In de steek gelaten bevolking wegzetten als extreemrechts helpt niet

Aan de overkant van het Kanaal kookt het potje over na de mesaanval in Southport waarbij drie kinderen omkwamen. De pas verkozen premier sir Keir Starmer (Labour) laat de politie hard optreden en kondigt ongeziene maatregelen aan om de protesten te onderdrukken. Met als belangrijkste argument dat ze georganiseerd worden door ‘extreem-rechts tuig’. Daarmee giet hij olie op het vuur van de onvrede in het niet meer zo Verenigd Koninkrijk.

De onvrede bij de Britse bevolking sluimert al langer. En ja, extreemrechtse groeperingen maken daar gebruik van. Net als buitenlandse entiteiten – vaak met Russische achtergrond – die via sociale media en andere kanalen die onvrede maar wat graag aanwakkeren. Niets nieuws onder de zon: de maatschappij van de tegenstander ondermijnen is een beproefde techniek. Niet enkel de Russen maken zich daaraan schuldig. Net zo min als extreemrechts een monopolie zou hebben op het recupereren van volkswoede.

Die volkswoede is er onmiskenbaar. Ze is onder meer het gevolg van het toenemende aantal steekpartijen – vaak met dodelijke afloop – dat sinds 2015 met 80% steeg. Alleen al vorige week waren er – naast de moordpartij in Southport – verschillende incidenten. Een buschauffeur werd onderweg naar huis met een mes vermoord. Een soldaat in uniform werd aan zijn voordeur neergestoken. Hij overleefde de aanval. Tijdens een wake voor de vermoorde kinderen in Southport werd een man met mes en bivakmuts aangehouden. De daders hebben disproportioneel vaak een migratieachtergrond.

Stedelijke vervreemding

De vervreemding in de Britse steden neemt toe. Hele wijken werden ingenomen door migrantengemeenschappen, vormen parallelle samenlevingen met geheel eigen regels waar de Britse overheid almaar minder te zeggen heeft. Getuige daarvan de recente rellen in Leeds, waar de lokale gemeenschap de boel in de fik stak nadat de kinderbeschermingsdienst onder politiebegeleiding optrad bij een Romagezin. Of de rellen in Whitechapel, Oost-Londen, waar Bengalen hevig te keer gingen omwille van gewelddadige protesten in hun thuisland Bangladesh.

Wie de beelden bekijkt merkt terughoudendheid bij de politie. Die lijkt te laten begaan. Net zoals bij de Black Lives Matter-manifestaties, of bij de recente pro-Palestinabetogingen, waarbij onvervalste Islam-extremisten en organisaties met banden met Hamas het hoge woord voeren en bedreigingen uiten aan het adres van de Joodse bevolking.

Een ouder voorbeeld van de vreemde terughoudendheid bij Britse ordehandhavers vinden we in de geschiedenis van de zogenaamde ‘grooming gangs’, groepen ‘Aziatische mannen’, eufemisme voor Pakistaanse moslims, die meisjes systematisch misbruikten. Die bendes werden jarenlang ongemoeid gelaten, door misplaatste politieke correctheid.

Dat staat nogal in contrast met de manier waarop premier Starmer nu laat optreden tegen protesten in het kader van de moordpartij in Southport. Dat hij die wegzet als ‘extreemrechts’ en wil bestrijden met een landelijk gecoördineerd politieoptreden, waarbij alle middelen ingezet zullen worden, versterkt de indruk dat er een ‘Two-Tier-Policing‘ bestaat: een politie met twee snelheden. Hard en hevig tegen autochtone Britten, zacht en terughoudend tegenover minderheidsgroepen.

In de steek gelaten

De Britten stemden in 2016 voor een Brexit. Een belangrijk element hierbij was de vraag om terug controle te krijgen over de massale illegale immigratie. Maar het politieke establishment maakte er sindsdien een zootje van. Ondertussen voelen de Britten zich meer en meer in de steek gelaten door hun overheid. Het gaat slecht met hun economie en het straatgeweld neemt toe. De laatste slag in het gezicht van de Britse bevolking is de aankondiging van de regering Starmer dat ze de verwarmingstoeslag voor gepensioneerden zwaar gaan terugschroeven. Terwijl toestromende illegale migranten in duur betaalde hotels worden ondergebracht…

Al die zaken zijn koren op de molen van ‘extreemrechts’. Koren, dat de Britse politieke klasse zelf gezaaid heeft door jaren aanslepende problemen niet aan te pakken. Dat regering en overheidsapparaat zich nu keren tegen een bevolking die het beu is, zal de storm enkel aanwakkeren.