Het vrije woord voor links en censuur voor rechts

De nieuwswebstek Apache liet op zijn feest de lezing over Persvrijheid geven door Gaea Schoeters, journaliste en schrijfster van onder meer het reisverhaal Meisjes, Moslims & Motoren. Deze Gaea Schoeters is een ‘linkse Calimero’ vol jammerklachten over verrechtsing. Daarmee bedoelt ze dat media een platform durven verlenen aan als ‘rechts’ geboekstaafde mensen zoals Mia Doornaert. Dat is in haar ogen een vreselijk onrecht; een inbreuk op het vanzelfsprekende linkse alleenrecht in de openbare ruimte.

Duidingsdeskundologen

Wie al eens kijkt naar de zender waar Mia’s optreden Gaea pijn aan de ogen doet, heeft zeker gemerkt dat linkse tenoren daar ook goed vertegenwoordigd zijn. Wat die zender echter definitief tot links maakt, is dat haar ‘duidingsdeskundologen’ doorgaans linkse professoren zijn die hun linkse mening het aureool van ‘wetenschap’ geven. Daarmee hebben zij meer impact op de meningsvorming dan politici van links of rechts van wie de kijker sowieso de politieke kleur ziet.

Tolerante Gaea meende ook te bespeuren dat de interviewers en moderatoren zich veel kritischer tegen linkse dan jegens rechtse gasten opstellen. Over Calimerogedrag gesproken; daarvan wil ik samen met haar wel eens enkele voorbeelden bekijken. Zij ziet daar blijkbaar een andere uitzending dan de minder begaafden onder ons.

Muilkorfwetten

Gaea Schoeters heeft nochtans goede bronnen om na te gaan welke helft van het politieke spectrum de media domineert. Ze kan met de tekst van haar eigen lezing beginnen. Daarin heet de PvdA niet ‘extreemlinks’. Wel zouden er meerdere partijen ‘extreemrechts’ op de kieslijst te vinden zijn. Over twee maten en gewichten gesproken…

In de biografische noot bij haar lezing valt te lezen dat zij met een vrouwelijke ‘componist’ samenwerkt. In correct Nederlands heet dit echter een ‘componiste’. Maar de feministische linkerzijde slaagt er probleemloos in haar taalfout in de plaats te stellen van de ‘patriarchale’, juiste versie. Moet kunnen, in het kader van de vrije meningsuiting. Aangezien zij haar rede echter aan een ander onderwerp wijdt, de onvoldoende dominantie van links, dient zij te beseffen dat het gemeengoed worden van dat ene lettertje -e (althans de vanzelfsprekende weglating daarvan) al een van de vele bewijsstukken tegen haar centrale stelling vormt.

In haar lezing, die eigenlijk over persvrijheid zou gaan – die zij meteen koppelt aan ‘verrechtsing’ – valt vooral haar zwijgen op over de belangrijkste bedreigingen voor de persvrijheid. Geen woord van dappere Gaea over de ‘muilkorfwetten’, want die dienen haar dogmatische linkse partijdigheid: de Holocaust mag je niet ontkennen, de Holomodor en de Knekelvelden wel; het racisme (althans het verdwijnende blanke, niet het opkomende anti-blanke) is strafbaar, de groeiende haat tegen ‘kafirs’ niet (integendeel, die wordt via islamlessen in het onderwijs zelfs gesubsidieerd).

Een nieuwe ‘muilkorfwet’ bevindt zich in statu nascendi, één die de Armeense genocide door moslims ongemoeid laat, maar wel de Servische oorlogshandeling tegen enkele duizenden moslimstrijders tot een genocide bestempelt. Links kon het niet beter wensen met al die muilkorven voor de vrije meningsuiting en maakt hier dus geen zaak van, zelfs niet in haar lezing over de vrije meningsuiting.

Internetmultinationals en linkse bobo’s hand in hand voor censuur

Naast deze wettelijke, steken ook andere formidabele bedreigingen de kop op: de privatisering van de censuur door de internetgiganten. In hun beginperiode werden de sociale media verwelkomd door rechts als mogelijkheid om de linkse mediahegemonie te omzeilen. Zo hield de verenigde ‘leugenpers’ het slechts enkele dagen vol om het nieuws over de honderden aangerande vrouwen op die vreselijke nieuwjaarsnacht in Keulen in de doofpot te stoppen tot ze zich gedwongen zag om dat langs Twitter uitgelekte nieuws toch, zij het schoorvoetend, te erkennen.

De retorische truc om ontmaskeringen van de eigen leugens als nepnieuws en post-truth af te doen, werd spoedig gevolgd door massieve censuurmaatregelen door Twitter en Facebook, eerst feitelijk, dan formeel en openlijk. Parallel daarmee werd ook de boekenverkoop van eerder rechtsgezinde auteurs door Amazon afgesneden, evenals hun mogelijkheid tot betalingsbeheer door PayPal en tot geldophaling door Patreon.

Al deze censuurmaatregelen, door private kapitalisten die immuun zijn voor een wettelijk verbod op overheidscensuur, dienen een linkse agenda – en vice versa. Zij zijn het gevolg van de voortdurende om haar zelfbestendiging vechtende linkse opiniehegemonie, waaraan de domme, opportunistische en geglobaliseerde bourgeoisie zich conformeert. Links lijkt zo tevreden met deze massale inbreuk op het vrije verkeer van informatie en meningen dat het zelfs die Apache-gelegenheid van een naar de vrije meningsuiting genoemde rede niet aangrijpt om er de aandacht op te vestigen.