Het is een tijd voor dwarrelgedachten

In normale tijden lusten we wel scherpe uitspraken en spitsvondige teksten. Een dagelijkse portie lachspiertraining is minstens even goed voor onze gezondheid als tienduizend stappen zetten (al is dat nog niet wetenschappelijk bewezen). Vandaag ligt het anders. Onze aller sense of urgency verbrodt dat genot: we willen nu mensenlevens redden. Dat van onze buur, onze partner, onszelf.

Uit de nek kletsen

We kunnen het daarom beter niet hebben over de mondmaskers van Maggie.
Hoe ze kort geleden burgers uitlachte die ‘de verkeerde modellen’ kochten – die zonder filter, ha, ha! – maar nu al dik blij is dat onze gevangenen achter een naaimachine kruipen en de foulards van onze grootmoeders tot masker ombouwen.
Hoe ze liet aankondigen dat er nu een task force is opgericht om voldoende medisch materiaal daar te krijgen waar het moet: bij de patiënten en hun zorgverstrekkers. Alsof ze dergelijke task force niet begin februari had kunnen oprichten, zonder daarvoor diep in de buidel te tasten. We hadden nu toch iets georganiseerder de zaken kunnen aanpakken. De media had niet bol gestaan van mislukte masker-deals. En Jack Ma had ons niet moet voorzien van godgeschonken maskers.

Wetenschap

We kunnen het ook beter niet hebben over de wetenschappelijke inzichten van Maggie.
Hoe ze waarschuwende experten afschilderde als drama queens (jawel, ik citeer) maar nu beweert aan ‘trapsgewijze communicatie’ te doen om paniek te voorkomen. Communicatie die Open VLD net als Groen, zeer graag op de website delen. Alsof partijwebsites voortaan de bevoegdheid hebben de stuiptrekkende VRT te vervangen bij het uitzenden van boodschappen van algemeen nut.
Hoe ze niets deed om de alcoholgelverkoop te kanaliseren, en het allemaal lacherig afdeed als een laagske vernis waaronder de vuiligheid blijft, (alsof we kettingvet zouden proberen te verwijderen) maar niet vertelde dat alcoholgels in ziekenhuizen al jaren doeltreffend zijn ingezet omdat water en zeep niet met de nodige frequentie, altijd, overal en direct beschikbaar zijn.

Pedagogische praatjes

De stiel van politicus is ondankbaar, je krijgt stank voor dank, vraag maar aan Bart.
En ze zal het allemaal ook goed bedoeld hebben. Als een soort (weliswaar liberale) ontradingspolitiek om alcoholgels te kopen. Maar in de apotheken bleven de burgers toestromen. En in de straten rook het soms nog meer naar alcohol dan in tijden van carnaval.

Al die mensen, aanschuivend voor apothekerstoonbanken, later aan de kassa’s van supermarkten, nu aan de superfood-rayon van de bio-winkels …het had vermeden moeten worden. Zoals men ook de paus beter een mondmasker — met geluidsdemper — had gegeven toen hij zijn priesters opriep naar de bevolking toe te stappen. Geweldig idee, zo’n virusvehikel in priestergewaad dat lekker dicht bij de mensen hun meest beladen bekentenissen en speekselspetters verzamelt. Onze zalige Pater Damiaan zal de paus geïnspireerd hebben, maar die ging naar de zieken toe en hij bleef er ook. In isolatie. Kortom, zowel Maggie met haar wetenschappelijke inzichten als de paus met zijn religieuze inspiraties zijn in hetzelfde bedje ziek: er schort wat aan hun inschattingen.

Politiek bochtenwerk

We kunnen het ook beter niet hebben over de politieke bocht van Maggie.
Hoe ze haar stoere taal plots inruilde voor een pruillip en daarvoor kon rekenen op het onverhoopte offergebaar van Bart De Wever. Doordat hij wees naar economische belangen – en wel precies hij, u weet wel, de man tegen wie men zich publiek o zo gaarne afzet – werd de nodige zondebok gevonden en kon worden gerekend op een brede publieke kentering. Gezondheid ging terug primeren op economie. Check er de media op na, en tel de politici die het tot die dag niet prioritair voor de economie opnamen …ze zijn bijzonder schaars. Ooit zal de maatschappij Bart De Wever nog dankbaar moeten zijn voor die ene uitspraak.

Dwarrelgedachten

We kunnen het beter niet hebben over tal van zaken. En toch moeten we ons ergens mee bezighouden. Daarom dit voorstel als volwaardig alternatief: laat bij Doorbraak je dwarrelgedachte los. En om het meteen duidelijk te maken, volgt hier een concreet voorbeeld van dergelijk dwarrelgedachte, uiteraard niet te verwarren met ministeriële of pauselijke inzichten.

We weten dat de zoektocht naar een vaccin tegen Covid-19 is ingezet, als veelbelovend wordt geprezen, vol doorbraken zit… en toch te traag zal blijken om overlijdens morgen en overmorgen te vermijden. We weten dat de zoektocht naar antilichamen tegen covid-19 ook is ingezet, eveneens als veelbelovend wordt geprezen, vol doorbraken zit… en evenzeer te traag zal blijken om overlijdens morgen en overmorgen te vermijden. We weten tot slot dat onze zorgverstrekkers straks uitgeput raken, zo niet ziek of zelfs dodelijk ziek. Wat zal leiden tot ingeperkte zorgcapaciteit, met minder geholpen patiënten en meer doden tot gevolg.

Vandaag wordt erg sterk ingezet op het beperken van besmetting, en dat is prima. Maar het is ook kortzichtig. Stop nog niet met lezen, laat de gedachte even verder dwarrelen. Men schat in dat 60% van de bevolking Covid-19 zal krijgen. 60%. Gelukkig wordt niet iedereen doodziek. Meer zelfs, de meeste mensen maken een vrij banale vorm van de ziekte door. Enkele dagen spierstijfheid, wat snotteren, en stop. Niet de moeite om een arts te raadplegen. Niet de moeite zegt men om te testen. Eens genezen hebben deze banale zieken wel antistoffen gekweekt tegen covid-19. Ze genieten van een tijdelijke immuniteit tegen Covid-19 – een cadeautje van Moeder Natuur. Zij kunnen met andere woorden wél in contact komen met het virus zonder zich zorgen te hoeven maken voor hun eigen gezondheid. Ze kunnen aan het bed van een zieke patiënt staan, diens laatste wensen, mooiste herinneringen en schunnigste zonden aanhoren zonder een gebricoleerd, Maggie-gecertifieerd masker over mond en neus te schuiven. Zij kunnen in de komende maanden worden ingezet in ziekenhuizen als zorgondersteuners en het verder verschralend bataljon aan artsen en verpleegkundigen ontlasten in medisch eenvoudige taken.

Die extra handen aan het bed van de patiënt, vandaag lacht u ermee, maar ze zullen broodnodig zijn. Zich inzetten voor het collectief belang, het zou relatief veilig kunnen, mits men weet over voldoende antistoffen te beschikken – en bereid is enkele weken op ziekenhuiseten te overleven.

Deze dwarrelgedachte sluit af met een warm pleidooi. Om testen op Covid-19 antistoffen te ontwikkelen. Om trainingsprogramma’s voor leken uit te werken. Om banaal zieke mensen toch op te volgen, zodat ze vervolgens inzetbaar worden. Voorwaar, beste lezers, wie had dat gedacht? In deze dwarrelgedachte komen de intuïties van de paus en Maggie elkaar tegen! De Covid-19 zorgcohorte, het nieuwe Pater Damiaan.