De prijs voor de splitsing van BHV

Als de regering verdergaat op dit creatieve élan, dan mogen we ons binnenkort verwachten aan een ontwerp van begrotingswet “ter vergroting van het geluk van alle Belgen” of een belastingswet “houdende de inning van een correcte bijdrage van alle inwoners tot de realisatie van de Belgische modelstaat”.

Worden de hooggespannen verwachtingen ingelost ?

Zulke hoogdravende titels voor wetten creëren natuurlijk hooggespannen verwachtingen. Worden die ook ingelost ? Zullen de democratie en de politieke geloofwaardigheid worden versterkt als de wet met deze titel straks wordt goedgekeurd? Verrassend genoeg is het antwoord in dat geval een volmondig ja. Deze wet zal immers paal en perk stellen aan een verfoeilijke praktijk: politici laten zich verkiezen in een parlement, maar zetten de kiezer nadien een neus door dit nieuwe mandaat niet op te nemen en in een ander parlement te blijven zetelen.

Dit zal nu niet meer kunnen. Als een politicus wordt verkozen in een parlement, dan betekent dit automatisch het verlies van het andere parlementaire mandaat, zodat de politicus zo goed als verplicht wordt om het nieuwe mandaat op te nemen. Dit lijkt de logica zelve. Maar de traditionele partijen hebben zich daar altijd tegen verzet. Ze houden er immers niet van dat de kiezer beslist wie in welk parlement zetelt. Het zijn de groene partijen die hebben aangedrongen op deze wet, en we mogen hen daarvoor dankbaar zijn.

En hoe correct zal de “correcte” financiering van de Brusselse instellingen zijn ? Dit weten we eigenlijk niet, want er is nooit een objectief onderzoek gebeurd naar de financiering van Brussel. De Brusselse politici hebben die boot altijd afgehouden. Misschien uit vrees dat zo een onderzoek een aantal vervelende waarheden aan het licht zou brengen. Bijvoorbeeld het feit dat Brussel nu al gigantisch wordt overgefinancierd (ten beloop van 550 miljoen Euro per jaar) in vergelijking met de andere twee gewesten.

Er zijn dan ook wel een aantal meer toepasselijke titels te verzinnen voor deze wet. Iemand met een slecht karakter zou kunnen denken aan : “Wet houdende het stillen van de geldhonger van de spilzieke Brusselse politici”. Maar de meest correcte titel zou ongetwijfeld zijn : “Wet houdende de regeling van de geldsom aan de Brusselaars te betalen in ruil voor de splitsing van BHV.”

Fabelachtige cadeau aan Brussel

Dat zullen de politici van de meerderheid echter niet gezegd willen hebben. Daarom wordt het deze week vooral uitkijken hoe ze deze nieuwe mega-transfer naar Brussel wel zullen proberen te verkopen. Want hoe krijg je het in godsnaam uitgelegd dat Brussel in tijden van besparingen en (vooral) belastingsverhogingen, zo maar eventjes 461 miljoen Euro per jaar extra in de schoot geworpen krijgt (tegen 2030 oplopend tot bijna één miljard) ?

Het is opvallend dat geen enkele Vlaamse politicus deze Ringelingschat-achtige geldstroom naar Brussel voluit durft te verdedigen. Er wordt enkel beschuldigend naar Bart De Wever gewezen : “Wij hebben het niet gedaan, hij heeft in de zomer van 2010 dat geld toegezegd aan Di Rupo”. Kan zijn, maar hieruit blijkt toch vooral dat de traditionele partijen niet het lef hebben om zélf de verantwoordelijkheid op te nemen voor dit ronduit fabelachtige cadeau aan Brussel.

Lege doos?

En dan is er nog die andere prijs die de Vlamingen moeten betalen voor de splitsing van BHV: de fameuze “Communauté Métropolitaine de Bruxelles”, die zich uitstrekt over zo maar liefst de hele voormalige provincie Brabant. Deze nieuwe institutionele ‘figuur’ wordt met een bijzondere meerderheid gebetonneerd. Een keer die is goedgekeurd, geraken we er dus nooit meer van af. Ook dit wordt de komende weken beklonken in het Parlement. Het is maar een lege doos, zeggen de Vlaamse politici van de meerderheid. Dat is juist, maar het is er wel een die uitnodigend klaar staat om bij een volgende staatshervorming te worden gevuld.

Op heel korte termijn zullen we gelukkig niet zoveel last hebben van dit institutionele onding. De drie gewesten moeten immers eerst een samenwerkingsakkoord sluiten om de werking ervan te regelen. Het is volstrekt ondenkbaar dat de N-VA-ministers in de Vlaamse regering hun fiat zullen geven voor zo een akkoord. Het wordt met andere woorden wachten op een Vlaamse regering zonder de N-VA vooraleer de Groot-Brusselse Gemeenschap operationeel kan worden. Meteen een bijkomende reden voor de traditionele partijen om de N-VA in 2014 uit de Vlaamse regering te weren.