Demografie, de allergie van links

Hebt u het al gehoord? Het stelt allemaal niets voor!

Groen-parlementslid Kristof Calvo: “Men zegt: “Wij worden overspoeld!”. Die aantallen vallen heus wel mee. Er zijn regio’s buiten Europa die écht overspoeld worden”. (De Afspraak, 6 juni)

Kati Verstrepen van de Liga voor Mensenrechten: “Het probleem wordt enorm opgeblazen. We zijn in Europa met een half miljard inwoners. Als we met een half miljard 2 miljoen vluchtelingen opvangen, is dat maar 4 vluchtelingen op 100 inwoners”. (De Afspraak op Vrijdag, 9 juni).

Ruud Goossens in een door journalisten druk gedeeld stuk: “Jaarlijks krijgt Europa er, alle onheilstijdingen ten spijt, nog altijd maar minder dan een half procent nieuwkomers bij.” (‘Het Hellend Vlak’, De Standaard, 9 juni)

U hebt dit verhaaltje eerder gehoord. Europa is groot en rijk genoeg. De vluchtelingenstroom is eigenlijk relatief beperkt. We kunnen deze mensen zonder problemen opnemen. Uitgedrukt in procenten is al bij al vrij verwaarloosbaar. In andere landen is het nog veel erger!

Nu de open-grenzen-lobby het probleem niet meer kan ontkennen, proberen ze iets nieuws: minimaliseren. Linkse politici, linkse journalisten, linkse middenveldorganisaties: het is alle hens aan dek om de migratiecrisis te bagatelliseren.

Niet vervangen, wel verdrongen

In amper 3 jaar tijd (begin 2014-eind 2016) vroegen meer dan 67.000 mensen asiel aan in België. Dat is het bewonersaantal van een stad als Genk. En dan zwijgen we nog over de tienduizenden illegalen die vrijwel ongecontroleerd doorheen de hele Europese Unie zwerven. Of over de enorme volgmigratie, die het aantal “nieuwkomers” zonder moeite vermenigvuldigt.

De toestroom van “nieuwkomers” komt bovendien bóvenop een grote groep allochtonen die al aanwezig is in Europa. De aantallen lopen zo behoorlijk op. Meer dan 28% – dus bijna 1/3de – van álle kinderen die vorig jaar geboren werden in België hebben een moeder die bij haar eigen geboorte niet beschikte over de Belgische nationaliteit. Veel allochtone moeders met Belgische (of dubbele) nationaliteit zijn niet eens meegerekend.

Van een gelijke geografische spreiding is natuurlijk geen sprake. De naïeve kosmopolieten doen alsof de honderdduizenden migranten zich na hun aankomst in Europa gelijkmatig zullen verspreiden over het hele continent – en op basis van die fictie kan je natuurlijk gaan goochelen met percentages en verhoudingen. Maar in de realiteit trekken migranten natuurlijk massaal naar de plekken waar ze de meeste voordelen verwachten: de grootste steden van de meest gulle landen. In Antwerpen is ondertussen bijna 75% van de kinderen (0-9 jaar) van allochtone origine. De Vlaming wordt nog niet meteen “vervangen”, maar in steeds meer steden wel verdrongen.

Elke extra migrant is in een extra probleem omdat de reeds aanwezige migranten allesbehalve geabsorbeerd zijn. De integratie verloopt moeizaam, migranten houden hopeloos vast aan de taal van hun grootouders, de school- en arbeidsachterstand is gigantisch en in veel opzichten verslechtert de situatie in plaats van te verbeteren. Zo werd in de voorbije week een Nederlandse studie gepubliceerd waaruit bleek dat jonge moslims steeds orthodoxer worden in hun beleving van de islam. Ook in Vlaanderen blijkt de secularisatiethese ijdele hoop. Hoofddoeken zijn in opmars, kinderen worden op steeds jongere leeftijd onderworpen aan de ramadan, achterlijke gebruiken zoals het onverdoofd slachten worden verdedigd als nooit tevoren.

Het laatste taboe

We moeten het in het migratiedebat meer over de aantallen hebben. In de laatste jaren zijn de marges van het debat al veel ruimer geworden: veel heilige huisjes zijn al gesloopt. Maar één taboe staat nog stevig overeind: de demografie.

Onlangs had Doorbraak-medewerker Othman El Hammouchi de euvele moed om demografie ter sprake ter brengen in zijn stuk over abortus :

“West-Europa kampt met een significante demografische achteruitgang bij de blanke, autochtone bevolking. Dit zal ons niet alleen in zware problemen brengen met de pensioenen en sociale zekerheid, maar zal op termijn ook leiden tot het uitsterven van het blanke ras. Immers, religieuze conservatieven met een zwart-Afrikaanse of muzulmaanse achtergrond zijn zeer vruchtbaar en kennen beperkte abortus”.

Linkse criticasters grepen deze passage aan om Othman – en Doorbraak – hard aan te pakken. De linkerzijde is immers allergisch voor het element “demografie” – en hun toorn was des te groter omdat Othman zelf niet weggezet kan worden als Bange Blanke Man.

Je kan discussiëren over de vraag of het Blanke Ras meteen moet vrezen voor extinctie. Maar je kan steeds minder betwisten dat de demografie tegen ons speelt. Wij krijgen steeds minder kinderen, zij nog steeds een pak meer. Minimaliseer de aantallen migranten aan onze grenzen zoveel je wilt, maar elke extra nieuwkomer is een druppel in een kookpot die al lang op overkoken staat.