Het ABC van de 21ste-eeuwse optimist
Deel 3
diversiteit
foto © Wallpaper Flare
Om de broeihaarden van negatieve gedachten te bestrijden, licht de Belgische Optimistische Unie verkeerd begrepen concepten toe.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementIn deze moeilijke tijden geven vele burgers zich over aan negatieve gedachten die erg besmettelijk blijken. Om de broeihaarden van deze pandemie te bestrijden gaf de Europese Commissie, directie Vrije Woord, de opdracht aan de Belgische optimistische Unie om verkeerd begrepen concepten toe te lichten. Vandaag deel 3 van het ‘ABC van de 21ste-eeuwse optimist’.
E: Ethiek
In kerken, kranten en bordelen hebben ze de mond vol van ethiek. Het kan je niet aanzetten om er veel over te lezen. Je hebt gelijk. Ethiek is iets dat je moet aanvoelen. Net als poëzie of erotiek. Sommigen hebben het, anderen niet. Die zijn te veel met zichzelf of met hun zaakjes bezig.
Maar jij bent een mens die weet wat ethiek is: je naaste beschouwen als jezelf (of was het omgekeerd)? In elk geval mag je hem of haar niet aandoen wat je niet wil dat jezelf wordt aangedaan. Zelfs niet in het digitale bordeel. Zolang die andere maar verdraagzaam blijft. Leven en laten leven. Niet oordelen. Daarmee is toch bijna alles gezegd, nee? De rest is praat voor doctorandi en oude wijven (correctie: oude venten).
En hoe kan men de ogen nog sluiten voor het naakte gelaat en lichaam van de ander dat de hele dag op Facebook oplicht? Ethiek en internet vloeien in elkaar over. Zonder ethische inhoud op Facebook geen ethiek. Gelukkig wordt de inhoud van Facebook steeds meer gecontroleerd door echte mensen met echte diploma’s zoals genderstudies en worden berichten die haat zouden kunnen opwekken steeds sneller verwijderd.
Goede ethiek bij mensen moet worden getraind zoals andere gezonde gewoonten. Ooit werd er zelfs in cafés gerookt. Onethische landschappen zijn verslavend. Men moet mensen tegen zichzelf beschermen, ook onze zwakkere, minder verdraagzaam aangelegde broeders en zusters die zo graag oordelen vellen. Kankeraars die het geloof in een betere toekomst verloren hebben, boosaardige satirici zoals die gevaarlijke provocateurs van Charlie Hebdo die mensen kwetsen om de oplage van hun schrijfsels te verhogen.
Hen niet meteen ‘ontvrienden’, dat kan je nog doen wanneer ze in hun slechtheid volharden. Hen digitaal uitkleden, zodat iedereen kan zien wat voor een reactionair monster zich onder die hippe gewaden bevindt. Dat is naastenliefde: elkaar hoeden voor het kwade en voor alle Trumps van deze wereld. Bloot zijn en beginnen. Wie zuiver is, heeft niets te verbergen. Ik ben zuiver. En jij?
F: Fietsen
Fietsen is het vervoersmiddel van de toekomst, net als de trein. De gratis trein is altijd een beetje genieten van het rustig samen zijn met anderen en de aanstekelijke muziekjes die uit de Iphones galmen. Bovendien is er gratis wifi en een scherm in elke wagon met het nieuwste nieuws. Gratis. Gelukkig want na een poosje kunnen die landschappen met eindeloze rijen windmolens saai worden. En als dat niet helpt, is er nog de geluidswerende hoofdtelefoon die door het ziekenfonds wordt terugbetaald. Wat zou je zijn zonder die geluidswerende hoofdtelefoon waarmee je tijdens werkvergaderingen je favoriete bands kan beluisteren? Alles gratis, ook via het genationaliseerde Spotify. Het opgelegde quotum van dertig procent Franstalige songs neem je er graag bij. Een mens went op de duur aan alles. Putain putain, zelfs aan het zeeleeuwachtige gebalk van Arno. Nous sommes quand même tous des Européens.
Maar geef jou toch maar de fiets. Een elektrische fiets. De absolute vrijheid om elk moment te versnellen, te wenden, te remmen. Om dan plots midden op het fietspad om te keren en tegen de rijrichting te fietsen, behendig langs al die conservatieve spoken heen die vasthouden aan die oude gedachte van rijrichtingen, terwijl je The Doors loeihard door je hoofdtelefoon laat loeien: ‘Break on through the other side.’ Op eigen kracht te bewegen. Alleen de ademhaling stoot nog CO2 uit. Terug kind zijn. Fietser.
Fietsers zijn altijd onschuldig. Autobestuurders zijn altijd medeplichtig, want ze zetten ons paradijs in brand. Je ziet het niet, maar hun fijn stof is overal. Van het putje van onze longen tot in ons bloed. Daarom moeten zij altijd en overal voor een fietser stoppen. Boete doen. In het vagevuur van de file staan. Laat de bange blanke mannen met voorruitperspectief en die egoïstische zulthoofden achter hun stuur maar toeteren. Gelukkiger zal je nooit worden dan wanneer je op de elektrische fiets aan vijftig kilometer per uur langs de file raast en de andere fietsers verschrikt voor je opzij ziet wenden.
Deel 2 leest u hier.
Deel 1 leest u hier.
Chris Ceustermans is een veertiger die ooit van zijn pen leefde als journalist bij onder meer De Morgen. Na andere wegen te hebben verkend, keerde hij terug naar zijn oude liefde: de literatuur. Op Doorbraak pleegt hij af en toe een stuk over dingen die in de eenzijdige media te weinig aan bod komen. 'Ni dieu, ni roi, ni maître', blijft zijn motto, al lijkt dit voor de meeste zelfverklaarde 'links weldenkenden' al lang vergeten.
Hoe de Britse democratie Boris Johnson verteert en de darmen van de auteur door camera’s worden doorploegd. Ons lichaam, dat weet wat.
De reislust voert uw schrijver naar de Maas en Brussel, waar hij onthaald wordt door een villa, kunstschilders en een schaamteloos jonge fotograaf.