IPCC ontmaskerd

Het is eindelijk zover: onze eigen nationale VRT ontmaskerde eigenhandig het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) als een amateuristisch en erg fraudegevoelig politiek orgaan, waar een hond met een hoed op zomaar aan de slag kan gaan. De VRT-journalist Amra Dorjbayar zorgde, wellicht ongewild, voor deze primeur.

Het Vaticaan aanvallen

Het IPCC is zowat het Vaticaan van de klimaatkerk en elk rapport is toch een soort van bijbel waar niet aan mag getwijfeld worden. Voor klimaatreligieuzen is het steevast ‘the debate is over and the science settled’. Het zijn heilige geschriften zowaar. Ook voor atheïst Maarten Boudry is dat zo. ‘Aanvaard de consensus van het IPCC en ik stop om u klimaatontkenner te noemen’, schreef Boudry. Nu blijkt echter dat de selectie van de klimaatevangelisten niet erg secuur verloopt.

Wat heeft Amra Dorjbayar dan gedaan om al deze lof te verdienen? Bij het indienen van de aanvraag staat de volgende zin: ‘I declare that I have scientific, technical or socio-economical expertise in one or more areas relevant to the report and am therefore qualified to serve as an expert on the chapters indicated’. Blijkbaar is het voldoende om toegelaten te worden tot werkgroep II van het IPCC, door op die vraag gewoon ‘ja’ te antwoorden. Werkgroep II is niet voor de harde wetenschap, maar gaat over het socio-economische en de gevolgen van klimaatverandering.

Stel u voor dat dokters, piloten of ingenieurs op dezelfde manier geselecteerd zouden worden. Maar voor een organisatie die jaarlijks 2400 miljard dollar wil uitgeven om het klimaat in de pas te dwingen, is dat geen probleem.

Onder de bus

Voormalig ondervoorzitter van het IPCC Jean-Pascal van Ypersele gooide eerder al de  organisatie onder de bus. Wellicht heeft Amra Dorjbayar zijn inspiratie voor zijn onderzoek bij hem gehaald.

Want wat moeten we anders besluiten uit van Yperseles opmerking in het factcheck artikel van Knack over de Clintel European Climate Declaration? In dat artikel gaat Knack-journalist Jeroen De Preter op zoek naar wie er achter de verklaring van Clintel zit. Zijn die mensen wel geloofwaardig etc.? Wat is er dan beter dan de Belgische klimaatpaus bellen en hem te vragen naar de voorwaarden om IPCC expert reviewer  te worden?

‘Er bestaat geen procedure om IPCC reviewer  te worden’, stelt Jean-Pascal van Ypersele, klimatoloog, fysicus en voormalig vicevoorzitter van het IPCC. Bijna elke wetenschapper met enkele wetenschappelijke publicaties op zijn naam kan zich een IPCC reviewer  noemen’. En nu dus ook een journalist van de VRT.

Het is bijna spottend dat van Ypersele het zegt. Via een eenvoudige aanvraag IPCC expert reviewer  worden, dat kan dus. Je eigen organisatie als een bende amateurs zo te kijk zetten? Verbazingwekkend. Nog verbazingwekkender: geen journalist die er over viel of doorvroeg. Tot Amra Dorjbayar het onderzocht. Het bleek te kloppen. Proficiat Amra.

Hanoi Hoela

Jane Fonda beweerde onlangs in een interview dat ze al tientallen jaren klimaatwetenschapper is. Nu gewezen ondervoorzitter van het IPCC van Ypersele zegt dat expert reviewer  worden eigenlijk niet zoveel voorstelt, zal klimaatwetenschapper worden ook wel een eitje zijn. De juiste bezweringen en toverformules op papier zetten om het klimaat te doen luisteren en klaar is Kees aan de klimaatuniversiteit van Zweinstein.

Het is echt aandoenlijk hoe Knack  en VRT nu proberen om de meubelen te redden door het af te leiden naar klimaatsceptici die ook IPCC reviewer  zijn. Maar dat is helemaal niet nieuw. Integendeel zelfs.

Benieuwd of ze ook zo vastberaden de onzinnige publicatie van de 11.000 wetenschappers met heel wat IPCC-leiders als auteur zullen onderzoeken. Bij grote voorbeeld The Guardian  is het alleszins ongefilterd met alle doemwaanzin op het net gezwierd.

Nu gaan voormalige IPCC-leiders dus helemaal loos. ‘Als de uitstoot tegen 2030 niet wordt gehalveerd, betekent dit dat het aantal orkanen, zware stormen, bosbranden en droogtes waarschijnlijk zal verdubbelen in aantal en in intensiteit, de kosten zouden $2 miljard per dag bedragen, en dit binnen tien jaar’. Ecomodernist Roger Pielke – zeker geen klimaatontkenner – kon zijn ogen niet geloven. Dat klimaatwetenschappers dergelijke reputatieverpletterende brol ondertekenen kan er bij hem niet in.

