Zware geloofsvervolging voor christenen in 73 landen

ERMELO—Christenen lijden in zeker 73 landen in de wereld onder zware tot extreme geloofsvervolging. Dat meldt Open Doors, een organisatie die zich wereldwijd inzet voor vervolgde christenen. Hun resultaat bundelden ze in de Ranglijst Christenvervolging 2019  die vandaag is gepubliceerd.

Wereldwijd werden meer dan 4 000 christenen in 2018 gedood om hun geloof, dat zijn er bijna duizend meer dan in 2017. In het noorden en midden van Nigeria waren dat er verreweg de meeste: zeker 3 700. Dat is bijna een verdubbeling van het jaar daarvoor. Complete dorpen werden gezuiverd van christenen en ongestraft ingenomen door de aanvallers. De Centraal-Afrikaanse Republiek volgt na Nigeria met 146 om hun geloof vermoorde christenen.

Ranglijst christenvervolging 2019

Open Doors onderzocht in 150 landen de situatie van de christenen en stelde vast dat in 73 landen sprake is van zware, zeer zware of extreme vervolging omwille van hun geloof. ‘Vervolging wordt intenser, gruwelijker. Tegelijkertijd blijft het aantal christenen dat wordt vervolgd stijgen. We schatten dat nu één op de negen christenen wordt vervolgd’, zegt Open Doors-directeur Maarten Dees. Twee jaar geleden was dat nog één op de elf. In de 50 landen op de Ranglijst Christenvervolging 2019 worden in totaal meer dan 245 miljoen christenen vervolgd om hun geloof.

Noord-Korea voert sinds 2002 de Ranglijst Christenvervolging aan. Ondanks de memorabele ontmoeting tussen Kim Jong-un en de Amerikaanse president Donald Trump is er geen enkel teken van verbetering te bespeuren voor de 300 000 christenen in het land. Afghanistan staat op nummer 2 van de lijst, gevolgd door Somalië en Libië. Pakistan staat op nummer 5, waarbij Asia Bibi het duidelijkste voorbeeld is van christenvervolging in dat land. Ze leeft na haar vrijlating nog altijd ondergedoken met vrees voor eigen leven en mag het land niet verlaten.

Irak verdween uit de top-10 naar de 13de plaats op de Ranglijst Christenvervolging. Door acties van hulporganisaties konden ondertussen zeker 25 000 christenen terugkeren naar hun huizen in Mosoel en Noord-Irak. Maar waakzaamheid blijft geboden. ‘Het aantal christenen dat in Irak werd gedood om zijn geloof nam toe en christenen hebben nog altijd veelvuldig te maken met fysiek en lichamelijk geweld, bedreigingen en seksuele intimidatie. Hierdoor zijn er nog steeds christenen die het land ontvluchten, wat de kerk in Irak verzwakt.’ Schrijft Open Doors.

Volgens Open Doors zijn er drie belangrijk trends verantwoordelijk voor het stijgend geweld tegen christenen: Wetgeving om godsdienst strenger te controleren, religieus nationalisme dat het christendom aan banden legt en de radicale islam die van het Midden-Oosten naar Sub-Sahara Afrika trekt.

Wetgeving om christenen te controleren

De trend dat de staat bepaalt hoe het christelijk geloof beleden moet worden, zien we in meer landen opkomen. Noord-Korea spant de kroon, maar in onder meer China en Vietnam zijn nieuwe wetten aangenomen die elke uiting van godsdienst proberen te beheersen. Overheden beschikken ook meer en meer over technologie, zoals gezichtsherkenning, waardoor ze in toenemende mate de bevolking in de gaten kunnen houden. Dat wordt het duidelijkst zichtbaar in China, een land dat stijgt van de 43e naar de 27e plek op de Ranglijst Christenvervolging.

In China was de situatie in de afgelopen tien jaar niet zo slecht als nu, sommigen zeggen zelfs dat de situatie niet zo erg is geweest sinds het einde van de Culturele Revolutie in 1976. In erkende kerken is er verplicht cameratoezicht. En sinds 1 februari 2018 is het verboden voor kinderen en jongeren om nog enige vorm van godsdienstonderwijs te krijgen. Ook zondagsschool en zomerkampen van christenen zijn verboden. Kerken moesten gedwongen posters ophangen waarop staat dat mensen onder de 18 niet naar binnen mogen. Een akkoord tussen China en het Vaticaan lijkt weinig zoden aan de dijk te brengen voor de leefomstandigheden van Chinese christenen.

