‘Het links-utopisch woonbeleid verarmt Gent en verrijkt de rijken’
De drie torens, het uitzicht van de gegoede Gentenaar.
foto © Reporters
Het gaat in Gent echt niet zo goed, een links utopisch woonbeleid zorgt voor een rijke binnenstad en een verpauperende 19de-eeuws gordel rond de stad.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementIn de aanloop naar de lokale verkiezingen kon Doorbraak spreken met een insider in het Gentse stadhuis die de blinde verering voor het linkse bestuur grondig beu is. In het eerste deel kon u lezen over de tanende ster van Burgemeester Termont, de linkse pensée unique in het Gentse stadhuis, de regionale pers die aan het handje loopt en het ‘islamogauchisme’ van de coalitie. Vandaag deel twee van ons lange gesprek in de schaduw van het Gentse stadhuis…
De loge
‘Toen Siegfried Bracke zich aansloot bij de N-VA, heerste er in de linkse Gentse logewerkplaats Bevrijding grote beroering. Hij moest worden uitgesloten. Het kan niet dat een broeder van Bevrijding lid is van een politieke partij als de N-VA. De sp.a, dat was ok, de PVDA ook, maar de N-VA? Dat nooit. Dat een werkplaats waar freedom of speech en respect voor ieders mening in het DNA zit -uitgerekend een werkplaats met zoveel leden van het college en hogere ambtenarij – er zo over denkt, typeert de sfeer.’
‘In deze sfeer komen de politieke lijsttrekkersdebatten in Gent. In Gent spreken ze liever van “kopstukkendebatten”, zo krijgt het links kartel immers dubbel spreekrecht want zowel Rudy Coddens (sp.a) als Decruyenaere (Groen) mogen dan spreken, ook al staan ze op dezelfde lijst. Dat de andere partijen dit tolereren, is niet te begrijpen.’
Het Heilige Cordon
‘Groot was mijn verbazing bij het eerste debat, dat zowel Decruyenaere als Coddens maar één partij uitsloten voor een mogelijke coalitie: het Vlaams Belang. “En PVDA?” vroeg de moderator. “Neen,” antwoordden ze beiden. Mathias De Clercq zijn broek viel op zijn enkels, zei hij. En het werd nog erger. “Vlaams Belang is veroordeeld voor racisme en de PVDA niet, dus is dit logisch”, voegde Decruyenaere er aan toe. De moderator dacht iets gemist te hebben: “Bij mijn weten het Vlaams blok, ja. Maar het Vlaams Belang?” “Doet er niet toe,” zei Decruyenaere, “ze zijn allemaal dezelfde.” En Decruyenaere ging door: “Het Vlaams Belang doet me denken aan het racisme van de Holocaust en dit is zeker niet het geval bij de communisten.”’
‘Een historica als Decruyenaere zou beter moeten weten: de communisten waren/zijn uitgesproken racisten. Of heeft Decruyenaere nooit gehoord van de Holodomor? Wie heeft er in 1946 en 1947 alle mannen, vrouwen en kinderen met blauwe ogen en blonde haren in Polen en Tsjechië gemarteld, verkracht en uitgemoord? Honderdduizenden Duitssprekende onschuldige mensen werden door de communisten afgeslacht, gewoon op basis van hun ras. Wie had al in 1933, het jaar dat Hitler aan de macht kwam, een ‘voorsprong’ van miljoenen moorden? De communistische kameraad Stalin. Miljoenen Oekraïense boeren werden uitgeroeid omdat ze niet wilden meewerken aan de collectivisering van de landbouw. De communisten beschouwden Oekraïners als een minderwaardig ras waarvan de taal en cultuur moesten worden uitgeroeid. Is dat racisme? Of zijn de moorden van links minder erg dan de moorden van rechts? Hoe haalt een VRT-éminence grise als Walter Zinzen het in zijn hoofd (in De Afspraak) te zeggen dat een cordon sanitaire voor extreem-links geen zin heeft?’
