Doe maar gewoon niet bloot

Maart is traditioneel de maand dat ik me boos maak over de stompzinnigheden rond Vrouwendag. Hoewel ik daar een bijna onbeschrijflijk plezier uit put, zullen de feministen het deze keer zonder mijn ‘verraad’ aan de (niet-bestaande) sisterhood moeten stellen. Hopelijk offert iemand anders zich op, want de meiden willen natuurlijk wel hun zondagsmiddagse haatberichten kunnen rondstrooien. Op zondagmiddag sta ik zelf overigens gewoon te strijken, zoals het hoort.

Waarom?

Anyway! Ik erger me al dagen aan en de berichtgeving over het nieuwe Nederlandse kinderprogramma ‘Gewoon Bloot’. In dit programma gaan kinderen van 10-12 jaar in gesprek met naakte volwassenen over hun lichaam. De kinderen kunnen allerlei vragen stellen terwijl ze de volwassenen naakt op een rij zien staan op een podium. Een voorbeeld? Deze volwassen mensen hebben geen kleren aan terwijl ze met kinderen praten over hun penispiercing. Klinkt als iets waarvoor je met je kind naar de politie zou gaan, niet iets dat je gaat uitzenden op de publieke omroep.

‘Waarom?’ hoor ik u denken en dat is natuurlijk de enige juiste vraag die dan in een mens opkomt. Waarom maak je zo’n programma? Wat is hier de bedoeling van? Wat wil je ermee bereiken?

Kijkcijfers

Het officiële antwoord op deze vraag is ‘Kinderen laten zien dat er meer soorten lichamen zijn dan alleen maar de “perfecte” lijven die ze in films en op sociale media zien.’

Het echte antwoord is: kijkcijfers. Dit soort programma’s maak je alleen als je controverse wil opwekken, je aandacht wil in een wereld waar je al behoorlijk gekke dingen moet doen om ze ook te krijgen. Dan doe je dit.

Heel veel controverse wekte de aankondiging van het programma trouwens niet op. De leider van de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) Kees van der Staaij noemt het plan van de NPO bizar: ‘Alsof kinderen niet weten dat niet ieder lichaam hetzelfde is. Het gaat mij veel en veel te ver als dat gebeurt door leerlingen op de basisschool te confronteren met poedelnaakte wildvreemden in de klas. Hoe kom je erop?’. Je moet dus blijkbaar al gereformeerd zijn om zo’n programma bizar te vinden. Een mens zou er SGP van stemmen.

‘Kritiek uit conservatieve hoek’

De Morgen bracht het nieuws met de kop ‘Nederlands kinderprogramma met naakte volwassenen krijgt kritiek uit conservatieve hoek’. Het woord conservatief moet je hier natuurlijk uitspuwen, niet gewoon uitspreken. Want als je dit raar vindt, dan ben je bekrompen.

Het is allemaal erg ironisch, want het hele idee van kinderen op zo’n verkrampte, geforceerde en ongemakkelijke manier te confronteren met naaktheid is juist exact wat je verwacht in een ex-calvinistische samenleving. Alles moet open en bloot, zonder taboes, gewoon ‘natuurlijk’ in your face.

Dat voortdurende streven naar het ‘echt’ zijn zonder opsmuk (opsmuk is katholiek en dus zeker slecht) is zo buitengewoon pover en daardoor juist niet echt. Een naakt mens is helemaal niet natuurlijker dan een gekleed mens. In geen enkele samenleving lopen mensen volledig naakt rond. Het is hier toch de Tuin van Eden niet, kom op zeg.  Het is zoals Burke schreef, net omgekeerd: ‘Art is man’s nature.’

Taboes zijn morele vangrails

Moet je kinderen dan weghouden van elke vorm van naakt? Nee, maar het is prima dat kinderen weten dat naakt niet voor de buitenwereld is en je dit soort dingen bespreekt in een beschermde, veilige omgeving. Zoals, ik zeg maar wat, binnen het gezin.

Het per se willen doorbreken van alle taboes neemt met dit soort programma’s ziekelijke vormen aan. Taboes zijn morele vangrails. Je hebt ze nodig om grenzen aan te geven die niet iedereen op elk moment kan begrijpen of doorzien. Een taboe is een geïnternaliseerd idee van ‘niet doen!’.  Een taboe op het tonen van je naakte volwassen lichaam aan willekeurige kinderen is dan ook erg goed. ‘Je hoeft er niet naar kijken’, kan je zeggen. Nee, ik niet. Die kinderen helaas wel.