De deur van de dictatuur

De CD&V heeft zich weer eens laten rollen. De enige enclaves waar meneer en madame Beek-Crevette nog wat te zeggen hebben, de dorpen en gemeenten waar de kerk nog in het midden staat, lieten ze zich bij de nieuwe regeringsvorming afpakken. Door de nieuwe CVP, de N-VA. Ergens in de volgende legislatuur wordt de stemplicht vervangen door stemrecht. Dat opent de deur van de dictatuur. Luister.

Zodra de verplichte zondagse kerkdienst werd afgeschaft liepen de kerken leeg. Ze waren rond die tijd al half leeg. Door de beslissing van kardinaal Seunens en zijn trawanten lieten zelfs de pilaarbijtsters het afweten. Een buurtkapelletje, en dat onderhouden met een dweil en een schenking van een kantje schouwdoekje, was voldoende om hun kerkstoel in de hemel te garanderen.

Zelfs de rituelen van de CD&V garanderen geen grote opkomst. Tenzij het zoontje van een politicus met een Flairglimlach als madame Crevette een dorpsmeisje heeft versierd. Die vermoedelijk halverwege de kennismakingsronde haar armen en benen spreidde door het kapitaal dat het zoontje te wachten staat, want de Griekse vorm van democratie bestaat al lang niet meer. In geen enkel land, trouwens. Wie de politiek ingaat doet het met de mond om het volk en met de hand om het geld.

Waar waren we gebleven? Juist, bij de opening van de deur van de dictatuur. De wens waar de N-VA naar streeft, is de totale liquidatie van de CD&V. Waar de stemmen van de CD&V naartoe gaan, zal de partij van opperstalmeester Bart Bever een zorg wezen. Als die vervelende club waar zijn partij naar stinkt maar verdwenen is. Eenmaal zover zal het de beurt zijn aan de partij van tante Gwenny met de gevoelige traanklieren. Dat voor mekaar en de N-VA en het Vlaams Belang kunnen samen regeren. Met het VB op mineure posten. Tegen die tijd zal Bart Bever in een ouderlingenzoo geparkeerd zijn. Maar niet vergeten worden. Jaarlijks zal een fanfare onder het raam van Kasteel Molensloot de Vlaamse Leeuw spelen en de plaatselijke voorzitter van de NVB, de fusie tussen de partijen waarvan de goede lezer de namen wel kan raden, een toespraak houden waar de karamel van afdruipt.

Waar waren we gebleven? Juist, bij de opening van de deur van de dictatuur. Eenmaal de NVB twee derde van de stemmen heeft, zal de nieuwe frontpartij het stemrecht afschaffen. Het zal zo weinig volk op de been brengen dat het de kosten van de stemming niet meer dekt. Deshalb! Mach das Zeug sauber! Wie zijn stem toch wil laten horen en zich ter hokje begeeft, zal de nieuwe VMO op zijn weg vinden. Hij of zij die oproept tot groepering van de voorstanders van stemrecht, zal bei Nacht und Nebel uit zijn bed worden geschopt en in een kamp gedropt. Tot elke stem zijn klank heeft verloren. Dan zal Stemrecht verruild worden voor Zwijgplicht. Het volk zal dan hooguit mogen opdraven om parades te vullen. In rijen van tien. Hoofd rechts! Groet de Leider… Nu! Zoals de voorbije dagen in Peking te zien was.

Het volk als robots zal echter niet het einde betekenen van de democratie. Die komt er pas nadat de mensen die geen lid zijn van de NVB verbannen zijn. Emigratie Eerst! Aan de Vlaamse kust zullen lekke bootjes liggen waarmee zeveraars de zee worden ingeduwd. Eind jaren twintig — als er verder gegaan wordt op de veronderstelde weg — zal de titel minister, wat dienaar betekent — vervangen worden door ‘leider’. Hij zal begroet moeten worden met de hand een heel eind boven ooghoogte. Boven de horizon, de lijn die de democratie onderscheidt van het fascisme. Wie daar mee instemt kan alvast oefenen, wanneer het goed is in eigen hart te kijken alvorens men slapen gaat. Naakt en met alleen een koppelriem aan, met op de gesp een klauwende leeuw.

Socrates et cetera houdt van Stemrecht, ja, zelfs van Stemplicht. Zelfs loslopende zwervers houden van… houden zich áán rechten en plichten. Plus est en eux. Zolang het op zondag is.

Heil myself!