Het uitschakelen in 1942 van Reinhard Heydrich, de Reichsprotektor van Bohemen en Moravië, door Tsjechische soldaten die de Britse Special Operations Executive met die opdracht had uitgezonden, was een daad van verzet tegen een meedogenloze bezetting. Maar stel dat een zogenaamde weerstander een willekeurige Duitse soldaat neerknalt bij het verlaten van een kroeg waar hij een biertje heeft gedronken, dan is er sprake van moord.
Het met een vrachtwagen verpletteren van vier Israëlische soldaten – drie vrouwen en een man – die een toeristische uitstap maakten in Jeruzalem, was eveneens moord. Geen ‘verzetsdaad’, zoals de bekende columnist van De Standaard Abou Jajah op facebook postte. De problematiek van de door Israël bezette gebieden is bovendien complex van aard en geenszins te vergelijken met de nazibezetting.
De Palestijnse moordenaar voerde de aanslag uit volgens het ondertussen bekende IS-scenario: met een vrachtwagen in volle vaart op mensen inrijden, net zoals in Nice en Berlijn gebeurde. Voor de terreurorganisatie maakt het trouwens niet uit of het om Fransen, Duitsers of Joden gaat. Allemaal zijn het ongelovigen die de dood verdienen.
Abou Jahjah probeerde nog op zijn website die terreurdaad met pompeuze retoriek als ‘een legitieme verzetsdaad’ af te schilderen. Maar het mocht niet meer baten. Zelfs voor De Standaard was haar columnist dit keer te ver gegaan.
