Geen traangas voor de kameraden

In een opmerkelijke bijdrage eerder deze week zette MR voorzitter Georges-Louis Bouchez de puntjes op de i in het Brusselse samenlevingsdebat. Interessant en relevant, maar de MR zou best ook in eigen boezem kijken.

Aandacht afleiden

‘Links in Brussel’, zoals Bouchez ze benoemt, ‘instrumentaliseert het Israëlische-Palestijnse conflict en het dragen van de hoofddoek in het openbaar bestuur’. ‘Ze liegen en manipuleren over essentiële onderwerpen’. Volgens Bouchez doen ze dit ‘om de aandacht af te leiden van de echte problemen in Brussel: de mobiliteit, werkgelegenheid, discriminatie, zwak opleidingsniveau, slecht bestuur, gebrek aan visie.’ Daarbij plaatst hij de PS en Ecolo op dezelfde lijn als het extreemlinkse PTB/PvdA. ‘Ze passen dezelfde methode toe.’
Geef de man eens ongelijk. Dat hij met deze partijen zowat overal de regeringsbanken deelt, schijnt hij gemakshalve wel te vergeten.

Broze vlindervleugels

Het mondiale ontvlambaarheidseffect van het Israëlische-Palestijnse conflict werd de afgelopen dagen nog maar eens aangetoond. De slag van een paar broze vlindervleugels krijgt algauw orkaankracht als het over Israël en Palestina gaat. Wat 300.000 doden in Syrië of tienduizenden doden in Yemen en Koerdistan niet lukt, gaat hier zonder probleem: de hele wereld mobiliseren en elk parlement en iedere regering activeren. De verontwaardiging is dus minstens selectief. De ene moslim blijkt de andere niet, zelfs niet in duizendvoud. Palestina is uitgegroeid tot hét symbool van de onderdrukking van de moslim. In dit land weten we als geen ander dat het met symbolen altijd extra oppassen is.

Twee maten, twee gewichten

De EU is eens te meer hopeloos verdeeld. Terwijl Oostenrijk, Slovakije en Tsjechië de Israëlische vlag hijsen op officiële regeringsgebouwen en Frankrijk pro-Palestijnse betogingen verbiedt, verzamelen duizenden medestanders van de Palestijnen in de straten van Brussel. Coronaregels lijken onbestaande. Talrijke Palestijnse en communistische hamer-en-sikkel (sic) vlaggen kleuren de betoging alsook een officiële delegatie van de Parti Socialiste, de grootste partij van de federale, Waalse én Brusselse regering. De manifestatie is even illegaal als het La Boum feestprotest in het Ter Kamerenbos, maar nu laat de politie betijen. Geen waterkanonnen, geen ruiters te paard te bespeuren. Men grijpt zelfs niet in wanneer de betogers antisemitische ‘Dood aan de Joden!’-slogans scanderen. Het ordewoord van PS burgemeester Close is duidelijk: gedogen. Geen traangas voor de kameraden. Geen kik vanwege Minister Verlinden of premier De Croo. Eerder deze week betuigde regeringspartij en Ecolo voorzitter Rajae Marouane al haar steun aan de Palestijnen door een oorlogslied van terreurorganisaties Hezbollah en Hamas te delen. De Croo gaf ook toen geen kik. Wanneer wordt zwijgen instemmen?

De levieten

Het Midden-Oosten beleid van de Belgische regering is pro-Palestina, gedoogt aanstoker Iran en is anti-Israël. Maar het is vooral naïef en hypocriet. Of hoe kan je de subsidies aan de radicale Moslimbroeders van het in Frankrijk verboden CCIB, de recente goedkeuring van de PTB-resolutie tegen gebruik van explosieve wapens in dichtbevolkte gebieden, de onophoudelijke wapenleveringen aan het Midden-Oosten via Waals Staatsbedrijf FN Herstal of onze diplomatieke doofstomheid na de veroordeling van de Iraanse terrorist-diplomaat Assadi door een Belgische rechtbank anders interpreteren? Geen enkel diplomatiek gevolg werd hieraan gegeven. Of toch: de Ayatollahs lazen onze Belgische ambassadeur in Teheran de levieten. De wereld op zijn kop en een blamage voor de MR die al jaren het departement Buitenlandse Zaken leidt.

Stokebrand Iran

Dat we Turkije met rust laten, is gelet op haar lidmaatschap en status binnen de NAVO nog enigszins uit te leggen. Maar dat we de rode loper uitrollen voor het verderfelijke regime van de Iraanse Ayatollahs is onverdedigbaar.  Iran is dé stokebrand bij uitstek. Teheran financiert en bewapent zowat elke proxy-oorlog in het Midden-Oosten tot Afghanistan. Het Hamas-leiderschap verklaart dit met fierheid. En toch blijven de onderhandelingen in Wenen voor een nieuw nucleair akkoord tussen Iran het het Westen lopen alsof er niets aan de hand is. Of toch, de Iraanse Minister van Buitenlandse Zaken Zarif komt niet zolang er een Israëlische vlag aan het kantoor van Bondskanselier Kurz wappert. Dat Sebastian ze er nog lang moge laten wapperen. Alle middelen zijn in mijn ogen goed om een regime als dat van Iran ver weg van Westerse miljarden en kernwapens te houden