‘Kerk enkel voor journalisten’

Vandaag heb ik het palmtakje vervangen dat er ondertussen wel heel droog bij hing. Want het was nog het palmtakje van 2019. Vorig jaar was onze maatschappij vergrendeld en daarmee ook onze kerken en erediensten. De grendeltijd (lockdown) ging in net na Aswoensdag 2020 en we hoopten dat we het virus met de veertigdagentijd wel zouden uitzweten en dat we Pasen in gemeenschap zouden kunnen vieren.

Helaas werd al vroeg duidelijk dat dit niet zou lukken. Geen Pasen, geen OLH-Hemelvaart, geen Pinksteren,… Later werd de eucharistie vieren even weer mogelijk met werkbare maatregelen zoals afstand tussen de verschillende gezinnen, mondmaskers, handgel,… Zo kon de eredienst doorgaan met 100 of 200 gelovigen, naar gelang de grootte van het kerkgebouw.

Onwerkbare regel

Dat was werkbaar en de maatregelen werden goed opgevolgd, zowel door de kerkverantwoordelijken als door de gelovigen. Maar toen kwam de tweede grendeltijd (lockdown), één die er nooit meer zou komen, want ‘dàt nooit meer’ zeiden onze beleidsvoerders. Edoch, in de tweede grendeltijd gingen de kerken weer op slot of juister, de eredienst werd verboden en op begrafenissen was er een beperking van 15 personen. We hebben dan nog net Allerheiligen kunnen of mogen vieren.

In december werd de eredienst weer mogelijk gemaakt, met een beperking van 15 personen met mondmaskers, afstand en handgel. Deze regel was onwerkbaar en bij heel wat pastoors zonk de moed in hun schoenen. Ondertussen stond Kerstmis voor de deur. Met man en macht is er gewerkt om gelovigen via allerlei moderne communicatiewegen toch een zinvolle kerstviering te laten meeleven. Beter dat dan niets en er zaten echte pareltjes tussen. Ondertussen klonk vanuit de politiek dat we Kerstmis moeten opofferen om Pasen te redden. Ook dat konden we nog wel aan. Christenen kunnen nu eenmaal veel aan. Hoe lastig het ook kan zijn, we weten ons gesterkt door de Heilige Geest. Christenen zijn ‘be-Geest-erd’, dynamisch.

Besmettelijker in het weekend

Maar goed, aan het einde van de coronatunnel schijnt het licht van Pasen, want we hebben immers Kerstmis opgeofferd om Pasen te kunnen vieren. Dàt was de belofte. Maar ook aan die belofte wordt niet voldaan. De regels voor uitvaarten zijn versoepeld, maar voor de erediensten blijft alles bij hetzelfde. Van maandag tot zaterdagmiddag mogen er nu bij een uitvaart 50 personen samenkomen in de kerk, maar vanaf zaterdagavond tot en met zondagavond voor de eucharistievieringen slechts 15 personen. Het virus is blijkbaar besmettelijker in het weekend of tijdens eucharistievieringen. Hoe knoop je dit aan elkaar? Even zag het ernaar uit dat we een openluchtpaasviering met 50 personen zouden kunnen vieren, maar ook dat werd ons niet gegund.

Het ergste in dit hele verhaal is dat nergens de stem van onze kerkleiders te horen was of is. Waar is onze kardinaal? Waar zijn onze bisschoppen? Ze laten hun kudde verweesd achter. Het zijn nochtans zij die op de overlegmomenten hun schapen vertegenwoordigen. Het zijn zij die op tafel horen te kloppen en werkbare regels moeten afdwingen bij onze regeringsleden. Maar ze blijken al even wereldvreemd te zijn als onze regeringsleden. Ze blijken al even veraf te staan van hun gelovig volk als de Vivaldiregering van haar volk. Ze weten in de verste verte niet wat er leeft in de parochies. Ze zien het niet wanneer een gelovige met de tranen in de ogen zegt hoe blij ze is dat ze eindelijk weer naar de mis kan komen. Ze zitten hoog en droog in hun bisschoppelijke paleizen ‘coronaproof’ te wezen.

Gent-Wevelgem

In Frankrijk diende de bisschoppenconferentie een klacht in bij de Raad van State en won die. In Duitsland en Engeland lieten de bisschoppen hun kritische stem horen. Zelfs voormalig premier Theresa May had kritiek: “Mijn zorg is dat de beslissing van vandaag om het openbaar vieren van het geloof te verbieden, met de beste bedoelingen, precedenten schept voor toekomstige regeringen met de slechtste bedoelingen’, zei ze op 4 november in het Lagerhuis.

En in België? In België geen bisschoppen te horen, toch niet daarover! Daarbovenop komt dan het bericht dat op Palmzondag de kerk van de H. Hilarius in Wevelgem zal gebruikt worden door een 80-tal journalisten om de voorjaarsklassieker Gent-Wevelgem te verslaan. Mèt goedkeuring van de bisschop en de pastoor! Terwijl gedreven pastoors elk weekend met pijn in het hart gelovigen moeten afwijzen omdat de 15 plaatsjes bezet zijn, geeft men wel toestemming aan 80 journalisten om in de kerk de koers te verslaan. En dan nog op Palmzondag! Misschien kan men volgende week, op Pasen, de OLV-kathedraal van Antwerpen gebruiken om de ronde van Vlaanderen te verslaan???

Gebrek aan begrip

Dat onze regeringsleden een fundamenteel gebrek hebben aan begrip voor de essentiële bijdrage die geloofsgemeenschappen leveren aan het welzijn, de veerkracht en de gezondheid van onze samenleving, dat wisten we. Had u iets anders verwacht van de Vivaldipartijen? Maar dat onze bisschoppen zich gedragen als tamme lammeren gaat er bij mij en vele medegelovigen niet in. ‘Staat op en wees niet bang!’ is een lied dat regelmatig gezongen wordt tijdens de liturgie.

Het zou 365 keer in de Bijbel staan, voor elke dag van het jaar. Daarom doe ik nog een laatste oproep aan de bisschoppen: Sta op en wees niet bang en gooi die kerken weer open! Laat ons in gemeenschap Pasen vieren, zoals het hoort! Het kan perfect coronabestendig, dat hebben we reeds bewezen. Laat uw gelovig volk niet nog langer in de steek!

Zalig Pasen!