In weerwil bewijst Vivaldi dat België niet werkt

België is zodanig ingewikkeld geworden dat de regering er geen eenvoudige bevraging meer over kan opstellen. Of de regering kan het zelfs niet eens worden over een eenvoudige bevraging, ook dàt wordt door het compromis ingewikkeld. Allebei samen kan ook. Of hoe Vivaldi, eens te meer bewijst wat ze net wil ontkennen.

Een toekomst

In de Kamer zei minister Annelies Verlinden (VD&V) over de online bevraging Een land voor de toekomst: ‘Het is een complexe aangelegenheid. Een deel van de reden ligt in de complexiteit van het land en daarom moet je ook contextualisering meegeven.’ Begrijp dat deze regering vindt dat u eerst moet opgevoed worden om toch zeker niet de foute antwoorden te geven.

Maar achter de schermen klinkt het nog anders. Volgens Wouter Verschelden op Business AM zijn de vragen het gevolg van compromissen in de regering. De christendemocraten zouden zo al te expliciete vragen over de staatshervorming geblokkeerd hebben. Waarop de andere partijen ook hun eisen stelden. ‘Simpele ja-neevragen over “terug naar een unitaire staat”, of zelfs een open bevraging over de wenselijkheid van de splitsing van de gezondheidszorg (een CD&V-eis) mochten en konden niet.’

Pensioen

Wat overblijft is … Tja een soep. Je vraagt je ook af wat je opschiet met enkele vragen. Een voorbeeld:

Stel je voor dat er een debat wordt georganiseerd om te beslissen over de wettelijke pensioenleeftijd.
Dit is een belangrijke beslissing met vele gevolgen (economisch, sociaal, gezondheid…) en impact op iedereen. Dit debat draait rond het bepalen van de wettelijke pensioenleeftijd en eventueel uitzonderingen hierop.
Om deze vraag te beantwoorden, kunnen verschillende groepen worden betrokken:  De verkozenen, Werkgeversorganisaties, Vakbonden,  Armoede-organisaties, Organisaties voor de gelijkheid van vrouwen en mannen,       Experten (zoals juristen, economen, sociologen …), en burgers.’

Na het pedante gedeelte volgt:

GEEF JE MENING

Welke actoren moeten er betrokken worden bij een afgebakend debat zoals dat over de   leeftijd om op pensioen te gaan?
Wie moet de finale beslissing nemen?
Hoe moet dat gebeuren?
Wat stel je voor? Je kan ook verschillende actoren en mogelijkheden combineren.
(Antwoord)
Verduidelijk je antwoord. Waarom is dit een goede keuze volgens jou?
(Antwoord)

Waarna het exacte scenario zich nog herhaalt over energie. Bij euthanasie en duurzame ontwikkelingen klinkt dan de vraag hoe de burger actief moet betrokken worden bij dat debat. Misschien door verkiezingen? Neen Vivaldi wil dat u voor ‘burgerpanels’ kiest. Na het indienen van uw antwoord moet u nog eens over alle opmerkingen scrollen om naar het volgende te gaan. Tenzij u navigeert met de tabbladen. Barbara Pas (Vlaams Belang) noemde de bevraging in De Kamer ‘een kampioenschap scrollen’.

Expertengroepen

Maar pas op, de hele bevraging is mee opgesteld door experten! Wat schieten we daar in godsnaam mee op? Het lijkt de kwaal van Vivaldi: expertengroepen, commissies, burgerpanels, een bevraging,… alles om niets te moeten beslissen.

Zo heeft Premier Alexander De Croo (Open VLD) een expertengroep aangesteld om ons land mee door de economische crisis te loodsen. Acht economen moeten aanbevelingen doen. Uiteraard allemaal door de politieke partijen aangeduid op basis van hun -juiste – expertises en overtuigingen. De Croo benadrukt: ‘het is en blijft de regering die de uiteindelijke beslissing neemt’. Exact wat hij ook bij de voorstelling van de burgerbevraging zei. Alsof er geen Hoge Raad voor de Financiën is, geen Nationale Bank, geen Monitoringcomité, geen duizend rapporten van experten en ambtenaren. Alle info ligt al op tafel, de politici moeten enkel durven/willen/kunnen beslissen.

Help!

Het is tijd om te beslissen, om drastische maatregelen te nemen. De inflatie stijgt, de voedselprijzen stijgen, gewoon leven wordt duurder. Het leven zoals we dat voor corona kenden wordt voor veel mensen moeilijk om vol te houden. Het zal met minder moeten. Ondertussen speelt de regering als het orkest op de Titanic vrolijk verder. De staatsschuld swingt de pan uit, maar de overheid geeft vrolijk nog meer uit. Alsof schulden er niet toe doen. Dat is ook exact wat sommige – juiste – experten beweren.

De Werkzaamheidsgraad, de politieke oplossing voor alle problemen van schulden en begrotingstekorten, blijft problematisch. 70,3 procent van de Belgen tussen 20 en 64 was in 2021 aan de slag. Alleen Spanje, Italië, Griekenland, Kroatië, Servië en Roemenië doen slechter. Ondanks het getoeter van de regeringen hierover is er nauwelijks verbetering merkbaar. Het gemiddelde in de EU is 73,1.

Gemiddelden

Trouwens, België is ook een gemiddelde. In Vlaanderen is de werkzaamheidsgraad 75,3%, boven het EU gemiddelde, maar ver na Nederland, Noorwegen, Zweden, en Duitsland… In Vlaanderen is er werk aan de winkel, maar in Brussel en Wallonië nog veel meer. Die verschillende deelstaten hebben elk een ander beleid nodig. Maar dat is binnen Vivaldi al helemaal onbespreekbaar. Enkel wat gepruts in de marge is dan mogelijk.

De Waalse regering liet weten dat ze er aan werkt. Ze hebben een nieuw programma, een aanpassing van een Frans werkgelegenheidprogramma. Dat moet regio’s opleveren met geen enkele langdurig werkloze. Concreet werd er een projectoproep gelanceerd in het kader van het Europees Sociaal Fonds, gericht op gemeenten, steden, OCMW’s en bedrijven met een maatschappelijk doel. Die krijgen dan subsidies om personeel aan te nemen.

Sneeuwbal

Met andere woorden geen structurele werkgelegenheid, maar gesubsidieerde overheidsjobs. Terwijl het aandeel overheidsjobs in Wallonië al zo hoog is. Zo komen ze er niet. Hoewel, de Waalse regering rekent op een ‘sneeuwbaleffect’ van bijkomende jobs. Misschien kan een burgerpanel soelaas brengen. Die kunnen aangeven per hoeveel procent werklozen de gemeenten extra mogen aanwerven. En hoeveel extra jobs dat als sneeuwbaleffect zal meebrengen. Vergeet de terugverdieneffecten niet!

Als we later op deze periode terugkijken zullen we ons schamen. We zullen moeten uitleggen aan onze kleinkinderen waarom we het zo ver hebben laten komen. Waarom we onze welvaart en ons welzijn te grabbel hebben gegooid om toch maar het land België in stand te houden.

Vivaldi is de laatste kans om te bewijzen dat België een meerwaarde heeft. De bewijslast wordt erg mager als de besluiteloosheid aanhoudt.