Religieus nationalisme

In een toenemend aantal landen wordt de nationale identiteit verbonden met een religie. Minderheidsgroepen worden dan gezien als een bedreiging. Die trend werkt ook agressie in de hand tegen die minderheden. Waar christenen in de minderheid zijn, liggen ze in toenemende mate onder vuur en worden ze door overheden en de maatschappij gezien als ‘westers’ en bestempeld als ‘aliens’.

Deze trend is heel duidelijk zichtbaar in India, dat dit jaar op plaats 10 in de Ranglijst Christenvervolging staat. De hindoenationalistische BJP-partij proclameert radicaal hindoeïstisch gedachtegoed: een Indiër hoort hindoe te zijn. Acht van de 29 Indiase deelstaten hebben zogenaamde ‘antibekeringswetten’ ingevoerd. Wie zich wil bekeren van het hindoeïsme naar een andere godsdienst moet dat onder meer melden bij de lokale autoriteiten. Christelijke scholen, ziekenhuizen, wees- en opvanghuizen en soms kerken worden in India en in andere landen aan banden gelegd. Door vernieuwde wetgeving moeten ze vaak de deuren sluiten.

Ook landen als Nepal en Bhutan voeren een religieus-nationalistische agenda. Hetzelfde zien we in Turkije. Turkse christenen moeten voorzichtig zijn, in het bijzonder gelovigen die niet behoren tot de historische Armeense of Griekse kerk. In Turkije wordt het christendom gezien als een westerse godsdienst en in het bijzonder evangelische christenen worden geviseerd en voorgesteld als agenten van Amerika die de natie willen ondermijnen door prediking van het christendom.

Radicale islam in Sub-Sahara Afrika

IS Verliest terrein in het Midden-Oosten, maar wint aan invloed in Sub-Sahara Afrika. De regio vormt een van ’s werelds grootste veiligheidsuitdagingen met zwak bestuur, armoede en toenemend radicaal islamitisch gedachtegoed. In de sub-Sahara zijn zeker dertig gewelddadige islamitische groeperingen actief. De meeste groeperingen plegen in meer dan één land geweld.

Sinds 2017 hebben islamitische militanten in toenemende mate voet aan de grond gekregen in Egypte, Somalië, Libië en Jemen. Ze rekruteren er nieuwe strijders en winnen er stukje bij beetje aan grondgebied. In Mali, Burkina Faso en andere landen zijn buitenlandse christelijke hulpverleners gegijzeld. De extreem gewelddadige splintergroepering Islamic State West Africa Province die zich heeft losgemaakt van Boko Haram, maakte van het inlijven van christelijke meisjes en vrouwen een onderdeel van hun strategie. Heel recent was er een aanslag op een hotel in Nairobi door Al-Shabaab.

Ranglijst

Open Doors stelt de Ranglijst Christenvervolging samen door op vijf verschillende levensterreinen onderzoek te doen naar de vrijheid van christenen. Zo wordt er gekeken naar geloofsvrijheid in de persoonlijke levenssfeer en in de familiesfeer, het kerkelijk leven, gemeenschapsleven en publieke ruimte. Ook worden er punten toegekend voor het aantal geweldsincidenten. Voor de samenstelling van de jaarlijkse lijst maakt de researchafdeling van Open Doors gebruik van uitgebreide vragenlijsten en onderzoek door interne en externe partijen.

Los van vervolging door overheden en gewelddadige groeperingen ziet Open Doors dat vervolging vaak ook van heel dichtbij komt. Van familie en vrienden, dorpsgenoten en collega’s, van lokale overheidsfunctionarissen en de politie.

De Ranglijst Christenvervolging laat de 50 landen zien waar christenen in de wereld het zwaarst worden vervolgd. Het wordt echter ook steeds belangrijker het beeld te laten zien van de landen net onder de top-50, zogenaamde ‘Persecution Watch Countries’. Een jaar geleden vielen 58 landen in de categorie zware, zeer zware of extreme vervolging; dit jaar zijn dat er dus 73. ‘Wat daarbij opvalt, is dat Afrikaanse landen een opmars maken. In landen als Tsjaad, Kameroen en Burkina Faso krijgen gelovigen ook te maken met vervolging’, zegt Dees. ‘Wat voor ons belangrijk is om voor ogen te houden, is dat het voor een individuele christen geen verschil maakt: of hij in land nummer 75, 50 of 1 woont, vervolging is vervolging.’

Open Doors

De ranglijst christenvervolging, deel 1

Open Doors

Ranglijst christenvervolging deel 2