Ze waren ontgoocheld over de Vivaldi-regering, onze persjongens. Unanimiteit alom dat die twee akkoorden niets om het lijf hadden. Maar hoe schrijf je daarover als je voornaam pakweg Bart of Noël is, en je als missie hebt Vivaldi koste wat kost aan te prijzen? Simpel. Zoeken naar ‘nog slechter’.  ‘Die Vlaamse regering, is die goed bezig misschien?’ ‘En die ene partij die nu kritiek spuit? Die had toch alles kunnen oplossen toen ze wel in de regering zat?’

Pensioenakkoord: vooruit, stop, te laat.

In zijn commentaren rond het pensioendebat volgde Bart Eeckhout een bochtenparcours. Dat talmen, dat was nu welletjes geweest, schreef hij op 1 juli. ‘Dat stilzwijgen verried, zo blijkt nu, geen hard werk in de luwte, maar welja, gewoon stilstand. In zeven haasten wordt geprobeerd alsnog tot een vorm van akkoord te komen…’

Half juli leek het alsof er geen overeenkomst zou komen. Bart vond zijn inspiratie bij Vondel: ‘Dees langsaemheit past groote saecken’: ‘Het bereiken van een compromis lijkt belangrijker geworden dan de inhoud van dat compromis. Dit dossier verdient een betere behandeling dan in de rapte, onder druk van een naderende zomerdeadline en een morrend publiek.’

En toen kwam er een ondraaglijk licht akkoord. Bart schoof het resultaat in de schoenen van… : ‘Het is nog niet zolang geleden dat sommige Vlaamse partijen een kans hadden om een pensioenhervorming te smeden zonder PS. Waarom is van die kans geen gebruik gemaakt om beter te doen? Het moment is simpelweg verkwanseld. Net zoals het moment verkwanseld werd om de nu met veel krokodillentranen betreurde kernuitstap van tafel te vegen.’

Kernenergie? Neen bedankt (maar nu even niet)

Jawel, ook bij het akkoord om te gaan onderhandelen over een mogelijk akkoord, gebruikten persmensen dezelfde redenering om én de vorige regering scherp te tackelen én om één partij te prijzen om zijn/haar/het staatmans(vrouw)schap. Bart Eeckhout, jawel, ‘verkwanselde’ de opportuniteit niet en viel ook qua woordenschat graag in herhaling.

‘Vier jaar geleden, in 2018, had Charles Michel (MR), de sleutels in handen voor een structureel en ordelijk uitstel van de kernuitstap. Die kans werd verkwanseld. Het doet de kritiek van MR (vanuit de meerderheid) en N-VA (vanuit de oppositie) op al wat huidig minister Tinne Van der Straeten (Groen) doet of laat toch een tikje hol klinken Uiteindelijk heeft zij de deal gemaakt. Dat verdient respect. Er zijn partijen geweest die spoorslags uit de regering wegliepen omwille van een ‘niet-bindende intentieverklaring.’

Lieven Sioen bleef in ‘De Standaard’ niet achter: ‘Alleen doden en dwazen veranderen niet van ­mening. Het gezegde is bij de verlenging van de kerncentrales voor meerdere partijen van toepassing. Voor Groen op de eerste plaats. Maar ook de MR en de N-VA, al langer vurige tegenstanders van de kernuitstap, maakten een bocht van formaat. Dat uitgerekend de grootste adepten van de vrije markt het nationaliseren van versleten en peperdure elektriciteits­centrales zouden bepleiten, desnoods door Vlaanderen alleen, illustreert dat ook liberale principes rekbaar zijn.’

Noël: zet die ploat eens af…

Noël Slangen blijft met verve de Vivaldi-verdediger bij uitstek. Hij kan daarvoor geen argumenten gebruiken, maar hij schept wel ‘het sfeertje’: ‘Is er zoveel verschil tussen de houding van de PS en de manier waarop invloedrijke Vlaamse burgemeesters er alles aan doen om besluitvorming op Vlaams niveau zodanig te sturen dat de rekening vooral voor hun eigen stad goed valt?’

