Liever drama- dan excuusallochtoon

In de nasleep van de opmars van Vlaams Belang bij de laatste verkiezingen hebben we, naar verwachting, het gebruikelijke domrechtse mediacircus te verduren gekregen, gaande van vergoelijking en relativering, langs tenenkrullende deugdsignalering over de ‘wil van het volk’, tot de zielige slachtoffercultus van de ‘boze burger’. Aan dit koor van klaagzang en lamentatie voegen zich natuurlijk ook de obligate pseudo-rechtse gekleurde figuren, die de niet onbelangrijke rol vervullen de ego’s van racisten en moslimhaters te strelen. Ook deze website bleef hier niet van gespaard: Pinar Akbas pende een bagatelliserende apologie neer voor een partij wiens Antwerpse boegbeeld vorig jaar nog geschokt was door het idee dat een ‘neger’ burgemeester van zijn stad zo kunnen worden. ‘Drama-allochtonen’ zouden het allemaal overdrijven. Persoonlijk ben ik liever een drama- dan een excuusallochtoon.

Wil van het volk?

Een tijd geleden sprak ik met een allochtone vrije markt-conservatieve vriend van me over het merkwaardige media-fenomeen dat de ‘rechtse allochtoon’-column is. We waren het erover eens dat het een van de saaiste en meest voorspelbare stukken proza is die ooit door de menselijke geest geproduceerd zijn. In de regel bestaat het uit een mengeling inaccurate veralgemeningen over de eigen etnische of culturele groep, gevolgd door een omwenteling in het eigen slachtofferschap: men wordt gecensureerd door ‘links’ omwille van zijn ‘kritische houding’. Voeg er een flinke dosis zelfmedelijden omwille van een trauma uit het land van origine aan toe, en top het geheel af met wat grandstanding over de eigen dapperheid. Al bij al is het een treurig schouwspel. Het stukje van Akbas vormt hier een uitmuntend specimen van, dat zelfs in het laboratorium niet gesynthetiseerd had kunnen worden.

Het begint met een interessant staaltje hypocrisie. In Turkije steunt Akbas een legerdictatuur als waarborg voor het secularisme, dat ‘islamfascist’ Erdogan volgens haar bedreigt. Als het volk illiberale islamisten aan de macht brengt, is dat blijkbaar illegitiem; stemt het volk voor Europese racisten, dan is het een aanslag op de democratie als de koning ze niet op het Paleis uitnodigt. Democratie hoort grenzen te hebben, en niet alleen in de moslimwereld. Het is nog geen honderd jaar geleden dat het Duitse volk ‘democratisch’ besliste om meer dan 30% van het parlement aan de antisemitische, oorlogszuchtige, totalitaire, blanke supremacistische NSDAP te schenken.

Néén, niet alle meningen zijn gelijkwaardig in een liberale democratie. Haat, onvrijheid en onwetenschappelijkheid zijn inferieure opvattingen en moeten als zodanig behandeld worden. Ze horen niet mee te regeren, niet in de media aanwezig te zijn, niet serieus genomen door intellectuelen. Hoeveel mensen ze ook vertegenwoordigen.

Victim blaming

Zoals te verwachten is de centrale lijn doorheen het stuk een relativering van het Vlaams Belang en een litanie tegen allochtonen en ‘de linkse elite’, dat ongrijpbare doch multi-inzetbare spook dat door Europa waart. We krijgen te horen dat we niet moeten klagen: eigenlijk ligt het probleem bij ons gebrek aan positieve ingesteldheid. We horen niet te klagen dat de jongerenfolders van het Belang gebruik maken van dezelfde alt-rightsymbolen die blanke supremacistische terroristen droegen toen ze synagogen en moskeeën aan flarden schoten. De fractievoorzitter van VB in het Vlaams Parlement zegt dat Marokkaanse en Turkse trouwstoeten best 3000km doorrijden en voor altijd wegblijven? We horen niet te klagen. Ik hoor niet te klagen dat de nieuwe fractievoorzitter van het Belang in de Antwerpse gemeenteraad me letterlijk op Twitter vertelde dat hij me graag op ‘een vliegtuig richting een moslimland’ zou zetten.

