Linkse tegenbetogers schoppen keet bij lezing Filip Dewinter

Een lezing van Filip Dewinter (Vlaams Belang), die door studentenvereniging KVHV uitgenodigd was om over zijn nieuwste boek Omvolking te komen spreken, werd donderdagavond in Gent ei zo na onmogelijk gemaakt door linkse tegenbetogers. ‘Geen fascisten in onze stad’ versus ‘Linkse ratten rol uw matten’: de slogans zijn zo oud als de straat, maar het fascisme kleurde donderdagavond in Gent wel opvallend rood.

Het contrast met de mooi verlichte kerstboompjes op straat kon niet groter zijn. Een tiental politiecombi’s en overvalwagens, tientallen grimmig kijkende agenten – waarvan een aantal in gevechtsuitrusting –  en een horde tegenbetogers die bij de ingang van de universitaire campus Aula luidkeels hun afkeer voor de ‘fascisten’ duidelijk maakten. Ook in het universiteitsgebouw zelf moesten zowel een aantal privé-bewakers als nog eens een twintigtal agenten in uniform én in burger de veiligheid verzekeren.

Eerder al, toen Filip Dewinter met enkele lijfwachten zijn opwachting maakte in de smalle Universiteitsstraat vlakbij de Kouter, zeilden bekertjes bier en potjes yoghurt door de lucht. Er werd geduwd, getrokken en gescholden, en een aantal linkse activisten probeerden de toegang tot de zaal te blokkeren. Een intriest schouwspel eigenlijk. Eentje dat tegelijk ook bijzonder veelzeggend is voor het politieke debat in dit land. Hoe ver zijn we heen als een lezing door een van de belangrijkste oppositiepolitici voor een relatief kleine Gentse studentenclub tot een dergelijke machtsontplooiing van de ordediensten moet leiden?

FM

Linkse tegenbetogers wilden Dewinter het spreken beletten.

Filip Dewinter zelf zag het gebrul en het gebral stoïcijns aan, kon soms amper een grijns onderdrukken, en stak uiteindelijk met ruim een halfuur vertraging toch van wal. Als reactie op het geschreeuw vanuit de zaal dat ze ‘geen fascisten aan de universiteit duldden’, opende hij met een persoonlijke anekdote. Hoe zijn grootvader tijdens de tweede wereldoorlog zelf bij het verzet zat, en hoe zijn vader werd opgepakt door de nazi’s en vervolgens naar Duitsland werd gedeporteerd. Nogal doorzichtig uiteraard, en het maakte ook allemaal bitter weinig indruk.

De linkse actievoerders, die netjes in de aula werden toegelaten, bleven tieren en schreeuwen, maar dropen finaal toch mondjesmaat af. Waarna Dewinter enkele die-hards die tot het einde bleven zitten vriendelijk bedankte voor hun luisterbereidheid en hun waardigheid. Een oude vos moet je uiteraard geen streken meer leren.

Zelfverklaarde tolerantie

Dewinter trekt al enkele weken door het land met zijn nieuwste boek Omvolking. Daarvoor haalde hij de mosterd bij Le Grand Remplacement van de Franse auteur Renaud Camus, een boek dat al in 2010 verscheen. Enkele weken geleden werd het Vlaams Belang-kopstuk bij een lezing in Kessel-Lo al tegen de grond gewerkt door actievoerders, en ook in Gent nam de druk op de universiteit om Dewinter de toegang te ontzeggen de voorbije weken zienderogen toe. Nadat een aantal linkse verenigingen en professoren een tegenbetoging hadden aangekondigd, verhuisde de lezing finaal van de campus Blandijn naar een andere campus.

‘Doodjammer’, klonk het bij Jens Hinderyckx, praeses van het organiserende KVHV-Gent. ‘Als de linkse actievoerders vandaag al iets duidelijk hebben gemaakt, dan is het wel dat hun zelfverklaarde tolerantie blijkbaar enkel geldt voor mensen die er eenzelfde mening als zijzelf op nahouden. De slogan van deze universiteit luidt nochtans ‘durf denken’, en wij zijn ervan overtuigd dat iemand die openstaat voor andere meningen zich op termijn ook een steviger wereldbeeld kan vormen. Wij nodigen jaarlijks een aantal politieke sprekers uit die zich – bijvoorbeeld met een nieuw boek – in de belangstelling hebben gewerkt. In het verleden waren bijvoorbeeld ook Sammy Mahdi en Mattias Desmet hier al te gast. Nu heeft ook Filip Dewinter een boek uit dat vlot over de tong én over de toonbank gaat, en dat leek ons een mooie gelegenheid om ook hem eens naar Gent te vragen.’

Complottheorie

Tijdens zijn lezing hamerde Dewinter uiteraard vooral op een aantal al behoorlijk platgeslagen nagels. ‘Wat ik vertel over de omvolking is geen complottheorie, het is een puur factuele vaststelling’, klonk het. ‘De multicultuur daarentegen, dat is wél een ideologie.’

Waarna hij een aantal harde maar correcte cijfers aanhaalde om zijn omvolkingstheorie kracht bij te zetten. ‘In mijn geboortjejaar 1962 telde dit land 8,3 procent inwoners van buitenlandse origine, anno 2022 is dat opgelopen tot ruim 32 procent. En in Antwerpen is intussen al iets meer dan de helft van de kinderen op de lagere school moslim. Die schoolpopulatie is een perfecte graadmeter van hoe onze maatschappij er in de grote steden binnen enkele decennia zal uitzien.’

Hamvraag blijft natuurlijk wat de politiek dan met die cijfers en die evolutie aan moet. Al heeft Dewinter wel een punt wanneer hij stelt dat de we het hoofd niet langer in het zand kunnen blijven steken. Op vragen vanuit de zaal naar zijn politieke antwoorden, volgden een aantal bekende voorstellen die vooralsnog blijven steken in vaagheid en vaak ook botsen op een iets weerbarstiger internationale context: beperking van de immigratie, het terugsturen van illegale migranten en een ‘gezonde gezinspolitiek’. Hoog tijd om het maatschappelijke debat daarover naar een volwassen niveau te tillen, op rechts én op links. Durf denken, inderdaad.

In de volgende editie van Doorbraak Magazine, dat vanaf 23/12 in de krantenwinkel ligt, leest u een uitgebreid interview met Filip Dewinter naar aanleiding van de publicatie van zijn nieuwste boek.