Studies

Zo moest onlangs nog Nature een studie terugtrekken over oceaanopwarming ten gevolge van door de mens veroorzaakte global warming. Een studie die na wat ‘pal review’ door het klimaatestablishment zonder slag of stoot werd aanvaard. Het was echter klimaatscepticus Nic Lewis die de fouten ontdekte; maar het IPCC had de studie al aanvaard.

Wie het interview, de blog en het boek van de Canadese onderzoeksjournaliste Donna Laframboise leest en volgt, wist dit natuurlijk al langer. In haar boek The delinquent teenager who was mistaken for the world’s top climate expert  (2012) legt ze uit hoe het IPCC werkt en hoe het rapport AR4 tot stand kwam. Het is hallucinant.

Het WWF en Greenpeace zitten in het hart van IPCC en schrijven mee aan de rapporten als rechter en partij. Jennifer Morgan, Bill Hare, Richard Moss, dat zijn slechts enkele van de verknochte Greenpeace- of WWF-activisten. Meer nog, dat zijn helden bij deze milieuorganisaties die leven van angst zaaien om donaties veilig te stellen en politiek te kunnen voeren via hun lobbywerk. Dan kan je maar beter aan de bron zitten om de angstboodschap de wereld in te krijgen. Toch?

Studentikoos

Maar ook studenten schrijven rustig mee en zijn aangeduid als experten en verantwoordelijk voor volledige hoofdstukken van het definitieve rapport. Zo bleek na het onderzoek van Donna Laframboise, dat ongeveer 6.000 van de 18.000 referenties waar het rapport naar verwees, niet wetenschappelijke publicaties waren, maar eerder persconferenties, Greenpeacerapporten, grijze literatuur etc.

Het ging zelfs zover dat het IPCC liever geen peer reviewed  wetenschappelijk werk verkoos omdat dit het narratief van het IPCC zou tegenspreken, zo ontdekte Laframboise.

Tot wel 1/3 van de hoofdstukken hebben tenminste één WWF-afgevaardigde als leider van een volledig hoofdstuk. Er zijn twee leiders van een hoofdstuk en in één geval zaten beide leiders in de zak van het WWF. In 2/3 van de gevallen schrijven mensen van het WWF mee aan de hoofdstukken.

Investering

Rijke filantropen zien het als een goede investering, dat klimaat- en milieuprotest. Dat is niet nieuw. Al in 1970 bracht de 1001 club 10.000.000 dollar bij elkaar als startkapitaal voor het huidige WWF. Voorzitter van de 1001 miljardairsclub, was de zacht corrupte en gewezen NSDAP’er Bernard Van Lippe-Biesterfeld. Wellicht heeft hij bij zijn oude organisatie zijn liefde voor het milieu opgedaan. Toen ik het schreef was het kot weer te klein. Er zijn feiten waar groenlinkse medemensen niet graag mee geconfronteerd worden.

Het IPCC overleefde al tal van schandalen die een normale organisatie niet te boven zou komen. Het Climategate schandaal, de ex-voorzitter en treiningenieur Rajendra Pachauri die jarenlang niet alleen vlot de wereld rondvloog, maar ook nog eens van aanranding werd aangeklaagd door tal van vrouwen en daarom vervroegd moest aftreden. Het gelogen verhaal van de Himalayagletsjers die tegen 2035 zouden zijn verdwenen. Om nog te zwijgen over de duistere corrupte kanten van deze miljarden verslindende klimaatkerk.

Kritiek weren

Kritische stemmen worden zelfs actief geweerd of genegeerd, zoals IPCC reviewer  Stephen McIntyre mocht ondervinden. Toen hij in 2005 vroeg om data te mogen inzien werd hij door Susan Solomon (co-voorzitter IPCC-rapport) bedreigd met uitsluiting. Hij wou nakijken hoe het IPCC aan data kwam van een studie die nog niet gepubliceerd was. Het IPCC en de auteurs weigerden hem die te geven. De auteur van de studie, Rosanne D’Ariggo, verklaarde later ‘you have to pick cherries to make a cherry pie’.

De huidige ondervoorzitter Valerie Masson-Delmotte steunt echter McIntyre in zijn kritiek op de frauduleuze hockeystick van Michael Mann, een hoeksteen van het klimaatopwarmingsverhaal. Dat deed ze in 2005 ook al, maar dat mocht toen niemand weten, vanwege het onverdraagzame karakter van het klimaatalarmestablishment. Onlangs kreeg McIntyre toestemming van haar om dit te vermelden in een podcast.

Er komt een dag dat alle klimaathysterici achterom zullen moeten kijken. En wat ze zullen zien, zal hen van afgrijzen en diepe schaamte vervullen. Hun verantwoordelijkheid zal gigantisch zijn. En hun reputatie om zeep, voor altijd.