Een Leeuw op Madou
Vlaams Belang heeft voor een rel gezorgd in Brussel, door een Vlaamse Leeuw uit te hangen (wel een hele grote).
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementEven voor 11 juli ging de foto op Twitter en Facebook rond: Vlaams Belang had de ramen van haar kantoren op het Madouplein, in hartje Brussel, gebruikt om een met een reuzengrote collage een Vlaamse Leeuw te vormen. Alles passend in de campagne: ‘Dit is Vlaamse grond’, en die slogan prijkt dan ook onder die leeuw. De makers poseerden fier met achter hen de enorme Vlaamse Leeuw. Mooie actie, levert enkele mooie foto’s op, maar meer ook niet, zo dachten wij. Maar dan waren we de Brusselse PS vergeten.
Op woensdag 13 juni lezen we op Bruzz:‘Vlaams Belang propaganda op Madouplein beroert de gemoederen’. Heel eigenaardig dat later op de dag de ‘propaganda’ plots ‘reclame’ geworden was. Er zijn nog eerlijke journalistieke ingrepen. Over die verandering van propaganda naar reclame en de betekenis van woorden, zouden we hier al een artikel kunnen vullen. Partijen maken reclame, Vlaams Belang maakt propaganda (en volgens sommigen doet ook N-VA dat trouwens). Enfin.
Die Vlaamse Leeuw zorgde bezuiden de taalgrens en in Brussel voor heel wat reacties op de sociale media. Het recht gechoqueerd te zijn, werd met verve uitgeoefend. Maar, het gebouw waarin Vlaams Belang huist in Brussel ligt op grondgebied Sint Joost-ten-Node en daar is de immer minzame Emir Kir (PS) burgemeester. En jawel hoor, die liet zich vrolijk meetrekken in de verontwaardigde polonaise en maakte stampij van de hele zaak. Hij liet aan de krant La Capitale weten dat voor de affiches geen toestemming was gevraagd aan het gemeentebestuur en dat er een aangetekend schrijven was verstuurd. Kir twitterde zelf zijn idee rond over de zaak: ‘Les flamingants étalent toute leur haine de Bruxelles et des Bruxellois sur la place Madou.’ (De flaminganten tonen hun haat voor Brussel en de Brusselaars op het Madouplein). Een eigenaardige analyse van de slogan als u het ons vraagt. ‘Dit is Vlaamse grond lijkt me eerder een claim, dan een haatdragende uitspraak’. Dat is iets voor Unia (het vroegere Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding), die kennen alles van haat en het Vlaams Belang.
Vlaams Belang liet weten niet onder de indruk te zijn. ‘Wanneer zo’n affiche minder dan drie maanden blijft hangen en “culturele” doeleinden heeft, is er geen stedenbouwkundige vergunning nodig. We moeten eenvoudigweg aan het gemeentebestuur laten weten hoe lang die vlag blijft hangen. Dat zal zeker tot na 21 juli zijn, maar niet veel langer’, zegt Dominiek Lootens op Bruzz.
Lootens wijst er ook op dat het niet de eerste keer is dat Vlaams Belang haar ramen decoreert met een collage. Toen er een even grote Catalaanse vlag hing kraaide er geen haan naar in de Franstalige pers en kwam er geen aangetekende brief van het gemeentebestuur. Tja, de ene vlag is de andere niet.
De relatie Brussel en Vlaanderen, het blijft boeiend om dat te volgen. Brussel ligt waar het ligt, in Vlaanderen, de geschiedenis is wat ze is en de toekomst, hoe afdwingbaar is die? Voor een aantal Vlamingen blijft Brussel een Vlaamse stad, andere willen er liever zo snel mogelijk van af, maar ook dan blijft Brussel waar het ligt. Ondertussen is en blijft Brussel de Vlaamse hoofdstad, de zetel van de Vlaamse regering. Vlaanderen investeert veel in Brussel, zeker in het Nederlandstalige onderwijs in Brussel, dat zeer succesvol is. Net dat steekt een aantal Franstaligen de ogen uit. Helemaal in het reine met zichzelf lijken ze niet te zijn die zich ergerende Franstalige Brusselaars. Misschien tijd voor wat zelfreflectie? Want zeg nu zelf, als die Leeuw al een provocatie is die je doet overkoken…
Categorieën |
---|
Personen |
---|
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.
Politici die zelf niet weten waar ze voor staan: ze kunnen mooi vertellen, maar regeren gaat moeilijk.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.