Islamohomofobie redivivus

Omdat steeds meer homoseksuelen voor zogenaamd ‘extreemrechts’ kiezen, schreef de 23-jarige Fernand Van Damme in De Morgen het artikel: ‘Homo’s en extreemrechts: een gevaarlijke flirt’. Voor de onlineversie is de titel nog wat tendentieuzer gemaakt: ‘Na de moslims zouden de homo’s weleens het volgende slachtoffer kunnen zijn’ (een waarschuwing van Groen-politicus Bruno De Lille). ‘Extreemrechts’, ‘gevaarlijk’ en ‘homo’s en moslims slachtoffer’: de politiek correcte (en afgezaagde) toon à la De Morgen is weer gezet.

Wie Van Damme volgt op Twitter, ziet weinig serieuze journalistiek maar vooral ‘links’-‘progressief’ activisme. In die zin past hij ook perfect bij De Morgen. In zijn artikel citeert Van Damme Groen-volksvertegenwoordiger Bruno De Lille en professor Dave Sinardet, die net zoals hij ‘links’-‘progressief’ en homoseksueel zijn en passen in het frame dat hij wil creëren. Kon Van Damme dan echt geen VB-stemmende homoseksueel vinden, of heeft hij niet gezocht? Nochtans was een mail naar mij of mijn partij voldoende geweest.

Terwijl hij de evolutie die een partij zoals Vlaams Belang inzake homoseksualiteit heeft doorgemaakt (en doormaakt) met argwaan en ongeloof bejegent, klampt Van Damme zich vast aan minuscule lichtpuntjes binnen de islam, namelijk ‘de komst van roze imams en de eerste homovriendelijke moskee in Parijs’. Van Damme en zijn twee vrienden De Lille en Sinardet negeren daarbij graag dat homoseksualiteit volgens de islamitische bronnen, islamitische rechtsscholen en islamitische landen nog altijd bestraft moet worden, met de dood of anderszins. Maar ook zonder dat door een islamitisch land – of door moslims aldaar die eigenrichting toepassen, geen zeldzaamheid – de doodstraf of een andere (lijf)straf wordt toegepast, geldt dat een moslimse homoseksueel de nodige fysieke of mentale haat en terreur kan verwachten (dreigementen, intimidatie, chantage), vaak ook afkomstig van familie, vrienden of kennissen. 

Dat het Vlaams Belang het homohuwelijk al jaren niet meer in vraag stelt, willen Van Damme en de zijnen niet serieus nemen, want dat past niet in de voorbijgestreefde politiek correcte hokjes. Bruno De Lille verwijst naar de ‘openstelling van adoptie’ en ‘ouderschap voor meemoeders’, waarover VB-voorzitter Tom Van Grieken zegt: ‘Ik vind dat een kind recht heeft op een vader en een moeder. Ik zeg niet dat homokoppels slechte ouders zouden zijn. Maar je moet uitgaan van het belang van het kind.’ Niet per se mijn eigen mening (ik ben er eerlijk gezegd niet uit), maar een respectabele conservatieve visie die het belang van het kind wil vooropstellen. Toch wordt dat ene standpunt het Vlaams Belang kennelijk niet vergeven: ‘homofobie’ is helaas net zo’n uitgeholde term als ‘racisme’.

Tegelijkertijd maakt De Lille terecht duidelijk dat ‘het niet zo is dat wie er negatief tegenover staat, zich per se ook agressief gedraagt (…) Ook al zou een dame met hoofddoek negatief tegenover homoseksualiteit staan, dat betekent nog niet dat ze homo’s gaat aanvallen’. Maar het Vlaams Belang wordt dus wel weggezet als onoprecht, homofoob en zelfs als een ‘gevaarlijke flirt’ voor homoseksuelen omdat de partij de openstelling van adoptie afwijst. Alleen wanneer het zogenaamd ‘extreemrechts’ betreft, geldt kennelijk een soort ‘alles of niets’-principe: of je gaat mee in álles inzake rechten voor homoseksuelen, of je bent homofoob en een gevaar voor de holebigemeenschap. Wanneer het echter de moslimgemeenschap betreft, dan luidt het plots zéér terughoudend dat een negatieve opvatting over homoseksualiteit geen probleem is zolang er geen agressieve daden uit voortkomen.

Om datzelfde frame – ‘cultuur/religie speelt geen enkele rol’ – nog te versterken wil De Lille benadrukken dat er ook bij autochtonen nog veel werk aan de winkel is, want, zo zegt hij: ‘waar blijft de eerste voetballer die uit de kast komt?’ En: ‘Eén op de vier homo’s hier heeft al een zelfmoordpoging ondernomen’. En: ‘Af en toe worden holebi’s geconfronteerd met agressie in het uitgaansleven, en dan lijkt het alsof het altijd dezelfde groep is’, daarbij de islamisering negerend die gaande is in heel wat wijken in West-Europa. De fundamentele waarheid is immers dat er een proces gaande is waarbij homoseksuelen, net zoals joden en vrouwen, zichzelf censureren en (gedwongen) wegtrekken uit met name de wijken waar moslims een groeiend aandeel van de bevolking uitmaken; de waarheid is dat in asielcentra homoseksuelen worden geïntimideerd, bedreigd en weggepest door moslims, die nadien worden ‘losgelaten’ in onze samenleving. Misschien moet De Lille eens nagaan wat er in de mainstream islam en moskeeën, in het Midden-Oosten en bij ons, over homoseksualiteit wordt gezegd en gepredikt, dan kan hij misschien een verband ontdekken. Undercoverreportages in moskeeën laten steevast zien dat imams naar buiten toe een boodschap van tolerantie uitdragen, terwijl hun preken bol staan van typisch islamitische minachting en haat ten opzichte van niet-moslims, vrouwen en homoseksuelen. Ook de lichtzinnigheid waarmee De Lille spreekt over het lot van homoseksuele moslims, is ronduit ondraaglijk.

