ook Groen zal het geweten hebben.

Klimaatbetogers? Best sympathiek, maar een hype die per definitie overwaait. Ze eten hamburgers en vliegen de wereld rond dat het een lieve lust is. Willen ze voor een trip naar Barcelona 370 of 37 euro betalen? Ze spuiten slogans van Greenpeace en de Bond Beter Leefmilieu, terwijl kernenergie een goed middel kan zijn om de CO2-uitstoot te beperken. Veel scholieren weten niet wat minister Schauvliege al realiseerde.

Neen, een affaire met Groen zit er niet in. In Aalter had hij te maken met oppositie van Jef Tavernier, vandaag van Mieke Schauvliege (geen familie). Groen haalde er in 2012 20 procent van de stemmen, maar bleef op dat niveau hangen in 2018. Als ‘ecorealist’ (tegenover utopisten) wil hij kiezers van Groen terughalen. ‘Veel kaderleden vinden Groen heel trendy, maar ze zouden toch moeten beseffen dat de groenen de macht van de zuilen willen breken.’

Toch rondt hij diplomatisch af, het milieu is ook zijn ding: ‘We moeten dat dus beter uitleggen. En zelf het goede voorbeeld geven.’ Wat dat betekent? De Crem neemt een douche, geen bad. Hij springt spaarzaam om met licht, drinkt soep van groenterestjes, eet streekgerechten. Hooguit eens een avocado. En – even ernstig nu –  in Aalter zorgt hij voor ecologischer afvalophaling (P+MD), een elektrisch wagenpark, laadpalen… De Crem noemt zichzelf een ecorealist. ‘Ik hoed mij voor politieke recuperatie. Die zie ik niet alleen bij Groen, maar ook bij blauw.’

Dezelfde teneur over duurzame energie: ‘Mensen verplichten om én hun huis te isoleren én hun stookolietank te dumpen én hun dieselwagen op stal te laten, dat is totaal onredelijk en niet sociaal.’ Ook in De Afspraak had hij weinig tijd nodig voor veel duidelijkheid.

Toekomst

Ook Bart De Wever zal de concurrentie voelen en een strategie moeten vinden tegen een partij, die volgens De Crem gaat voor de ‘revolutie van de redelijkheid’. Ecologisch, sociaaleconomisch, maar ook communautair. Met die insteek mikt de Aalternaar op 20 procent in mei.

Met die insteek hoopt hij ook kiezers van de N-VA te bekoren. Niet iedereen is er gelukkig met de uitstap uit de regering omwille van het migratiepact, met de coalitie met de socialisten in Antwerpen, met het terugtoveren van het confederalisme ‘waarvan de komende vijf jaar niets in huis zal komen’… Stond confederalisme niet in de Atoma-schriftjes? ‘Er staat zoveel in de Atoma-schriftjes. Papier is geduldig’, aldus de realpoliticus. ‘Er zal geen constituante zijn, geen verklaring tot herziening van de grondwet.’ Heeft De Crem ook hier gelijk?

En ook hier weer slaan en zalven. Tegelijk meldt De Crem zich aan als mogelijke partner van N-VA. Hij waakt over zijn Vlaams profiel, maar dan wel met een portie realiteitszin.

Oh ja, op zijn stek in de Wetstraat mogen de portretten van Filip en Mathilde weer aan de muur hangen, nadat Jan Jambon ze in een doos had verstopt. Maar dat is bijzaak. Welke signalen stuurde hij uit?

Eerst ervoor zorgen dat de zesde staatshervorming wérkt voor we aan een volgende beginnen (1). Elke staatshervorming gaat voor CD&V maar in één richting: meer autonomie voor Vlaanderen. Maar wij zijn geen separatisten zoals de N-VA (2). Geen enkele herfederalisering van Vlaams naar Belgisch niveau, zelfs niet van Buitenlandse Handel of ontwikkelingssamenwerking, ook al is op het terrein België nog altijd het sterkste merk (3). Een coalitie met de PS na de verkiezingen van mei komt er niet (4) En (in een ruimere context): ‘Paars-groen komt er nooit’ (5).

Kartel

De Crem heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij een voorstander was van het Vlaams Kartel. In Aalter bleef dat tot vandaag overigens overeind.

Zijn droomcoalitie? Michel II, liefst versterkt met cdH. En mét N-VA. De spanning tussen Michel en De Wever maakt verzoening tussen Jambon en Michel niet onmogelijk. ‘Ik heb geen indicatie dat de Franstalige liberalen een andere richting dan het voortzetten van deze coalitie zouden willen inslaan…’

Hoe groot wordt de impact van De Crem in zijn partij? Hij vindt er vast bondgenoten en gelijkgezinden. Ongetwijfeld botst hij met de sociale organisaties die gelieerd zijn aan zijn partij. Maar als geen ander weet De Crem dat het linkse ‘lawijt’ vooral komt van de topfiguren van die instellingen (vakbonden en sociale organisaties, vrouwenorganisaties, gezinsbond, Guimardstraat,…) die al lang geen oranje meer stemmen en naar Groen zijn vertrokken.

De strijd in en om het centrum wordt boeiend. En met De Crem ligt het einddoel altijd ergens in de mist.