Lockdown brengt (geen) redding

Vele gezinnen zijn al in lockdown, afzondering, ze leggen een cordon rond zichzelf. De politici zullen volgen. Maar een lockdown van de Wetstraat, noch een cordon zullen dit land niet kunnen redden. Als is er even wat tijd gekocht, met de rug tegen de muur én de arm omgewrongen.

Triest

Eigenlijk is het triest. Terwijl u en ik ons zorgen maken over de gezondheid van onze naasten. Misschien zelfs bezorgd om iemand die ergens vastzit in het buitenland. Onze ouders en grootouders niet meer mogen bezoeken. Verschillenden onder ons, hun werk en grote delen van hun inkomen verliezen. Anderen onder ons redelijke kans maken om failliet te gaan. Maken de politici er een misselijkmakend politiek spel van. Zwartepieten en truken van de foor inclusief. Die boosheid ebt amper weg.

De regering van lopende zaken is een regering van voldongen feiten geworden. Dit politiek spel wordt zo cynisch gespeeld dat het zelfs volgers tegen de borst stuit. Dat zou de supporters van Wilmès II toch moeten wakker schudden uit hun euforie. Of zijn ze te verblind door hun partijpolitieke overtuiging? Het is niet omdat je walgt van rechts (in) Vlaanderen, dat België zoveel beter werkt.

Hoopgevende lockdown

Eigenlijk is het hoopgevend. Ik zie vele gezinnen rond mij die in een soort zelfgekozen lockdown gaan. Geen bezoek. Bellen naar oma en opa. Bellen naar vrienden en familie. Maar de menselijke omgang bewust beperkend tot enkel het gezin.

Winkeliers besluiten zelf hun zaak te sluiten. De kapper, schoenenwinkel, kledingketen, zelfs hier en daar een bakker. Zelfstandigen die de regering tonen hoe het moet. Die zelf de maatregelen nemen die de regering niet wil of kan nemen.

Misschien moeten we maar eens meer de nadruk leggen op die blijken van burgerzin en verantwoordelijkheid. In plaats van dat kleine percentage uit te vergroten die het nooit zal leren en voortfeest alsof het einde van de wereld toch onafwendbaar is. Of alsof ze het beter weten. Ja ik zie nog grootouders op bezoek bij kleinkinderen. En ja, je hoort mensen die het ‘allemaal overdreven’ vinden. Niet iedereen komt tot de jaren van verstand.

Nieuwe normaal

Wat vorige week ondenkbaar was is vandaag normaal, gewenst. Het cynisme over het virus van vorige week is vandaag gênant. De bijdrage van Koen Tanghe Corona: grote of kleine uitbraak, dat bepalen we zelfdie we publiceerden, hebben we toen teruggestuurd om aan te passen. We wilden niet de indruk maken dat Doorbraak wou paniek zaaien…

Waar Koen toen voor pleitte is wat vandaag mensen spontaan doen. En er wordt gepleit voor meer. Koen Tanghe had gelijk. Zoals ook Geert Noels en Ivan Van de Cloot gelijk hadden. Wij wilden dat niet weten. Onheilsprofeten waren het. Maar ze zagen de onafwendbaarheid van de statistiek sneller dan wij, of dan wij wilden zien. Valse hoop staat wel eens in de weg van de rede.

Lockdown

De algehele lockdown komt eraan. Dat ligt in de lijn van de gebeurtenissen. Zeker omdat het  druppelt in Brussel als het regent in Parijs. U moet weten dat het mediagebruik van onze Franstalige landgenoten nogal Frans is. Ze kijken er meer naar de Franse tv, dan naar de Belgische-Franstalige zenders. Vandaar dat de druk vanuit Franstalig België op een lockdown nu zal toenemen. Zo ging het ook bij de scholen. En sinds dit weekend weten we dat de politiek in België nog altijd door de Franstaligen wordt bepaald.

In deze zouden die Franstaligen wel eens gelijk kunnen hebben. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, zegt het spreekwoord. Halve maatregelen lossen niets op tegen de coronapandemie, maatregelen in Zuid-Korea en Taiwan, bewijzen dat het kan. Maar daar is het hier en nu te laat voor.

Welaan dan. De regering heeft nu volmachten om de crisis te bestrijden. Doe het. De democratische controle komt later. Dan zullen de kiezers zich ook uitspreken over het politieke schouwspel van de jongste dagen. Er zijn er die erop rekenen dat de kiezer een kort geheugen heeft. We zullen zien.

Een lockdown of cordon zal dit België niet redden. Zoveel is wel duidelijk. De coronacrisis heeft nog diepere verdeeldheid gebracht dan de Marrakeshcrisis. De politieke polarisering in dit land is multidimensioneel en groter dan ooit. Neen, Wilmès II zal België niet redden. Maar we kunnen wel levens redden. En dat is nog het belangrijkste.