De vlaggen halfstok

De ontgoocheling bij de supporters van de Rode Duivels is groot, berichten de media. Ze is ongetwijfeld nog groter bij tal van middenstanders die nu met een lading onverkochte en voortaan onverkoopbare prullaria blijven zitten. Hoewel … de meest ondernemende onder hen kijken al naar de toekomst. Neen, niet naar het Europees Kampioenschap binnen twee jaar, maar naar een hopelijk lange en moeizame regeringsvorming op federaal vlak. Dan komen in september wellicht weer tienduizenden op straat om eerst het nationale elftal te huldigen (waarvoor in vredesnaam? dat is kennelijk een verkeerde vraag) en vervolgens hun gehechtheid aan vorst en vaderland te betuigen. Liefst op twee verschillende dagen uiteraard: dat is beter voor de commercie. En zoals bekend gaan vaderlandsliefde en commercie vaak wonderwel samen.

In afwachting rijst de vraag of al die tricolore vlaggen nu al dan niet moeten blijven hangen tot er een federale regering is – zoals dat in 2007 op vele plaatsen gebeurde. Enkele weldenkende media waagden zich toen heel even aan een soort steekproef, om uit te vissen hoeveel van die vlagvertoners in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest Nederlandstalig waren of tenminste een samenhangend zinnetje konden uitbrengen in die taal. Het resultaat was zo bedroevend dat het meteen van tafel werd geveegd als ‘geen nieuws’. Wat in feite een juiste diagnose was: méér dan één procent Nederlandstaligen, dàt zou pas nieuws zijn geweest.

Alleen is de situatie anno 2014 niet helemaal vergelijkbaar: de milde schenkers van al die gratis vlaggen zouden het allicht niet leuk vinden wanneer hun logo met ‘crisis’ wordt geassocieerd, laat staan met kamikaze. Dat is zeker niet de bedoeling. En AB-Inbev (Jupiler) of Coca-Cola mogen dan al machtige multinationale ondernemingen zijn, of ze zomaar een, twee, drie een Belgische regering uit de mouw kunnen schudden is nog maar de vraag.

De belangrijkste vraag is echter een van laag-bij-de-grondse partijpolitieke aard. Waarop wacht de N-VA (waar het bedroevende wedstrijdresultaat met een zucht van opluchting zal zijn onthaald) om uit te pakken met een  krachtig bericht aan de bevolking ? Iedereen heeft immers de beelden gezien van de ’tripartite’-regeringsafvaardiging die de tricolore ploeg een hart onder riem moest gaan steken: Di Rupo, Reynders, De Crem, vaderlandslievend naast elkaar? Terwijl in Brazilië toch voor iedereen duidelijk is gemaakt dat die formule alleen maar onheil oplevert?!