De cijfers bewijzen het: Antwerpen islamiseert

In zijn opiniestuk ‘De statistiek bewijst het: u kunt niet tellen’(De Standaard, 10 januari 2018) beweert Ruben Mersch dat Filip Dewinter niet kan tellen. Dat Mohammed in Antwerpen de populairste naam is, zegt volgens Mersch niets over het aantal moslims dat er woont. Dat klopt, alleen: dat hebben wij ook niet beweerd. Er zijn genoeg cijfers en feiten die aantonen dat het aantal moslims toeneemt en Antwerpen islamiseert. Deze reactie, geschreven door Filip Dewinter en mezelf, werd gestuurd naar De Standaard, maar die wil het niet publiceren.

Ongecijferd/ongeletterd

In het schitterende boek Ongecijferdheid. De gevolgen van wiskundige ongeletterdheid, laat John Allen Paulos zien dat de gemiddelde mens niet goed kan omgaan met getallen en waartoe dat kan leiden. Maar ‘ongeletterdheid’, het onvermogen (of de onwil) om aandachtig te lezen (of te luisteren), is niet minder problematisch.

Onze campagne ‘Nieuwkomers? Die maken we zelf!’ en de perstekst die daar bij hoort bestaat immers uit veel meer (en belangrijkere) demografische cijfers dan het feit dat Mohammed onder Bart De Wever de populairste jongensnaam is. Bij meisjes is dat overigens Noor, en de optelsom laat zien dat islamitische namen – en niet Chinese, Russische of Indische – een groot aandeel vormen in de top 20 meest gekozen voornamen voor baby’s: sinds 2014 elke jaar opnieuw tussen de 25 en 50 procent. Het gaat dus ook niet alleen over Moha(m)med, maar over Youssef, Ali, Imran, Fatima, Amira, Ibrahim, Khadija enzovoort. Wat de districten Antwerpen, Borgerhout, Deurne en Merksem betreft staan in de top 20 meer islamitische mannenvoornamen dan niet-islamitische mannenvoornamen. Zeker, daar kunnen ook enkele niet-moslims of afvalligen tussen zitten, maar sta ons toe ervan uit te gaan dat dat hoogstwaarschijnlijk een te verwaarlozen aantal is.

Feiten en cijfers

Laat ons de feiten en cijfers voor Antwerpen op een rij zetten: 1 op de 2 in Antwerpen geboren kinderen heeft allochtone ouders; 29 procent wordt geboren uit autochtone ouders; 21 procent uit gemengde koppels. De vruchtbaarheidsgraad van allochtonen in Antwerpen afkomstig van de EU (1,9) en van buiten de EU (2,6) ligt respectievelijk 1,5 en 2 keer hoger dan die van autochtonen (1,3). Volgens demografen is er een vruchtbaarheidsgraad of een gemiddelde aantal kinderen per vrouw van minstens 2,1 nodig (het zogenaamde vervangingsniveau) om een bevolking op peil te houden. In de districten Deurne, Merksem en Antwerpen werden in 2017 ongeveer dubbel zoveel kinderen geboren uit allochtone ouders dan uit autochtone ouders; in Borgerhout is nog slechts 1 op de 10 baby’s het kind van autochtone ouders.

Voor alle duidelijkheid, onder ‘allochtoon’ wordt verstaan: niet-Belgen + genaturaliseerde vreemdelingen. Die allochtonen zijn dus uiteraard niet allemaal moslim. Maar ook voor het aantal moslims bestaan goede indicaties en cijfers. Socioloog Jan Hertogen, die niet kan worden verdacht van sympathie voor het Vlaams Belang of voor felle islamkritiek, berekende dat in Antwerpen ongeveer 20 procent van de inwoners moslim is. In het Antwerpse districten Borgerhout is dat ongeveer 30% (gebaseerd op de Antwerpse Buurtmonitor). Een extrapolatie door Hertogen van de recente prognose voor België in 2050 van het gerenommeerde Pew Research Center, laat zien dat het aantal moslims in Antwerpen binnen 33 jaar gestegen zal zijn naar 37 procent.

Islamisering

Nu al volgt meer dan 50 procent van de leerlingen in het stedelijke basisonderwijs lessen islam. In basisschool Flora in Borgerhout is dat maar liefst 94 procent. In meer dan 50 procent van de stedelijke basisscholen in Antwerpen (33 van de 58) volgt meer dan de helft van de leerlingen lessen islam, een percentage dat elk jaar toeneemt met ongeveer twee procent.

Tegen het einde van dit jaar zal in Antwerpen meer dan de helft van de bevolking van buitenlandse afkomst zijn. De ‘omvolking’ of ‘de grote vervanging’ (Le Grand Remplacement, Renaud Camus) is volop bezig. Het resultaat is, zo zegt men toch, een ‘superdiverse’ samenleving, maar dan wel een waar de islam een dominante plaats inneemt. In bepaalde wijken is dat reeds het geval, wat men ook kan vaststellen zonder cijfers, door er gewoon eens door te wandelen.

‘Waarschijnlijk’ een ‘stropopredenering’

Maar Ruben Mersch raadt ons op basis van een stropopredenering een ‘basiscursus waarschijnlijkheidsrekenen’ aan. Waarschijnlijk zijn de cijfers van socioloog Hertogen en Pew Research Center een goede benadering en waarschijnlijk zijn al die kinderen die islamlessen volgen moslim. Daar hebben wij geen ‘basiscursus waarschijnlijkheidsrekenen’ voor nodig. Bovendien is voor onze stelling dat Antwerpen islamiseert niet alleen de factor demografie van tel. Telkens wanneer een moskee wordt uitgebreid of bijkomt (er zijn in Antwerpen nu 62 gekende moskeeën); telkens wanneer een moslimbeurs wordt georganiseerd; telkens wanneer de ramadan zich sterk manifesteert; telkens wanneer Koranlessen of salafistische cursussen worden georganiseerd; telkens wanneer in Antwerpen een haatimam komt prediken enzovoort, zijn dat volgens ons symptomen van de islamisering van de Koekenstad en bij uitbreiding van onze samenleving. Wij raden Ruben Mersch dan ook geen basiscursus rekenen of lezen aan, maar wel een wandeling door bepaalde moslimwijken in Antwerpen (of in Marseille) en het boek van Pim Fortuyn: De islamisering van onze cultuur.