‘Ik wil vooral verbinden’

Het woord ‘verbinden’ nomineer ik bij deze voor het te bannen woord van 2019. Ik ken geen enkel ander begrip dat zo misbruikt is door allerlei lui met een verborgen agenda. Vooral politici: als die iets willen ‘verbinden’, dan is het meestal om er zelf beter van te worden, onder de dekmantel van onbaatzuchtigheid, naastenliefde, en gaan voor het algemeen belang.
Ik zal het heel even over die mijnheer Arents uit Ninove hebben, die ervoor zorgde dat 40% van de Ninovieters buiten spel werd gezet door de verliezers alsnog aan een meerderheid te helpen. Of mijn persoonlijk vermoeden klopt dat dit een weloverwogen zet is, uitgedokterd in de N-VA-hoofdkwartieren, zal zich later uitwijzen.

Maar ik had het nog eerbaarder gevonden indien Joost gewoonweg had gezegd voor een schepenpost te gaan en de daaraan verbonden materiële voordelen, dan dat hij beweerde te willen ‘verbinden’ in het zog van het grote Antwerpse ‘verbindende’ voorbeeld.
Want dat is nu net wat Arents niet doet: de verzuring in de Forza-gelederen zal alleen maar toenemen, door hen niet te gunnen wat hen toekomt. Letterlijk: ‘Ik heb willen verbinden met alle democratische mensen hier aan tafel’. Waarmee de flauwste cordon-smoezen weer op tafel komen, als zouden de kiezers van Guy D’haeseleer anti-democraten zijn en dus in feite niet stemgerechtigd. Wat zegt dat eigenlijk over de mentaliteit van lieden die de ambitie hebben om ons te besturen en en passant ook een toon van morele zelfverheffing aanslaan? Inderdaad: narcistische mythomanen, van de dorpsstraat tot de Wetstraat.

Warme Weken

Verbondenheid, l’Union fait la Force: als macht van bovenuit de eenheid oplegt, dan is dat eum.. een bedenkelijke vorm van anti-democratie, erop gericht om reële tegenstellingen onder de tafel te vegen. Het past natuurlijk perfect in de donkere dagen, de Warmste Week en de wolligheid van het eindejaarsgedrum, maar straks is het solden, het moment van de waarheid, en dan is het uit met verbinden, alleen cijfers en procenten tellen dan.

Ook kersvers burgemeester Matthias De Clercq is een grote verbinder, lees ik, die zich ‘tot de laatste vezel’ voor zijn stad Gent zal inzetten. Die aan het martelarendom grenzende grootspraak doet eigenlijk al het ergste vermoeden: dit broekje, jongste telg van de Verhofstadt-clan, is goed op weg om de grootste leugenaar van zijn generatie te worden. Het enige waar het om gaat is macht en status, zeg dat dan verdomme ook gewoon, iedereen met meer dan één hersencel snapt dat onmiddellijk. Dus, Van Dale-redactie: graag minstens een verklarende toevoeging bij het woord ‘verbinden’: iets zoals ‘in het politieke discours probeert het woord publieke dissidentie te smoren, of wijst het op het doodknuffelen van de tegenstander’.

De politieke semantiek, die de nadruk legt op zachte waarden om de harde Machiavelli-factor te maskeren, blijft zo in de sfeer van onversneden volksverlakkerij. Ja, ook Koning Filip wil alsmaar verbinden, omdat het voortbestaan van het land en zijn job ervan afhangen. Van de weeromstuit is al wie niet wil verbinden een zuurpruim, antidemocraat, of zeg maar gewoon fascist. Als Vlaanderen ooit zijn eigen weg gaat, dan moet het ook radicaal breken met al die soorten verbaal Belgicisme.

‘Verbinden’ dus als slijmwoord, glijmiddel en mistbegrip. Hoe meer onze samenleving ontbindt, hoe meer sociaaltherapeuten alles willen verbinden zoals koks een slechtgelukte saus willen redden. Gekoppeld aan het positivisme als moral duty: neen, we mogen vooral niet kwaad worden, elke kaakslag moet beantwoord worden met het aanbieden van de andere wang. Zoals de kranten na een terreuraanslag ook direct lariën over ‘verbondenheid’ middels kaarsjes en stille optochten. Sorry, ik voel me daar niét verbonden mee, ik wil vooral helderheid en opheldering, U toch ook?