De Lille vervolgt: ‘Partijen die luid roepen dat hiervoor een snelle en makkelijke oplossing bestaat, winnen dan. Ook al zijn het valse remedies.’ Valse remedies? Mocht het Vlaams Belang zijn zin hebben gekregen, dan was de islamitische haatcultuur jegens homoseksuelen niet massaal het land binnengelaten en zouden er heel wat minder slachtoffers zijn gevallen. Het is pure waanzin dat er tot op vandaag niets fundamenteels verandert aan dat riante opengrenzen- en opvangbeleid, en aan het oeverloos gepamper van de islam. Ondertussen zijn politici druk bezig met onzin zoals een ‘gaybrapad’, hand in hand lopen en genderneutrale toiletten waar N-VA-minister Homans zo trots op is (tegelijkertijd vindt ze Koranscholen waar jonge moslims worden geïndoctrineerd geen enkel probleem). Alsof dat soort symbolische acties en postmoderne futiliteiten ook maar iets verandert aan de toestroom van islamitische homohaters en hun gedrag of mentaliteit; alsof daardoor homoseksuelen (en transgenders) plots veilig hand in hand door moslimwijken kunnen lopen. 

De Nederlandse socioloog Ruud Koopmans concludeerde na onderzoek dat 60% van de moslims in West-Europa homoseksuelen als vriend weigert te zien. Toch móet en zál het frame van De Morgen zijn dat moslims en homoseksuelen allebei zogenaamd ‘extreemrechts’ moeten vrezen en dus moeten samenspannen. Voor die ‘gezamenlijke strijd’ wordt door De Lille zelfs Abou Jahjah opgevoerd die ‘dat ook begint in te zien’.

Van Damme schrijft tot slot: ‘Vaak wordt ook enkel de verdediging opgenomen van de ‘goede of normale homo’, die zich aanpast aan heteronormatieve waarden als monogamie en het huwelijk. De gemarginaliseerde ‘slechte homo’ die daarvan afwijkt, dat is een ander paar mouwen. “Zeker de nieuwe bekeerlingen ter rechterzijde bedoelen ‘met homoseksualiteit verdedigen’ vaak de brave, burgerlijke homoseksueel die op een hetero lijkt”, zegt Sinardet.’

Sinardet mag dit poneren zonder enige onderbouwing en Van Damme pende het vlijtig neer, want het is exact de boodschap die hij en zijn krant willen brengen. Zo beweert Sinardet ook nog: ‘Het Vlaams Belang blijft zwaar met homoseksualiteit worstelen (…),’ terwijl het glashelder is wat wij willen en niet willen: laat holebi’s met rust en hou je poten thuis!

Van Damme, Sinardet en De Lille willen of kunnen niet zien dat ‘niet-linkse’ of ‘niet-progressieve’ mensen en partijen, los van hun opinie over homohuwelijk of openstelling van adoptie, een oprechte en serieuze bekommernis kunnen hebben over de veiligheid en vrijheid van homoseksuelen (of LGBT…’s). Meer nog, het zijn juist de linkerzijde en ook de N-VA, trots meelopend in de Gay Pride, die hypocriet zijn: ze staan pal voor zaken zoals het homohuwelijk, openstelling van adoptie en genderneutrale toiletten, maar laten tegelijkertijd via asiel en migratie talloze moslims binnen die vijandig staan tegenover LGBT…’s, die LGBT…’s minderwaardig vinden en hen haten of geweld tegen hen goedkeuren.

Mijn partij mag dan misschien minder ‘progressief’ zijn omdat het de openstelling van adoptie niet goedkeurt en genderneutrale toiletten ‘te gek voor woorden’ vindt, maar in de samenleving waar wíj voor staan, waarin de grenzen worden gesloten, de islamisering wordt teruggedrongen en geweldplegers überhaupt véél zwaarder worden gestraft, zijn LGBT…’s véél veiliger en dus vrijer. Over die ‘transgenderplees’, zoals taalvirtuoos Arthur Van Amerongen ze noemt, raad ik overigens zijn hilarische column aan.

Tot slot moet gezegd dat De Morgen een reactie van VB-voorzitter Tom Van Grieken publiceerde, die u hier kunt lezen.

De auteur is medewerker van het Vlaams Belang Studiecentrum en co-auteur van o.a. De islam. Kritische essays over een politieke religie.

Foto: vlag meegedragen in de New York Gay Pride Parade, 2013. (c) Reporters