JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Lijst ‘Samen’ een test voor Groen

Ignace Vandewalle16/10/2017Leestijd 3 minuten
De Antwerpse lijst ‘Samen’ wordt een uitdaging voor Groen en voorzitter Meyrem
Almaci.

De Antwerpse lijst ‘Samen’ wordt een uitdaging voor Groen en voorzitter Meyrem Almaci.

foto © Reporters

‘Samen’ wordt vooral een test voor Groen, want geduldig opgebouwde merk en goudhaantje Meyrem Almaci gaan nu de kast in.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ik ben nog nooit voorstander geweest van ideologische ketterij bij lokale verkiezingen. Het zorgt voor politieke versnippering en het is vooral verwarrend voor de kiezer. Kartels, lijstverbindingen, bondgenootschappen, halfopen lijsten, lijsten van de burgemeester, en postelectorale (non)-verbintenisgeloftes… Allen aberraties van het politieke systeem en een verenging van de democratie. Lokale lijsten zijn op zich geen probleem. Wie los van ideologie een lijst wil vormen op basis van lokale noden zorgt voor een verbreding van het politieke debat. Lokale lijsten kunnen bevrijd van ideologie oplossingen bieden op maat. Traditionele politieke partijen daarentegen zijn veroordeeld tot het zoeken van oplossingen binnen het afgelijnd denken van hun ideologische gevangenis.

De vlucht weg van het politiek establishment

Wereldwijd zet de kiezer zich af tegen het politieke establishment. Diezelfde kiezer is het vertrouwen kwijt in traditionele partijen. Dat vertaalt zich in successen van onder andere Beppe Grillo, Turrión, Trump en Macron. SP.A en Groen Antwerpen willen met hun hybride tussen een kartel en een open lokale lijst inspelen op deze electorale trend. Met hun artificieel gemodificeerd kartel doen beide partijen een poging om zich los te rukken van de status van traditionele partij. Ze herhalen tot vervelens toe dat het géén kartel is tussen twee partijen van het establishment, géén samenwerking tussen twee traditionele partijen. Door twintig procent van de lijst voor te behouden aan politieke neofieten willen ze iedereen overtuigen dat het een nieuw progressief project is voor de Antwerpenaar. Vier vijfden van de lijst is een gesloten kartel van twee traditionele politieke partijen, amper een vijfde staat open voor gelijkgezinde vernieuwers. De opening naar vernieuwers is wel geen verbreding van het ideologisch debat dat de Antwerpenaar ten goede komt, want enkel politieke neofieten met een specifiek progressief profiel zijn welkom. Intellectueel blijf je zo rondjes zwemmen in het meer van eigen gelijk.

De vlucht van de negatieve perceptie

Voor sp.a Antwerpen is de halfopen stadslijst ook een vlucht van de negatieve perceptie die het socialisme nu te beurt valt. De opeenvolging van schandalen met socialisten zal zonder enige twijfel nefast zijn voor wie onder de vlag van sp.a naar de gemeenteraadsverkiezingen trekt. Bovendien heeft sp.a Antwerpen geen lijsttrekker met naam en faam. De naambekendheid van Tom Meeuws overstijgt amper die van een populaire cafébaas. Het is sinds begin dit jaar duidelijk dat de lokale sp.a-afdelingen hun nationale partij afvallig mogen zijn. Nationaal voorzitter John Crombez en zijn mentor Johan Vande Lanotte gaven immers het voorbeeld door aan te kondigen om in Oostende niet als sp.a naar de gemeenteraadsverkiezingen te trekken. Ook daar wordt het een halfopen stadslijst van sp.a’ers en vernieuwers. Om uit de negatieve perceptie te ontsnappen stoppen socialisten hun bezoedeld merk sp.a even in de kast. Electorale successen in grote steden en centrumsteden moeten de ‘Mister Poper’ worden die het blazoen oppoetst richting verkiezingen 2019. Een gewaagde communicatiestrategie waarvoor ik als professional wel enige sympathie heb. Uitzonderlijke situaties los je niet op met een mix van gebruikelijke ingrediënten, maar op een buitengewoon pad. Het is dan ook bijzonder moedig van voorzitter Crombez om te kiezen voor een strategie die tegen de gevestigde waarden ingaat.

Grote uitdaging voor communicatiestrategen

Een merk lanceren op twaalf maanden tijd, dat voldoende naambekendheid genereert en daarbovenop vertrouwen uitstraalt, is geen sinecure. Groen getuigt van heel wat empathie en sociale ingesteldheid door gevallen linkse broer sp.a de hand te reiken. Ze moeten daarom wel hun succesvol merk, dat ze gedurende jaren minutieus en geduldig opbouwden, van het schap halen. ‘Samen’ moet de afvallige sp.a-kiezer die naar Groen overstapte nu opnieuw overtuigen en voorkomen dat hun afkeer voor de sp.a hen niet naar PVDA drijft. Groen kan in het nieuwe project ‘Samen’ zijn grootste troef, nationaal voorzitter Meyrem Almaci, niet uitspelen. Zij kan geen schizofrene communicatie voeren en moet het merk Groen blijven belichamen. Groen offert in Antwerpen het succesmerk en hun succesvolste politicus open onderwerpt zich aan een interessante communicatie-uitdaging.

Wie het kapitaal voorziet om de naam ‘Samen’ breed te introduceren zal wel een goed bewaard geheim blijven. Een merk lanceren op dergelijke korte termijn is niet alleen riskant, het is ook een bijzonder dure operatie. Ik ben in elk geval benieuwd hoe ze die uitdaging tot een goed einde zullen brengen. Antwerpen is opnieuw het electoraal labo van Vlaanderen.

Ignace Vandewalle (1966) was kabinetsmedewerker van minister Marc Verwilghen en staatssecretaris Vincent Van Quickenborne, parlementair medewerker van Boudewijn Bouckaert en sinds 2019 partij-onafhankelijk parlementair medewerker van Jean-Marie Dedecker. Sinds 2014 is hij zaakvoerder van het onafhankelijk politiek adviesbureau BFELT.

Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

De oorlog tussen Israël en Hamas, islamisme, terreuraanslagen, fake feminisme, westerse zelfhaat, … Het hangt allemaal samen, schrijft Darya Safai in haar boek. Het werk is ons boek van de week.