Hocus pocus poets! BHV opgelost
Weg BHV-dispuut! Hocus pocus … en er komen 75 Franstalige magistraten bij, 60 nieuwe Franstalige griffiers en 52 Franstalige personeelsleden. Dit volgens het liberale recept: wij hebben geen nieuwe staatshervorming nodig, maar wel minder staat. Meer magistraten, dat is toch minder Staat? Volgt U nog? Ziehier het verhaal van een zoveelste grote Vlaamse overwinning gedurende de onderhandelingen van de zesde staatshervorming.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementGelukkig is het geen economische crisis en heeft ons land een belangrijk begrotingsoverschot, anders hadden we de BHV-knoop nooit kunnen doorhakken. Maar, waar er veel geld is, zijn er vele wegen. Ook deze keer. Door het aantal Franstalige magistraten aanzienlijk te verhogen, werd het dispuut tussen Franstaligen en Nederlandstaligen weggekocht. Het kost geld, maar België kan zich dit veroorloven. Gelukkig toch dat we niet, zoals Nederland, in een diepe economische crisis zitten. Daar moeten ze zodanig besparen, dat ze nu zelfs al de Sint en Zwarte Piet gaan afschaffen. Arm Nederland en, gelukkig voor ons, rijk België!
De sleutel van 80/20
Het probleem is gekend. De onderhandelaars van CD&V, Sp.a, Open Vld en Groen hebben in het Vlinderakkoord een forfaitaire verdeling afgesproken van 80% Franstalige magistraten en 20% Nederlandstalige.
Dat deze cijfers kennelijk fout zijn, dat wist iedereen, behalve de Vlaamse onderhandelaars en hun studiediensten. Dat deze cijfers grondig fout zijn werd recent nog bevestigd door de werklastmeting uitgevoerd door KPMG. Voor de rechtbank van eerste aanleg moet de sleutel 71/29 zijn, voor de burgerlijke afdeling van deze rechtbank zelfs 65/35, voor de arbeidsrechtbank is de sleutel voorgesteld door KPMG 66/34.
In de luren gelegd
Hoe het komt dat de Vlaamse partijen gedurende de onderhandelingen zich zo in de luren hebben laten leggen, werd nooit echt toegelicht. Nochtans moesten zij het weten, want op dat ogenblik was Stefaan De Clerck (CD&V) minister van justitie. Indien er één iemand geacht werd de juiste cijfers te kennen, dan was dat wel Stefaan De Clerck.
En toch liep het fout. Intussen heeft Stefaan De Clerck het politieke strijdtoneel verlaten om plaats te maken voor zoon Felix (nu CD&V, vroeger Shame), in de politiek is erfopvolging namelijk niet alleen een voorrecht van de monarchie. De vroegere minister van justitie is thans voorzitter van de raad van bestuur van Belgacom. Ook daar is er, volgens de eerste TV-optredens van De Clerck in zijn nieuwe functie, niets aan de hand. Net zoals eertijds met de cijfers van BHV. Maar ook bij Belgacom is het wachten op een externe audit, een beetje zoals op de BHV-werklastmeting uitgevoerd door KPMG.
In de watten gelegd
De cijfers van de werklastmeting werden in juli niet bekend gemaakt, om de Franstaligen niet te ‘bruskeren’. De onderhandelingstechniek van CD&V, Sp.a, Open Vld en Groen was veel subtieler: we gaan de Franstaligen in de watten leggen, tot ze bezwijken.
Zo gezegd, zo gedaan. Er komen in het gerechtelijk arrondissement Brussel maar liefst 75 bijkomende Franstalige magistraten, 60 nieuwe Franstalige griffiers en 52 supplementaire Franstalige personeelsleden. Kan tellen niet waar?
Denk nu niet dat de Nederlandstalige onderhandelaars zich met een kluitje in het riet hebben laten sturen. Helemaal niet! Ze bekomen zelfs dat er ook 3 nieuwe Nederlandstalige magistraten komen. 3, dat is toch maar net iets minder dan 75? Dit zal nu waarschijnlijk worden verkocht als ‘de grootste uitbreiding ooit’ van het Nederlandstalige kader van de Brusselse magistratuur.
Het voordeel van deze ‘wattenstrategie’ is dat iedereen iets binnenhaalt. De Vlaamse onderhandelaars kunnen zeggen dat ze met de verhouding van 29% Nederlandstalige magistraten en 71% Franstalige, de werklaststudie van KPMG naleven. Dat is juist, maar wel ten koste van een enorme uitbreiding van het aantal Franstalige magistraten. De verfransingsmachine die het gerechtelijk arrondissement BHV is, onder meer gelet op de verregaande faciliteiten voor Franstaligen in gerechtszaken en de aanwezigheid van Franstalige procureurs tot diep in Vlaanderen, kan nu op volle toeren beginnen draaien. Binnen 10 jaar zullen we de schade opmeten en deze zal niet gering zijn.