Twitter

Vlaanderen heeft niets met racisme of haat te maken, en racisme en haat hebben niets met Vlaanderen te maken. Het zit niet in onze genen, niet in onze cultuur, niet in onze instellingen. Een partij die pleit voor de ‘remigratie’ van moslims die ‘onze waarden’ niet onderschrijven – waartoe ik ongetwijfeld behoor; ik krijg, net als mijn blanke katholieke vrienden, een afgrijselijke migraine bij het horen van die betekenisloze uitdrukking – heeft daar wél alles mee te maken. Dat moet benoemd en aangeklaagd worden, en elke normalisering ervan in de media, politiek en publieke opinie moet worden bestreden. Moslims zijn inderdaad de nieuwe Joden. De nazi’s begonnen ook niet meteen met uitroeiing en gaskamers – het aanvankelijke plan was deportatie buiten Duits gebied. En voor U denkt dat ‘remigratie’ iets anders inhoudt: Filip Dewinter had het in een debat met Francken over ‘collectieve uitwijzing’. Veel bruiner hoeft het niet te worden.

Deze observaties maken is geen ‘angstzaaierij’, het is realisme. Wie ze negeert, begaat dezelfde fout als Biedermann in het toneelstuk van Max Frisch, die in weerwil van alle bewijs weigerde te geloven dat zijn gasten pyromanen waren, tot zijn huis in vlammen opging, met hem en zijn vrouw erbij. Wie ze moedwillig tracht te bagatelliseren, zoals Akbas, begaat een ernstige morele misdaad.

En natuurlijk de islam

Trouw aan het vakmanschap van de excuus-allochtoon kan Akbas haar stuk uiteraard niet afsluiten zonder een obligate verwijzing naar de islam. ‘Kritiek’ is hier vanzelfsprekend de term of choice – ook de doorgedraaide evangelische pastoors uit het diepe zuiden van de VS noemen zich bij voorkeur niet homofoob, maar ‘kritisch over homocultuur’. Ze steekt een verhaaltje af over Fatima die niet naar gemengde yogazalen gaat – begrijpelijk gezien de strakke kledij die daar gedragen wordt en de morele voorschriften van de islam. Dit linkt ze aan de ‘alomtegenwoordigheid van religie’, ‘segregatie’ en ‘het opdringen van de eigen preferenties’, omdat sommige yoga- en sportvoorzieningen gescheiden uren aanbieden.

Dit is uiteraard stigmatiserende zever. Yogazalen zijn private instellingen die vrij zijn om de regelingen te treffen die ze wensen. Moslims kunnen daar helemaal niets van ‘eisen’. Ze kunnen hooguit vragen, en als ze met genoeg zijn zullen bedrijven met winstoogmerk ingaan op hun verzoek. Wat dit allemaal met ‘segregatie’ te maken heeft, is een mysterie. Ik ben in mijn hele leven nog nooit in een gemengde yogazaal geweest, en vrijwel al mijn vrienden zijn blank. Er zijn meer dan genoeg gelegenheden waar mensen van verschillende achtergronden elkaar kunnen treffen conform hun morele overtuigingen. En hoezo is religie precies alomtegenwoordig? Ik moet toch de kruisen en korans in de talloze nachtclubs, fuiven en festivals die dit land rijk is hebben gemist.

Dikke pech

Wat Akbas en mensen als zij bedoelen, is dat een groot aandeel van de moslims in dit land hun religie serieus nemen en altijd praktiseren. En dat kan ze niet uitstaan. Wel: dikke pech. In een vrij land doe je wat je wil. Wat mensen dragen, waar ze al dan niet naartoe gaan, wat ze drinken, enzovoort is niemand anders zijn zaak, minst van al die van de staat. Religies zijn morele systemen en levenswijzen, geen occasionele vormen van ritualistisch bijgeloof. Wie dat niet leuk vindt, moet maar niet religieus zijn.

Dit land lijdt aan diepe verdeeldheid. We moeten die samen overbruggen. Ik herhaal daarom ook, zoals ik in een stuk op de vrt heb gezegd, dat ik de hand reik aan alle Vlaams Belangers, in het bijzonder hun voorzitter, die toch een heel pak beleefder en stijlvoller is dan de oude garde van zijn partij. Maar in de tussentijd mogen we ons best wel druk maken over de politieke situatie. Als we ‘racisme’ in deze situatie niet mogen gebruiken, schrappen we dat woord best uit de Van Dale.