De ‘expertengroep koopkracht’ van Vivaldi levert eindelijk rapport

Onlangs stelde de ‘expertengroep koopkracht’ die eerder werd aangesteld door de Vivaldi-regering haar rapport voor in de Commissie Economie van het federaal parlement. Dat werd hoogtijd, vindt Reccino Van Lommel (VB) in deze vrije tribune. De inflatiecijfers blijven immers stijgen en piekten in september al naar 11,27 procent.

De torenhoge cijfers zijn voor een groot deel te wijten aan de gestegen energieprijzen, maar inmiddels is die inflatie ook doorgesijpeld naar andere sectoren. Vooral de voedingsprijzen zijn de laatste maanden sterk gestegen. De koopkracht van de huishoudens staat zwaar onder druk en voor veel bedrijven staat het water aan de lippen. Een andere reden voor de hoge inflatie is terug te vinden in de drang van de Europese Centrale Bank die de drukpersen in de afgelopen jaren op volle toeren liet draaien om geld in de Europese economie te pompen.

Koopkracht en concurrentievermogen

Om de inflatie en de economische uitdagingen het hoofd te bieden, werd tijdens afgelopen voorjaar deze zogenaamde expertengroep ‘Koopkracht en concurrentievermogen’ aangesteld met als opdracht aanbevelingen en concrete oplossingen aan te reiken aan de federale regering. In het definitieve rapport van deze expertengroep worden een aantal maatregelen voorgesteld met veel aandacht voor energiebesparende maatregelen, zoals trager rijden op de autosnelweg.

Bij een aantal van de voorgestelde maatregelen zijn toch wel wat vraagtekens te plaatsen. Zo wordt er aanbevolen om de kantoorgebouwen tot 19°C te verwarmen, maar tegelijkertijd ook om telewerken aan te moedigen. Veel besparingen lijkt dat niet te zullen opleveren. Het is logischer om niet dubbel te verwarmen en juist aan te moedigen om wel op kantoor te werken, zodat thuis de verwarming op een lager pitje kan.

In het rapport wordt er ook voor gepleit om het gebruik van de tankkaarten van bedrijfswagens in te perken voor privéverplaatsingen. Men verliest daarbij uit het oog dat de voordelen die verbonden zijn aan het gebruik van de bedrijfswagen, vaak een onderdeel zijn van een heel verloningspakket. Het is niet correct om daar een onderdeel uit te halen zonder ook enige compensatie te voorzien. De noodzaak voor dergelijke loonpakketten kan pas verdwijnen wanneer de inkomensbelasting grondig wordt herzien. Ons land heeft nu eenmaal een grondige fiscale hervorming nodig, maar die lijkt nog niet voor meteen.

Indexering

Men heeft nu ook eindelijk het licht gezien met betrekking tot de indexering van de belastingschijven. In april al hebben wij een motie van aanbeveling hiervoor ingediend en was ik het eerste parlementslid die dat op de tafel legde. Pas maanden later begonnen de geesten van de anderen te rijpen. Het leek me dan ook volstrekt oneerlijk om de loonindexeringen voor een stuk weg te belasten.

Een automatische loonindex zonder dat belastingschijven navenant toenemen, maakt dat de overheid extra geld verdient op kap van de Vlaming en een deel van de koopkrachtbescherming teniet wordt gedaan. De expertengroep haalt dit mechanisme ook wel aan, maar de wijze waarop men die aanpassing wil doorvoeren is voor verbetering vatbaar. Het lijkt mij veel beter dat het jaargemiddelde van de loonindexaties zou worden genomen om de belastingschrijven aan te passen aan de realiteit.

Tijdelijke werkloosheid

Voor de bedrijven wordt de mogelijkheid voorzien om extra sluitingsdagen in te voeren, met hieraan gekoppeld de herinvoering van de tijdelijke werkloosheid. Die tijdelijke werkloosheid doet natuurlijk de koopkracht van de gezinnen dalen, maar voor hen is er geen compensatie voorzien.

We stellen ook vast dat de aanvragen voor professionele kredieten sterk gedaald zijn, een mogelijke voorbode van de economische crisis die ons boven het hoofd hangt. Dat is trouwens iets dat door de Vivaldi-regering wordt ontkend. De werkloosheid dreigt dan niet langer tijdelijk, maar wel permanent te worden voor veel werknemers, met een verdere aantasting van de koopkracht tot gevolg.

Vergroening en duur aardgas

De overheid heeft de bedrijven gestimuleerd om te investeren in de vergroening van hun wagenpark. Heel wat bedrijven kochten elektrische wagens en hebben daar door de huidige elektriciteitsprijzen nu wel spijt van. Ondertussen werd de verlaging van het btw-tarief op elektriciteit en gas van 21% naar 6% nog steeds niet structureel verankerd.

Volgens de ‘expertengroep’ zou de regering hierdoor teveel opbrengsten mislopen. Dit is natuurlijk onzin, want aan de huidige energieprijzen zijn de opbrengsten bij 6% btw zelfs hoger dan ze waren bij 21% btw en lagere prijzen. Een expertengroep koopkracht die energie als een luxegoed opnieuw belast wil zien na de crisis, doet menig Vlaming de wenkbrauwen fronsen.

Het is ook niet correct dat mensen thuis zulke hoge prijzen moeten betalen om met aardgas te verwarmen, terwijl de overheid tegelijkertijd de gascentrales subsidieert. Het is de vraag of een Europese plafonnering van de gasprijzen enig soelaas zal brengen, want een volledige Russische afsluiting betekent een grotere importhoeveelheid van LNG. De vraag naar LNG stijgt immers wereldwijd, waardoor het dynamische Europese gasprijzenplafond mee moet volgen met de prijs. In dat geval gaat het voordeel van dat plafond voor een stuk verloren.

Eigen Vlaams energiebedrijf

In Frankrijk kampt men een veel lagere inflatie dan bij ons, omdat de overheid er de energievoorziening voor een groot stuk in eigen handen heeft. Deze crisis heeft ons vooral geleerd welke nefaste gevolgen afhankelijkheid van energie uit het buitenland onze gezinnen en bedrijven brengt. Het is dan ook bijzonder vreemd dat deze Vivaldi-regering net wil inzetten op meer afhankelijkheid.

Een foute keuze als je het mij vraagt, want wanneer onze overheid zelf mee investeert in efficiënte energieproductie, dan hebben we ook de prijzen zelf in de hand. In Frankrijk kan het blijkbaar wel. We moeten dus vooral dringend werk maken van een eigen Vlaams energiebedrijf. Om dat te concluderen zijn er niet veel experten nodig.

De club van Alexander De Croo en co kunnen nog veel expertengroepen aanstellen waarachter ze zich proberen weg te stoppen. Zolang de regering uiteindelijk enkel maar pleisters op een houten been blijft plakken en geen structurele maatregelen neemt, is het allemaal een maat voor niets en zijn de noodlijdende gezinnen en bedrijven er niet bij gebaat.