De Gentse Pravda
‘Dat soort gammele redeneringen en gedachten passen wonderwel in diezelfde linkse pensée unique. Die wordt van harte ondersteund door een lokale Pravda, De Gentenaar geheten. Journalisten als Karel Van Keymeulen en Bert Staes hebben een rechtstreekse lijn met “Totti” Beernaert van het kabinet Termont: die spelen onder een hoedje en bespreken wat er wel en niet mag worden gepubliceerd. En ook Termont zelf aarzelt niet om tussenbeide te komen, én bij journalisten, én bij krantendirecties.’
‘En als dat allemaal niet werkt weet de hele stad dat procureur Sabbe en burgemeester Termont dikke vrienden zijn. De wijze waarop het Openbaar Ministerie CD&V-gemeenteraadslid Filip Van Laecke heeft vervolgd voor schending van het beroepsgeheim, deed bij velen de wenkbrauwen fronsen. Dat dit gebeurde op basis van een document waaruit bleek dat sp.a-fractieleidster Schiettekatte en stadsecretaris Paul Teerlinck óók contacten had gehad met de bewuste journalist, maar totaal ongemoeid werden gelaten, heeft diepe indruk nagelaten bij het stadspersoneel. Dat achteraf een rechter Van Laecke vrijsprak, doet weinig ter zake. Het punt werd gemaakt. Nog altijd geven de syndicaten van het stadspersoneel de boodschap mee om uiterst voorzichtig te zijn met hun contacten. Want “Termont kan bij het gerecht veel gedaan krijgen…”’
It’s the economy, stupid.
‘De coalitie is ook goed in het systematisch ontkennen van de werkelijkheid. Meldingen over faillissementen van lokale handelaars of over fel verminderde omzet – tot 40 % ! – door het mobiliteitsplan worden afgedaan als fake news. Ondanks keiharde cijfers, ondanks hulpkreten, blijft het linkse bestuur potdoof voor de verzuchtingen en vragen van de economische sector. De passe-partout is: “De invloed van het internet.” In Gent bestaat het internet pas sinds april 2017…’
‘Gentse ondernemers voelen zich in de steek gelaten. Bedrijven krijgen keer op keer te maken met dezelfde dogmatische houding: als economische groei zou kunnen gepaard gaan met meer auto’s, dan is dat voor de stad het einde van het verhaal. De liberalen worden daar geregeld op aangesproken, maar de macht zit op links. Punt uit.’
‘Ook ondernemers zoals Jeroen Lemaire, An Beazar en Wim De Waele, CEO’s van respectievelijk The Pocket, Enprove en B-Hive klagen over de beperkte ambitie van het links stadsbestuur voor het innovatief-technologisch ondernemerschap. Men dweept wel met het aantal start-ups, zegt men, maar in feite zijn dat vaak niet meer dan chaotische clubjes van mensen met onrealistische plannen. Het aantal start ups is in geen geval een indicatie dat het economisch goed gaat in Gent.’
Vlaams Instituut voor Biotechnologie
‘De meest beschamende linkse démarche was de behandeling van het VIB, het wereldvermaarde Vlaams Instituut voor Biotechnologie toen het op zoek ging naar een nieuwe locatie. Algemeen manager Cardoen is door het College van Burgemeester en Schepenen wel gehoord, maar zijn boodschap viel er op een koude steen. Dat sommige labo’s nu eenmaal niet kunnen in een passiefgebouw, dat de parkeernorm van 1 op 8 werknemers voor het management van het VIB niet denkbaar is, dat konden met name Groen-schepenen zich niet inbeelden; dat moest wel kwade wil zijn… Het VIB zit in de sfeer van de ggo’s, en daar moeten groenen niets van weten.’