Wat schrijven de twee persen?
In de Vlaamse pers glundert -zoals steeds- staatssecretaris voor staatshervorming Servais Verherstraeten (CD&V). Hij heeft het toch maar weer ‘gefixt’.
Gelukkig, voor Verherstraeten althans, lezen de Vlamingen de Franstalige pers niet. Anders zouden ze lezen dat cdH en Mr ‘euforisch’ zijn over het akkoord. Charles Michel (MR) noemt het akkoord ‘extrêmement positif’ voor de Franstaligen en een ‘gigantische stap voorwaarts’. Benoit Lutgen (cdH) en Joëlle Milquet (cdH) stellen in een gezamenlijk persbericht dat ze opgetogen zijn over dit historische akkoord waar ze 15 jaar op hebben moeten wachten. Ze benadrukken ook graag dat cdH gezorgd heeft voor Franstalige rechtbanken in alle 35 Vlaamse gemeenten van Halle-Vilvoorde en voor de ‘betonnering’ van de taalfaciliteiten in gerechtszaken in de Grondwet.
De Vlaamse oppositie is kritisch. Vlaams Belang hekelt het absurd hoog aantal Franstalige magistraten in een persbericht dat de veelzeggende titel draagt ‘Vlaming en belastingbetaler bij de bok gezet‘. Nog steeds volgens Vlaams Belang zullen er binnenkort dus maar liefst 152 Franstalige magistraten en griffiebedienden te veel werken in Brussel, wat overeenkomt met een jaarlijkse meerkost van minstens 10 miljoen euro. Ben Weyts (N-VA) hekelt de ‘wafelijzerpolitiek’ van de regering, waarbij Franstaligen meer krijgen dan daadwerkelijk nodig is.
Niemand heeft hélaas Siegfried Bracke (Lijst Bracke) om zijn mening gevraagd. Volgens niet geverifieerde en dus volledig uit de lucht gegrepen geruchten, stond hij op het punt om volgende tweet te versturen over het BHV-akkoord: ‘Magistraten zijn als katten, de taal die ze spreken is niet van belang, als ze maar muizen vangen’. Deze keer heeft de N-VA-top hem nog net kunnen beletten om op de enter-toets te duwen. Maar het tij is aan het keren voor Bracke. Hij schreef namelijk gisteren een column in De Morgen, die zelfs tot vrijdagmorgen -24 uur later!- nog geen aanleiding was tot een mediarel. Er diende zelfs niets rechtgezet! Ongezien! Zou hij opnieuw op het goede spoor zijn? Neen hoor, vrijdagmiddag was het dan zover. Op Knack.be kon men lezen dat de uitspraken van Bracke dienden genuanceerd. Deze keer is hij geen ‘stouterik’, maar een ‘buikspreker’. Zo verklaart N-VA parlementslid Wilfried Vandaele: ‘Bracke spreekt vanuit de buik’. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Vrede afkopen
Opnieuw even ernstig. In één van zijn boeken schrijft Jean-Luc Dehaene (CD&V) dat onderhandelingen gebeuren aan de top, nadien worden ze aan de troepen ‘verkocht’. De ‘vrede’ wordt hierbij vaak ‘afgekocht’, door ieder het zijne te geven. Zo ook het BHV-akkoord. Het akkoord komt er eigenlijk op neer dat de Vlamingen behouden wat ze hebben en dat de Franstaligen er aanzienlijk op vooruit gaan.
Dehaene stelt echter dat deze methode niet werkt in tijden van crisis, want dan moet men een akkoord ‘weglenen’. Dit is eigenlijk niets anders dan de schuldenberg doorschuiven naar de toekomstige generaties. Zo ook wordt dit BHV-dispuut ‘weggeleend’. Dat België zich in volle crisis zo maar even 75 Franstalige magistraten, 60 nieuwe Franstalige griffiers en 52 Franstalige personeelsleden kan veroorloven, enkel en alleen voor het gerechtelijk arrondissement Brussel, dat gelooft toch niemand? En toch, zo doen we het keer op keer. Alleen zal ooit iemand die schuldenberg moeten afbouwen.
<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>
Hendrik Vuye is doctor in de rechten, master in de criminologie en master in de filosofie. Hij is gewoon hoogleraar Staatsrecht en Mensenrechten aan Universiteit Namen
Wat wordt er veel gesproken in Vlaanderen over politieke vernieuwing. Alleen blijkt spreken zilver en niets doen goud.
Met de ramp van de Estonia op de achtergrond brengt Zondeval ons een spannend verhaal over moord en doodslag in de prostitutiewereld van Stockholm