Gezocht : Vercingetorix 2.0

Aan de deur van mijn bureau hangt een foto van het standbeeld van Vercingetorix , uitkijkend op het Bourgondische landschap. Dat standbeeld paste in een strategie om de Fransen wat meer nationalisme aan te kweken. Die réveil hadden ze ook nodig want vijf jaar na de onthulling ontbrandde de Frans-Duitse oorlog van 1870 met de vernedering van Frankrijk door de Pruisische troepen. Volgens bepaalde bronnen is het gezicht van Vercingetorix gebaseerd op de gelaatstrekken van Napoleon III.

Julius Caesar heeft na de overgave te Alesia de Gallische edelman laten rotten in de Mamertijnse gevangenis tot hij eindelijk zijn triomfocht kon houden en Vercingetorix liet sterven aan de wurgpaal. Ondertussen pikte Caesar alles wat niet te licht of te zwaar was in Gallië om zijn schulden en onkosten te compenseren.

In plaats van ruzie maken, samenwerken!

Ook al heeft Vercingetorix het pleit verloren, hij was wel de enige die erin slaagde om de ruziënde stammen te verenigen tegen de Romeinse vijand. Daarmee was hij de enige bedreiging voor de Romeinse militaire machine, want Caesar had er een handje van weg om stamhoofden om te kopen en zo zijn tegenstanders te verzwakken.

U voelt hem al komen : de Vlaamse Beweging is met al zijn onderdelen compleet versnipperd, en als je dan ook nog eens de politieke vleugel ervan lekker ziet inhakken op politici – ook nationalisten – volgt er voor de goegemeente een indruk van een zootje ruziemakers waarvan de doorsnee Vlaamse boer geen eieren lust.

Ondertussen zijn er diverse Vlaamsgezinde verenigingen die moeite hebben om zich staande te houden, ook al hebben ze een boodschap die nog steeds kan aanslaan. Maar als we niet ingrijpen, weten we ook dat er een aantal onder hen – van verschillende ideologische inslag – sowieso zullen verdwijnen tijdens het volgende decennium, omdat ze gewoonweg te weinig mensen bereiken.

De tijd speelt nu eens niet in het voordeel van onze organisaties en een herprofilering dringt zich op, dat gecombineerd met een bundeling van de krachten.

Waarom dienen Vlaamsgezinde verenigingen die cultuur en taal promoten niet één sterk dossier in ter subsidie. De tegenstelling tussen vrijzinnig en katholiek moeten we anno 2016 toch achter ons kunnen laten? En de vredesboodschap van de IJzertoren, kunnen we die niet combineren met de doelstellingen van andere verenigingen met Vlaams–nationalistische inslag? En kan een specifieke vrouwenwerking geen onderdeel vormen van een groter geheel?

Laat ons eerlijk zijn: de stellingname of het standpunt van een kleine Vlaamsgezinde vereniging weegt niet. Willen we de publieke opinie beroeren, moet je een sterke stem hebben. En nu is dat allerminst het geval.

Roepen is therapeutisch, maar helpt geen moer

De VVB kijkt met jaloezie naar Catalonië, maar daar is een groot deel van de politieke partijen gewonnen voor onafhankelijkheid – dat heb ik zelf kunnen ervaren met een bezoek aan het Catalaanse parlement. In Vlaanderen is er buiten de N-VA en het Vlaams Belang is geen enkele partij hierin geïnteresseerd, omdat zij menen dat het niet leeft bij de Vlaming.

Onszelf opsluiten in zalen en luidkeels roepen is therapeutisch, maar brengt geen enkele zood aan de Vlaamse dijk. De uitstraling van de Catalaanse vlag in Camp Nou doet dat wel, omdat iedereen weet dat dit de polsslag van Catalonië is, en een uitspraak van Pep Guardiola als bekende Catalaan heeft meer impact dan gelijk welke nationalistische politicus.

Onlangs op heb ik op de sociale media trouwens een reuzegrote Vlaamse leeuw gezien in het Jan Breydelstadion. Dergelijke beelden voeden de Vlaamse identiteit, omdat het ‘ des volks ‘ is.

En net op dat punt is er veel werk aan de winkel: we moeten de boodschap actualiseren, en vooral veel beter verpakken. Geen hond zit te wachten op de volgende stammentwist en niet de politicus, maar de gewone Vlaming zal beslissen welke richting we uitgaan met dit koninkrijk.

Nood aan positivisme

Het huidige middenveld in Vlaanderen is niet echt Vlaamsgezind, en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Nochtans hebben we alle troeven in handen om dit te veranderen, maar moet het over een andere boeg gegooid worden.

Misschien moeten we  op zoek gaan naar een Vlaamse Guardiola of Sean Connery die onze boodschap uitdraagt. Er moet een degelijke en laagdrempelige communicatiestrategie voor handen zijn. Nu lijkt het vooral alsof je een masterdiploma staatsrecht gecombineerd met een minor actuele geschiedenis moet doorworsteld hebben om je ‘ Vlaamsgezind ‘ te kunnen noemen.

Verder wordt de gewone burger geconfronteerd met een nogal combattieve Vlaamse Beweging, die net toch te weinig positivisme bezit om de grote massa te begeesteren.

De actuele problematiek van vluchtelingen en de confrontatie met een bevolkingsgroep waarvan een deel zich sterk religieus bewust weet van haar identitieit, confronteert de Vlaming met zijn eigen identiteit. Hier ligt een kans voor de Vlaamse Beweging om die opnieuw in te vullen. Maar dan moeten we ook de hand reiken aan zij die we niet kunnen catalogeren als ‘ autochtone Vlaming ‘ en moet je je ook de vraag durven stellen of verenigingen die we niet tot die inclusieve stroming kunnen rekenen, eigenlijk een meerwaarde bieden binnen de Beweging om te komen tot die ene Vlaamse staat.

Een assertieve en verbindende identiteitsbeleving is meer dan ooit nodig, dat moet de boodschap zijn van die brede Vlaamse Beweging.

En je maakt me ook niet wijs dat alle collega’s uit andere partijen totaal vreemd zijn aan de ‘Vlaamse zaak‘. Hoe je het draait of keert, zolang je geen breed draagvlak hebt, ga je geen grote stappen zetten richting volledige Vlaamse ontvoogding.

Het Overleg van Vlaamse Verenigingen kan een rol spelen – en zou die eigenlijk beter opnemen – in het verspreiden van een groter bewustzijn rond Vlaamse identiteit, maar er is nood aan een strategie naar boven komen én een toekomstplan. Wellicht zal elkeen liefst op zijn eiland blijven, en beweren dat het water toch nog steeds te diep is. Maar als we zelf er niet in slagen om tussen ons bruggen te bouwen, hoe denken we dan de Vlaming te overtuigen ?

Hopelijk staat er ergens een Vercingetorix op, die de neuzen in dezelfde richting krijgt. Met tijd en boterhammen kunnen we dan best een omgekeerd Alesia bewerkstelligen.

Voor mijn part krijgt die dan een standbeeld uitkijkend over de machtige Schelde, het mag ook de Leie of de Zenne zijn …

De auteur is Vlaams Parlementslid voor de N-VA.

Foto (c) Reporters