Lang Leve Wilmès II!

Waarde landgenoten, we hebben een nieuwe regering!

Kranten en sociale media worden overspoeld door een tsunami van rechtse traantjes die niet meer gezien is sinds Di Rupo nog premier was. Carl Devos, die zich plots gedraagt als ambassador at large van de N-VA, kon zijn woede op Canvas nauwelijks bedwingen. De propagandamachines van de zogenaamde ‘Vlaams-nationale’ partijen gingen op volle toeren draaien. Sluipmoord, aanslag op de democratie, vivaldisering, verraad aan de kiezer! Schrille wanhoopskreten weergalmden doorheen het landschap. Vijf minuten politieke moed waren voldoende om de zwart-gele gijzelaars te overmeesteren en de federale impasse te doorbreken.

Vlaamse volkswil

Het afgezaagde riedeltje over ‘het signaal van de kiezer’ en de ‘wil van het volk’ is ondertussen zo vermoeid dat het alleen nog serieus genomen wordt door politieke journalisten en stemmingmakers. Als een meerderheid van het parlement Wilmès II volmachten geeft, dan heeft ze formeel de steun van de bevolking. Gaat deze daar niet mee akkoord, dan stemt ze de volgende keer maar op andere partijen. Hysterisch rechts gekakel over een ‘staatsgreep’ is te belachelijk voor woorden. Willen N-VA-VB per se federaal regeren, laat ze dan samen dan 76 zitjes halen in de Kamer. Gezien ‘het volk’ de nieuwe regering blijkbaar toch zo weinig genegen is, moet dat een makkie zijn.

‘Ja maar, de regering heeft geen meerderheid in Vlaanderen!’, kan je de debatfiches al horen. Dat is waar. De vivaldi-coalitie, waarin deze noodregering waarschijnlijk zal uitmonden, heeft wel overal buiten Antwerpen een meerderheid. Dat zou nog eens een idee zijn: geef t’Stad zijn onafhankelijkheid en laat het zijn eigen koers varen. Ik heb al vaak gedroomd over het paradijs dat ons landje zou zijn als we Antwerpen chirurgisch konden verwijderen. In één klap verlost van vrijwel al het racisme. De Denderstreek kunnen we er nog wel bijnemen. Maar de grenzen moeten dan wel onmiddellijk gesloten worden en de transfers gestaakt!

Het requiem voor de ‘Vlaamse volkswil’ zal gespeeld worden op de kleinste viool. Welke geniale ideeën moeten we nu ontberen? Mannen met jurken weren uit reclame? Zwarte gezinnen mogen niet op de folder van de Hema? In tijden van crisis kunnen we dit soort haatpolitiek waardoor de Vlaamse kiezer blijkbaar geobsedeerd is missen als kiespijn. Wanneer we de corona-epidemie zonder kleerscheuren doorkomen, zal ook hij gezond en wel zijn leven kunnen hervatten. Met dank aan de Waalse islamo-socialistische staatsgreep.

Belgenland overleeft

België ploetert voort, eenvoudigweg omdat te veel mensen te veel te verliezen hebben bij een onafhankelijk Vlaanderen in de huidige omstandigheden. Een negatieve kracht animeert het lijk van ons 19de-eeuwse bufferstaatje. Het is een coalitie van bakfietsers, moslims, allochtonen, Walen, LGBT’ers, bobo’s en culturo’s. Aangevuld door een aantal tsjeven en liberalen, bien étonnés de se trouver ensemble. De rechtse Vlaming blijkt geen meerderheid te vormen, maar slechts de grootste der minderheden te zijn. En hij heeft iedereen anders zozeer van zich vervreemd dat ze op elkaars schouders klimmen om hem te overmeesteren. Immers, l’union fait la force – oh, de zoete ironie!

Buiten het voetbalseizoen gaat niemand met de tricolore vlag zwaaien of de Brabançonne zingen. Fanatiek enthousiasime voor deze artificiële constructie kan men maar moeilijk ernstig nemen. Het is kitsch par excellence. En toch wordt ze in leven gehouden door een bont gezelschap, een kleurrijk Front van Fatsoen. Voor de postjes of de achterban, maar ook omdat het alternatief vele malen erger zou zijn. Vlaanderen is geïnfecteerd door een ernstige ziekte. Het extreemrechts vergif heeft onze geliefde streek in zijn ban, en tot zover konden media en establishment niet anders dan versteend toekijken. Terwijl de patiënt allang in quarantaine geplaatst had moeten worden.

N-VA en Vlaams Belang leggen de politiek al jaren lam met de dreiging dat uitsluiting hen alleen maar zal doen groeien. Vandaag wordt hun bluf eindelijk op de proef gesteld. Hun kiezerspotentieel is niet eindeloos. De trado’s en linkse partijen hebben nog een harde kern. Laat iedereen die het ooit zou overwegen voor N-VA-VB te stemmen dat maar doen. Uiteindelijk zal blijken dat ze zelfs op hun hoogtepunt niet incontournable zijn, en zullen die kiezers misschien eindelijk begrijpen dat democratie geen carte blanche is, dat het zinloos is om in zijn eentje te vechten tegen de rest van het land, dat ze wat basisrespect moeten leren opbrengen voor hun anderskleurige of andersgelovige landgenoot.

Eens hun aspiraties om een tirannie van de meerderheid te installeren definitief gebroken zijn, kunnen we eindelijk beginnen aan het genezingsproces dat de weg moet effenen naar Vlaamse onafhankelijkheid.