Gentse Feesten Trefpunt 2017
Gentse Feesten, Bij Sint Jacobs (2016)
foto © Reporters
Er valt veel meer te beleven op de Gentse feesten dan enkel zuipen, brassen en brallen. Guido Lauwaert leidt ons rond langs de culturele hoogtepunten van de Gentse Feesten 2017.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementWie denkt dat de Gentse Feesten louter schransen en zuipen zijn moet zijn mening dringend herzien. Hij ziet door het bos de bomen niet meer. De boom der bomen staat al 48 jaar Bij Sint-Jacobs, sinds kort op vrij zinnige wijze herdoopt maar nog niet bekend bij GPS als het Walter De Buckplein. Meer dan bij vorige edities valt de klemtoon op Kunst, met een niet te grote maar toch wel stijlvolle K. Een overzicht.
Trefpunt
Het plein voor het legendarisch café Trefpunt is de grote trekpleister. Het zorgt voor de noodzakelijke geldstroom, want met subsidies komt men niet ver, zeker niet met Sven Gatz als cultuurminister, ook wel genoemd ‘Groot Mysterie van Cultuur’. Gerenommeerde namen zijn de voorbije jaren gepasseerd.
Trefpunt is niet zelden een steun geweest in bange dagen voor volkszangers, kleinkunstenaars, blueszangers en zorgde voor een doorbraak bij het brede Vlaamse publiek. Roland, Raymond van het Groenewoud, Urbanus, Drs. P en Wannes van de Velde zijn daar het mooiste voorbeeld van. Zelfs de legendarische Nederlandse cabaretier Freek de Jonge was er in de beginjaren bij en keerde de laatste jaren terug naar het grote podium, een niet te misverstaan bewijs van de waarde van het centrale plein van Trefpunt.
Meerwaarde
Wat nauwelijks bekend is, voor wie zich niet heeft verdiept in het programmaboek, is dat GF-Trefpunt met de jaren een artistiek programma heeft opgebouwd vanuit straatactiviteiten. Het kunstzinnige met een meerwaarde is van de straten en parken verhuisd naar cultuurhuizen, als daar zijn het salon van KANTL [Koninklijke Academie van Nederlandse Taal en Letterkunde], en MIRY, de concertzaal van het conservatorium in de Hoogpoort. Samen met nog enkele andere historische locaties wordt dagelijks een poëzieprogramma geserveerd [Literair Zomerlief], kamermuziek [Gentse Vleugels], debatten [Gentse Feestendebatten] et cetera. Elk luik en zijn onderdelen opsommen zou een artikel opleveren dat langer is dan de afstand tussen de brug van Willebroek en de Westhoek, hiermee refererend naar twee volksmuzikanten, trouwe helden van de Gentse Feesten, Wannes Van de Velde [†] en Willem Vermandere.
In Vlaanderen, Brabant en Limburg is er geen volksfestival – dat mag eens benadrukt worden – dat meer hoogstaande artistieke activiteiten telt dan de Gentse Feesten. Want naast het programma van Trefpunt hebben nog andere cultuurhuizen een eigen artistiek programma. Onder meer de Minardschouwburg, de Capitole, de Tref.club en de stadsschouwburg.
Walter De Buck
Gent was en is een rebelse stad… met stijl en klasse. Dat wordt overduidelijk aangetoond door GF-Trefpunt. De man die er verantwoordelijk voor is heet Walter De Buck. Niet ten onrechte werd dit door het stadsbestuur erkend door het plein voor Café Trefpunt, Bij Sint-Jabobs, de plek waar het 48 jaar geleden allemaal begon, te herdopen tot het Walter De Buckplein. De voormalige caféuitbater, beeldhouwer en volkszanger wilde vanaf de eerste editie een pot bier in de ene hand, een instrument in de andere, het betere lied in de mond afgewisseld met cabaret en klassieke muziek, poëzie en filosofie.
Er is echter meer. Door de rebelse aard heeft GF-Trefpunt een aantal jaren geleden duidelijk gekozen voor de vrijheid van woord en daad. Concreet werd het ‘De prijs voor de Democratie’ en de ‘Prijs Jaap Kruithof’. De naam van de eerstgenoemde prijs spreekt voor zich, de tweede werd ingesteld na de dood van de moraalfilosoof en ligt in diens radicale denken en strijd voor maatschappelijke verandering. Beide initiatieven passen binnen het luik van de Gentse Feestendebatten waarvan de strijdkreet luidt: ‘Zonder dwarsliggers kunnen de treinen niet rijden.
Jong talent
Tot slot dient erop gewezen dat de GF-Trefpunt weliswaar 48 jaar bestaat, maar nooit een ouderlingengesticht is geworden. Elk jaar krijgen beginnende kunstenaars een kans om hun jong talent te tonen. Een opvallend initiatief is de biënnale voor beeldende kunst.
Dit jaar staat gedurende de tiendaagse een sculptuur van Tim Volckaert [Kortrijk, 1979] aan de rand van het Walter De Buckplein. De Jacobsladder is een beeldende vertaling van een hoofdstuk uit het eerste boek van de Bijbel, Genesis. Voor een nadere duiding gelieve te rade te gaan bij nonkel Google en tante Wikipedia.
Guido Lauwaert | Doorbraak.be
De inhuldiging vond plaats op woensdag 12 juli om 19 u. De obligate schepen van Feesten en nog wat andere bevoegdheden Christophe Peeters, nam de honneurs waar. Maar… belangrijkste spreker was Philippe Van Cauteren, artistiek directeur van het SMAK. Als de artistiek directeur van het SMAK het kunstwerk en de artiest eert, is het een erkenning van zijn waarde en werk. En tevens een saluut aan de drift naar verfijnde kunst en cultuur van de GF-Trefpunt.
Dit alles werd na het officiële gedeelte overgoten met een druppel of twee, drie aangeboden door sponsor en financier van de biënnale, Graanjeneverstokerij Filliers. Een zoveelste bewijs dat de drankfabrieken niet enkel willen verdienen aan de Gentse Feesten en in het bijzonder GF-Trefpunt, maar er geld voor over hebben. Bij Filliers zit dat in de genen. Het verkocht weliswaar zijn jenever aan de Vecu, de legendarische Antwerpse artistieke privéclub met als uitbater de broer van wijlen Hugo Schiltz, maar was niet te beroerd om rijkelijk wat kruiken te schenken bij recepties… en dat waren er nogal wat. De contactman tussen Filliers en de Vecu was wijlen dichter en copywriter Nic van Bruggen.
10 dagen en nachten
Opsteller van dit promostuk zal je geen tien nachten op het centrale plein vinden. Alles heeft zijn tijd en plaats. De plaats waar hij wel te vinden zal zijn, zijn de locaties met de verfijndere programma’s. Al zal hij wel eens present zijn op het centrale plein en vanop het balkon het volk groeten als de paus de toeristen op het Sint-Pietersplein.
Guido Lauwaert (1945) is organisator, regisseur, acteur, auteur, columnist, recensent voor o.a. Het Laatste Nieuws, NRC Handelsblad, Het Parool, VPRO-radio, Knack en Doorbraak. Hij richtte de Poëziewinkel op (later Poëziecentrum) en heeft een grote liefde voor Willem Elsschot en Paul van Ostaijen.
Milo Rau vertrekt bij het NT Gent. Hij zag zijn benoeming enkel zag als een tussenstap op de weg naar zonniger bestemmingen.
Jack London was een veelschrijver én avonturier. Zijn omzwervingen overtuigden hem van de noodzaak van een socialistische samenleving, een idee dat hij verwerkte in zijn boeken.