‘Ondanks alles heeft het VIB intussen beslist in Gent te blijven. Al is dat maar een principiële, en dus in de feiten zeer labiele beslissing. Want er zijn kapers op de kust. In dit geval bijna letterlijk. In Oostende is er (alsnog?) ook een socialist aan de macht, maar die wordt niet gedicteerd door Groenen. En zo’n VIB in zijn stad, dat ziet die wel zitten. Er zijn daar overigens ook geen echte parkeerproblemen…’
Stadsvlucht
‘Economie is meer dan de houding tegenover bedrijven. Jaarlijks verlaten 4.000 (voor het merendeel behoorlijk opgeleide, werkende en dus belasting betalende) jonge mensen de stad omdat ze elders, vaak in de rand net buiten Gent, een betaalbare woning vinden. Ook dat vindt het links bestuur geen probleem: “de bevolking in Gent blijft stijgen”. Statistisch correct, maar de aangroei is vrijwel exclusief te noteren in de ‘laagste’ sociale groepen, dwz niet opgeleid, vaak werkloos, enz…’
‘Dat is een sociaal probleem dat bij ongewijzigd beleid alleen maar kan vergroten. Dat is ronduit bizar: de partijen die ongelijkheid zo belangrijk vinden voeren een beleid dat die ongelijkheid alleen maar kan vergroten. Tegen het eind van de volgende legislatuur zullen in de Kuip vooral kapitaalkrachtigen wonen in een 3-slaapkamerappartement met zicht op de torens. De iets minder begoeden zullen zich moeten tevredenstellen met de klassieke driemetergevel van de verouderde rijwoningen in de 19de-eeuwse industriegordel. Gent wordt dus vooral de stad der armen, maar dat is voor links dus ook de minstens impliciete keuze.’
Links woonbeleid?
‘Voor linkse ‘woongedachten’ zijn er natuurlijk wel subsidies. Cohousing bijvoorbeeld. In de Bijgaardehof geeft men per wooneenheid maar liefst 15.000 euro subsidie voor kandidaat-cohousers. Groen organiseert daarmee zijn eigen Mattheuseffect (dat is : Wie veel heeft zal veel krijgen-PB). Maar is dat écht sociaal?’
‘Ook op andere punten voert links een ideologisch woonbeleid. Zo is er op de Europese (intussen om andere redenen wereldberoemd in Gent) vastgoedbeurs Mipim minstens besmuikt gelachen met de presentatie van schepen Taeldeman over de Gentse woonproblematiek. In Gent, zei Taeldeman, moet men vooral nieuwe huurwoningen ontwikkelen met een rendementsplafond van 3%. Hoe wereldvreemd kan je zijn? Geen enkele vastgoedontwikkelaar is daartoe bereid. Is er iemand die denkt dat die broodnodige woningen dan zo maar uit de lucht zullen komen vallen?’
‘Reken daarbij ook nog een bouwkundige ‘kwaliteitskamer’, grotendeels bevolkt door zelfstandige architecten, die met de steun van linkse ambtenaren waanzinnig dure hoge architecturale eisen stelt. Als daar bovenop ook nog eens de allerstrengste normen worden toegepast inzake duurzaamheid, dan wordt woningen bouwen in Gent uiteraard gigantisch duur. Om dan nog te zwijgen van de ‘zelfbediening’ onder de betrokken architecten. En dan laten we de zware vergunningsprocedures, waarbij plannen tot acht keer toe helemaal moeten worden overgedaan, onvermeld. En de 400.000 euro aan wedstrijdkosten die de ontwikkelaars moeten ophoesten, zullen we maar een detail noemen.’
‘Het zijn stuk voor stuk elementen die uitleggen waarom de woonproblematiek in Gent groter is dan in andere steden. Zelfs Termont geeft dat toe. Dan moet het dus wel waar zijn. Voor Gent, mijn stad, is het vijf voor twaalf.’
Categorieën |
---|
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.
Politici die zelf niet weten waar ze voor staan: ze kunnen mooi vertellen, maar regeren gaat moeilijk.
Evolueren we naar een politiek model zoals in een communistische eenpartijstaat? Ontdek het in ‘Ondernemen in Achterland 1.0’.