Eritrea sluit katholieke ziekenhuizen
Noord-Korea van Afrika vervolgt actief christenen
een priester houdt een kruis in de orthodoxe stijl hoog bij zijn kerk in thet noorden van Eritrea.
foto © Reporters
In Eritrea worden christenen, de helft van de bevolking, gezien als een bedreiging van de staat. Alle katholieke ziekenhuizen zijn gesloten.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementDe Eritrese overheid heeft alle 22 katholieke ziekenhuizen en gezondheidscentra in het land gesloten. Ook werden er de afgelopen twee maanden 175 christenen gearresteerd. De VN- rapporteur over Eritrea, Daniele Kravetz, maakt zich ernstig zorgen over deze ontwikkelingen. Eritrea staat op plaats 7 van de Ranglijst Christenvervolging van de ngo Open Doors. Eritrea staat al ruim tien jaar in de top-10 van die Ranglijst Christenvervolging. Ooit werd het land het ‘Noord-Korea van Afrika’ genoemd. Er zijn in Eritrea zo’n 2,5 miljoen christenen op een bevolking van 5 miljoen.
Katholieke ziekenhuizen gesloten
Op 5 juli sloot de politie de laatste kliniek in Zagar, een stad dertig kilometer buiten Asmara. ‘De zusters kregen opdracht om het ziekenhuis onmiddellijk te verlaten’, zo staat te lezen in een rapport dat gepubliceerd werd. ‘Ook mochten ze geen apparatuur met zich meenemen.’ De 21 andere sluitingen gingen er volgens Kravetz op eenzelfde manier aan toe: soldaten hielden de wacht bij de gebouwen, patiënten werden naar huis gestuurd en medisch personeel bedreigd.
De sluiting van katholieke centra zou er komen na een brief die vier bisschoppen verstuurden op 29 april. In de brief riepen ze op tot dialoog over vrede en verzoening zodat er een eind komt aan de vlucht van duizenden landgenoten. De overheid ontkent dat er een verband ligt tussen de brief en de sluiting van de centra. Religieuze richtlijnen uit 1995 zouden hen ertoe verplichten de centra te sluiten.
Overheidsrepressie
Niet enkel katholieken worden bedreigd. In 2002 verklaarde de huidige president alle onafhankelijke protestantse kerken tot staatsvijand. De Eritrese overheid beschouwt christenen als een bedreiging voor de staat en treedt daarom met harde hand tegen hen op. Radicale islamitische groeperingen oefenen veel invloed uit op de Eritrese bevolking. Eritreeërs staan daardoor erg vijandig tegenover hun christelijke medeburgers. Moslimbekeerlingen, maar ook christenen die zich niet aansluiten bij de Eritrees-Orthodoxe Kerk hebben het extra zwaar. Die opvatting zorgt voor regelmatige arrestaties van christenen.
Krevetz is bezorgd over de arrestaties van christenen van wie er nog steeds 125 vastzitten. Onder de gevangenen bevinden zich vijf orthodoxe priesters van het Debre Bizen klooster. Drie van hen zijn ouder dan zeventig jaar. Vermoedelijk werden ze gearresteerd omdat ze protesteerden tegen de bemoeienis van de staat met kerkzaken. Kravetz: ‘Deze acties laten zien dat de situatie van de mensenrechten in het land onveranderd is. Ik roep de Eritrese overheid op om zich aan internationale afspraken te houden. Ze zijn lid van de Mensenrechtenraad en behoren landgenoten vrijheid van geloof te garanderen.’
Dat lidmaatschap van de mensenrechtenraad verhindert Eritrea niet om christenen actief te vervolgen. Het aantal christenen dat opgesloten zit omwille van hun geloof is onbekend. Er zijn verhalen bekend van christenen die zo al meer dan 15 jaar opgesloten zitten. Sommige van die christenen zitten gevangenen in scheepscontainers (geen omgebouwde containers, pure scheepscontainers). Ze kwijnen er weg in extreem koude winters en ondraaglijk hete zomers. Ander gevangenen worden dwangarbeiders en sommigen verdwijnen gewoon. Geen van die christenen werd ooit officieel ergens van beschuldigd van een misdaad. Geen enkele christen kreeg een proces in Eritrea.
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.
Stel je voor: erkenning vragen voor de wetten op je grondgebied. Taalwetten dan nog, hoe bekrompen! Gelukkig is er de Franstalige flexibiliteit!
Amerikakenners Roan Asselman en David Neyskens bespreken de actualiteit aan de overkant van de oceaan.