De échte oprichter van Islamitische Staat
Zoek het niet te ver
Haast per ongeluk wierp Donald Trump eens een interessante vraag op: wie is nu de oprichter van de Islamitische Staat?
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnement‘Er wordt door sommige waarnemers weleens gezegd dat de Amerikaanse Republikeinse president George W. Bush met zijn inval in Irak de basis heeft gelegd voor het succes van terreugroep IS‘, zegt Wim De Vilder bij de inleiding van het stukje waarin Donald Trump president Obama de oprichter van IS noemt. Zo is meteen duidelijk hoe de VRT-nieuwsdienst erover denkt. De kortzichtige analyse van Trump – het rampzalige buitenlandbeleid van Obama ligt aan de basis van Islamitische Staat – wordt in nette Vlaamse middens weggezet als demagogische onzin. De kortzichtige analyse van het andere kamp – het rampzalige buitenlandbeleid van Bush jr. ligt aan de basis van Islamitische Staat – geldt in Vlaanderen als een scherpzinnige en juiste analyse.
Het is een interessante vraag: wie heeft de basis gelegd voor Islamitische Staat? Als IS zomaar een ’terreurgroep’ is, zoals Wim De Vilder beweert, dan is het misschien wel de meest succesvolle ’terreurgroep’ sinds mensenheugenis. De ‘Islamitische Staat’ is immers echt wel een staat, die een eigen territorium controleert en al pijnlijk lang standhoudt tegen een uitgebreide internationale coalitie, die nochtans over superieur wapentuig beschikt. Niemand had de razendsnelle opkomst van het nieuwe kalifaat echt correct ingeschat. Hoe is het kunnen gebeuren dat een ’terreurgroep’ zo stevig voet aan de grond kreeg?
Schuld & Schaamte
De analyse van het ‘machtsvacuüm’ legt de schuld bij Bush en Blair en hun Irakoorlog (die ook de Irakoorlog van Hillary Clinton is, maar passons). Samengevat komt het hier op neer: de Britten en de Amerikanen hebben kwetsbare evenwichten in het Midden-Oosten verstoord zonder duidelijk plan voor wat er na Saddam moest komen. Zo kwam er zuurstof vrij voor fundamentalische elementen, die door de seculiere dictator Saddam jarenlang onderdrukt werden. Er zit natuurlijk veel waarheid in deze analyse, maar de redenering raakt de kern van de zaak niet. Een machtsvacuüm laat zich immers op een ontelbaar aantal manieren invullen. Dat er na het verdwijnen van een dictator een obscure versie van de islam moet volgen is helemaal geen wet van Meden en Perzen.
De analyse van het zelfverwijt legt de schuld bij onszelf. Ook deze analyse is bijzonder populair in progressieve blanke kringen: Islamitische Staat is een soort monster van Frankenstein – en de kwaadaardige westerlingen zijn zelf Frankenstein. Met hun kolonialisme, hun opgelegde vernederingen en hun eeuwige racisme hebben de boze blanke mannen diepe frustraties gezaaid in de geesten en de harten van moslims wereldwijd. Met Islamitische Staat oogst het Westen gewoon wat het zo lang gezaaid heeft (waarmee ook gesuggereerd wordt dat er zonder de koloniale geschiedenis geen Islamitische Staat zou zijn). Ook deze analyse slaat de bal mis. Zelfs als de zwart-wit-voorstelling van het koloniale verleden zou kloppen, dan nog zijn er vele verschillende reacties op verdrukking mogelijk. Zo luistert de beroemdste en meest succesvolle onafhankelijkheidsstrijder uit de koloniale geschiedenis naar de naam Mohandas Karamchand Gandhi.
Dansend rond de hete brij kom je heel wat bizarre analyses tegen. Waarom de schuld niet schuiven in de schoenen van Atatürk? Deze seculiere leider maakte in 1924 immers een einde aan het laatste kalifaat. Of misschien beschuldigend wijzen in de richting van die eeuwige zondebok: het kapitalisme? Onder meer linkse held Thomas Piketty heeft de ‘ongelijkheid’ al aangeduid als oorzaak van de ontsporingen in het Midden-Oosten? En als we het toch over geliefde pispalen hebben: waarom niet richting Israël wijzen? Er zijn genoeg stemmen die erin slagen elk geweld van moslims af te doen als een reactie op daden van Israël. En dan is er ook nog de theorie dat het allemaal de schuld is van de klimaatverandering. De verandering van het weer zou voorheen vreedzame boeren richting de wapens drijven.
Hij Die Niet Genoemd Mag Worden
Zou er geen andere schuldige aan te duiden zijn? Is er nooit eerder een veroveraar geweest die in naam van de islam mensen onderwierp? Is er nooit eerder een islamitische voorman geweest die zichzelf het wereldlijke én het religieuze gezag aanmat? Is er geen figuur in de mohammedaanse geschiedenis die slaven kocht en doorverkocht? Die de seksslavernij van vrouwelijke gevangenen heeft ingesteld? Die de religieuze belasting heeft ingevoerd? Die haat heeft gepredikt tegen de ongelovigen? Die de joden heeft vervolgd? Die een negenjarige tot zijn bruid heeft gemaakt? Die onthoofde, martelde, stenigde?
Is de echte oprichter van Islamitische Staat niet doodeenvoudig de man die als eerste een Islamitische Staat heeft opgericht? Zou het niet logisch zijn om de échte oprichter van Islamitische Staat te zoeken bij de bron van alle barbarij waar de huidige Islamitische Staat zo berucht om is? Moeten we ons echt uitputten in de zoektocht naar hedendaagse zondebokken? Zijn ingewikkelde complottheorieën echt nodig om in te zien waar al deze miserie mee begonnen is? Moeten we dan blijven zwijgen over de sinistere oorsprong, waar Islamitische Staat zelf trouwens zonder veel complexen naar verwijst?
De enige echte oprichter van de Islamitische Staat, toen en nu, is die valse profeet: Mohammed.
Categorieën |
---|
Personen |
---|
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
De laatste Amerikapodcast voor de presidentsverkiezingen: over een eekhoorn, vuilnis en slechte grappen.