Een Infolijn Islam

Met de toenemende problematiek van radicaliserende moslimjongeren werd een tijdje geleden de Infolijn Islam in het leven geroepen. Minister Homans verstrekte hiervoor een subsidie van 60 000 euro aan het Vlaams College van het Executief van de moslims van België, een orgaan waar nogal wat vragen bij te stellen vallen. Men kan de Infolijn Islam terugvinden op facebook, een kwestie van vooral ook jongeren gemakkelijk daarheen te gidsen.

Heel wat websites blijken naar de Infolijn te verwijzen, als was het een doodgewoon informatief kanaal. De jongerenwebsite Awel, bijvoorbeeld, wijst de jeugdige bezoeker die met vragen zit over de islam door via een link. Omdat Awel vrij veel jonge lezers telt, die uiteraard nog groen zijn achter de oren, lijkt het mij niet overbodig om eens te gaan kijken wat voor soort info de Infolijn Islam zoal te bieden heeft. Ik, als ongelovige, ben gebeten om te weten en wil wel eens nagaan op welke manier de Infolijn ook niet-moslims zou weten te bekoren. De Infolijn stelt namelijk dat ze is opgericht voor zowel moslims als niet-moslims.

islamitische ecologisten

Ik scroll naar beneden. Mijn oog valt op een artikel getiteld De Koran en het milieu. Het artikel is blijkbaar gebaseerd op een stuk dat in 1990 door ene Maryam Scholten werd geschreven.

Het eerste wat ik te lezen krijg wanneer ik het artikel begin te lezen is: ‘De islam biedt een totaalvisie van mens, wereld en kosmos. De aanbidding van God moet alle domeinen van het leven omvatten, zich uitdrukken in verantwoordelijkheidsbesef ten opzichte van wat God de mens heeft gegeven in zijn persoon, zijn gemeenschap, zijn wereld.’ Wellicht ben ik bevooroordeeld, maar die ‘totaalvisie’ op ‘alle domeinen van het leven’ komt nogal aanmatigend en claimend over.

Ik lees verder. Na het obligate geneuzel over ‘het werk van de Schepper’ wordt mijn frons dieper. Onder de hoofding De Koran gelezen in een ecologisch perspectief lees ik enkele zaken die mijn bevooroordeelde geest niet echt verbazen. Al te vaak heb ik al moeten horen hoe zowat alles wat de huidige wetenschap aan het licht heeft gebracht of brengt, in feite al lang in de Koran stond geschreven. Voor veel moslims reden genoeg om zich buiten de Koran aan geen andere literatuur te wagen. Door het lezen van de Koran worden ze ‘weters’ in plaats van ‘verdwaalden’. Waarom dan nog boeken of tijdschriften lezen; alles staat toch al in de Koran?

In het bewuste artikel kan men zien hoe de auteur zijn/haar lezers tracht te overtuigen van de Waarheid die de islam pretendeert uit te dragen. De hedendaagse milieuproblematiek wordt zonder verpinken gekoppeld aan de Koran. De auteur rijgt zijn/haar ganse betoog aaneen alsof het een simpele en logische waarheid betreft. Het moderne smog-probleem in sommige grote steden wordt zonder schroom in verband gebracht met de soera’s 44/10 en 30/51: ‘Wacht dan de dag maar af waarop de hemel met duidelijke rook zal komen, die de mensen zal bedekken; dat is een pijnlijke bestraffing.’ Het probleem van zure regen kan men ook in de Koran terugvinden en wel in de soera’s 56/68-70: ‘Hoe zien jullie het water dan dat jullie drinken? Hebben jullie het uit de wolken neer laten komen of hebben Wij het neer laten dalen? Als Wij wilden hadden Wij het zuur gemaakt; waarom betuigen jullie dan geen dank?’

Qua onwetenschappelijkheid kan dit allemaal tellen, maar dat vormt blijkbaar geen belet om dergelijke nonsens als ‘informatief’ (voor jongeren dan nog wel) te beschouwen.

Overigens, verderop in het artikel wordt ook de moderne dierenrechtendiscussie als een islamitische uitvinding verkocht. De auteur citeert daarvoor Dr. Abdoellah Omar Nasseef, voormalig directeur van de Islamitische Wereld Liga: ‘Islam biedt een praktische levensvisie. Vanuit zijn principes en verordeningen, zoekt de islam structuren om ze waar te maken… Zo bijvoorbeeld formuleerde de moslim jurist, Izz ad-Dien ibn Abd as-Salaam, in de 13de eeuw, de juridische rechten van dieren. Op dezelfde wijze hebben juristen wetgevingen uitgewerkt om waterbronnen te vrijwaren, bossen te behouden, de groei van steden te beperken, enz.’ Een mens vraagt zich, tijdens het lezen van dit alles, af waarom het offerfeest al niet 700 jaar geleden werd afgeschaft. Zou het niet eerder zo zijn dat islamitische landen in al die tijd weinig tot niets hebben voortgebracht, maar het moeilijk hebben om met die wetenschap te kunnen leven?

Gelukkig kent de auteur van ons artikel de oplossing voor alle moderne kwalen. De jeugdige lezer wordt op niet mis te verstane wijze gewaarschuwd: ‘De mens vindt alleen zijn bestemming en geluk op deze wereld als hij zich harmonieus inschakelt in deze orde’ (de islamitische, voor alle duidelijkheid). En verder: ‘Het woord «islam» verwijst zowel naar onderwerping aan God en Zijn wetten, als naar de daaruit voortvloeiende vrede. Uitbuiting van de aarde in het kader van overdreven consumptie en zelfs van ongebreideld winstbejag is dus onaanvaardbaar.’ Tijd dus voor al die patsers om hun dure BMW’s en Louis Vuitton-kledij aan een goed doel te schenken. En die ‘vrede’ van zij die zich aan de islamitische wetten onderwerpen, om die te vinden moet men waarschijnlijk een vergrootglas gebruiken.

Jihad met de pen

Jihad is een vlag die vele ladingen dekt. Onder het brede publiek wordt doorgaans aangenomen dat jihad met gewapende strijd van doen heeft. Dat klopt ook wel, maar het gaat veel verder dan dat. Zoals alles wat met de islam te maken heeft, maakt ook jihad deel uit van het moslim zijn. Elke moslim heeft de plicht om zijn persoonlijke jihad te voeren. Deze hoeft niet noodzakelijk op gewelddadige wijze gevoerd te worden. Dat kan ook met, bijvoorbeeld, de pen. Het uitdragen van de islam, het constant etaleren van de ‘deugden’ van de islam en, zoals het hierboven besproken artikel bewijst, het claimen van de Waarheid die de islam in pacht meent te hebben: dat is allemaal jihad.

Men moet zich als samenleving toch de vraag stellen of er nood is aan het soort infolijnen zoals de Infolijn Islam. Wellicht onder het mom van ‘alle culturen zijn evenwaardig’ en/of een al dan niet bewuste angst voor die militante godsdienst, geeft de overheid een forum aan een aanzwellende groep zeloten. Ik beklaag de arme donders (leerlingen én leerkrachten) die op school tussen een groep ‘weters’ hun dagen moeten slijten. Is het misschien een idee om voor die kwetsbare groep een Infolijn Slachtoffers Islam op te richten?