Kritiek op Vivaldi vanuit de meerderheidspartijen? Ze dwalen, weet Slangen, want er is nog erger:  ‘Waardeloze regering. Dat zeggen wij niet, dat zeggen de partijen die in die coalitie zitten. Zo’n federale fanfare van honger en dorst moet toch een perfecte opportuniteit zijn om te tonen hoe uitmuntend de Vlaamse regering het doet? Maar doet de Vlaamse regering het zoveel beter? Ook van de Vlaamse regering wordt de kiezer niet vrolijk.’

Bart Eeckhout schreef in een lang commentaarstuk dat het niet de moeite was om ook maar één woord te spenderen aan de nog steeds onbekende zangkwaliteiten van De Croo. Maar er moest hem toch iets van het hart: ‘Al langer dan een etmaal buitelen Vlaams-nationalisten over elkaar heen van verontwaardiging omdat Alexander De Croo niet heeft meegezongen met ‘De Vlaamse Leeuw’. De zangdwang toont een Vlaams-nationalisme op zijn smalst. Ook media kunnen uit deze rel-om-niks een les trekken. De liedjeskwestie werd op sociale media bewust in de markt gezet om premier De Croo te profileren als een ‘slechte Vlaming’.  Als redactie kun je ervoor kiezen om dat frame te verspreiden, of je kunt proberen de truc te doorzien en niet in elk aas te bijten dat je wordt toegeworpen.’

Wie betaalt het reisje?

We zullen het geweten hebben: er is een nieuwe minister van Buitenlandse Zaken en Lahbib is de naam. Bij haar aanstelling waren enkele Franstalige kranten op hun qui-vive.

‘Ze weet als geen ander dat een vergissing in de politiek veel grotere gevolgen heeft dan een verspreking tijdens het nieuws. In niets lijkt het op een geschenk’.(La Dernière Heure).

‘Het ministerie van Buitenlandse Zaken staat geen castingfouten toe. De oorlog in Oekraïne, de energie- en voedselcrises en het voorzitterschap van de Europese Unie in 2024 maken van deze portefeuille een heel prominente positie waar charisma, diplomatie, finesse en geloofwaardigheid heel belangrijk zijn’. (Le Soir)

En toen kwam er een reisrel tevoorschijn. Weer werd in de ‘bevriende pers’ een verdedigingsgordel opgetrokken. Zelfs een parfum van chantage leek eraan te pas te komen.

‘Buitenlandse uitnodigingen en bezoekjes zijn wel vaker riskant, dat weten ze bij N-VA. Annick De Ridder heeft als Antwerps schepen van Haven in Shanghai rederij Cosco bezocht, een verlengstuk van de communistische partij volgens professor Jonathan Holslag. De Chinese connecties van de PVDA zijn “er niets bij” stelt hij vast in wat hij aankondigt als “een boeiend rapportje”.’ (‘Het Belang van Limburg’).

Bruno Struys uit ‘De Morgen’  krijgt de eer dit overzicht af te sluiten. Zoek na deze lezing zelf maar naar een spreuk met de woorden: ‘boodschap’, ‘boodschapper’, ‘schieten’.

‘Als we Vlaams Belang-politici bekritiseren voor hun snoepreisjes naar de Krim, moeten we ook de nieuwe minister kritisch ondervragen. Dat Lahbib vorig jaar nog journalist was, is relevant. Dus ja, de N-VA heeft gelijk om dit verhaal naar buiten te brengen, maar jongens: wat is het cynisch. Een maand na de vergiftiging van dubbelspion Sergej Skripal, allicht door Rusland, vloog partijvoorzitter en Antwerps burgemeester Bart De Wever nog naar Moskou om de handelsrelaties aan te halen. Terwijl Lahbib op kosten van de Russen naar dansers op de Krim ging kijken, sloot De Wever deals met die bezetter.’