Maakt Francken van migratie nog verkiezingsthema?

Boekhandels zijn nooit veraf. Aan politieke lectuur geen gebrek.  Maar goeie sprekers te kunnen horen die nog de tijd krijgen om het over een boek te hebben, dat overkomt je niet elke dag. Dat was het geval bij de voorstelling van het jongste boek van Theo Francken en Joren Vermeersch (Migratie in 24 vragen en antwoorden), waarin de auteurs pleiten voor minder asielzoekers en minder volgmigratie en een spaarzamer sociale zekerheid.

Krijgt Francken zijn boodschap nog verkocht? Alleen De Tijd besteedt aandacht aan het boek, weze het beperkt tot wat citaten en wat randcommentaar. Over gepensioneerden bijvoorbeeld die niet begrijpen dat ze na 40 jaar bijdragen minder pensioen krijgen dan de bijstand waar nieuwkomers kunnen op rekenen, bij voorbeeld. Volgens Francken en Vermeersch leidt een open sociale zekerheid tot uitkeringsmigratie. Ze pleiten daarom voor een getrapte sociale zekerheid: ‘eerst bijdragen, dan pas werkloosheidsuitkering en kinderbijslag’.

Grensverleggend

Vindt zijn partij daarvoor bondgenoten? Gelijke sociale behandeling voor onderdanen en nieuwkomers zit verankerd in de grondwet en is een pijler van de Conventie van Genève, schrijft Dries Bervoets in De Tijd.

Nog een probleem: migratie is voorlopig nauwelijks een verkiezingsthema. ‘Migratiekalmte’ noemt Bart Haeck dat in dezelfde krant, verwijzend naar de geringe belangstelling voor de voorstelling van het boek. Het lijkt hem te plezieren. Voor hem is de piek in de crisis voorbij. Maar zijn collega Wim van de Velden zegt een dag later dan weer dat er in het boek ‘grensverleggende voorstellen worden gedaan’.

Plaatste Francken met zijn kordaat migratiediscours het Vlaams Belang weer op de kaart? En stootte hij de centrumrechtse kiezer weg? We zullen zien.

De problematiek waar Francken en Vemeersch in hun boek op wijzen, zou bij veel kiezers weleens zwaarder kunnen doorwegen dan het gejodel in een zakenkrant om het draagvlak voor migratie te vergroten, ‘zodat we de mensen kunnen vinden voor de tienduizenden jobs waarvoor we niemand vinden’.

Welke journalist pakt eens moedig uit met de cijfers over migratiekost? In het boek van Francken staan er wel een aantal te lezen. Het zwijgen doet ons denken aan die andere grote stilte, over de interregionale transfers waar Vlaanderen voor opdraait.

Migratie in 24 vragen en antwoorden kwam er na vijf jaar gesprekken, interactie met lezers en volgers op de sociale media. Volgens Vermeersch is het een antwoord op de simplismen van extreemrechts en die van utopisch links. (Voor de inhoud verwijs ik naar mijn recensie op Doorbraak.)

Hitler

Theo Francken is er – na de ‘decompressie’ na de uitstap uit de regering — weer volledig klaar voor. Hij was scherp voor Maggie De Block die vanaf dag één ‘onrespectvol’ haar rol speelde. Hij wil zijn job terug, maar dan liefst ‘als minister’…  Hij hekelde ook fel de PS door wie hij vanaf dag één werd vereenzelvigd met discriminatie, racisme en uiteindelijk zelfs met Hitler.

Franckens drijfveer voor het schrijven van het boek was onder meer zijn treurnis over het feit dat we blijkbaar geen ernstig debat over ‘demografie’ meer mogen voeren.  Iets waar de Nederlandse publicist Paul Scheffer al uitvoerig over schreef (‘Als je roept dat migranten welkom zijn, moet je dat ook kunnen waarmaken’, bijvoorbeeld).

Hoe kan het toch dat er ook bij ons over dit thema zo weinig harde informatie is (cijfers, statistieken) en een ernstig debat nauwelijks kan?

De eerste resultaten van een door de N-VA bestelde studie bij de Nationale Bank zouden deels in april 2019 worden gepubliceerd. Die publicatie wordt nu over de verkiezingen van 2019 getild. Toeval? (Uit eigen info: de NBB vroeg gegevens bij de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid (KSZ), maar kreeg die met vertraging. In overleg met het kabinet Financiën (Reynders) werd besloten om de initiële studie te schrappen en het volledige verslag zoals voorzien in juni 2020 te publiceren.)

De burger is evenwel niet dom. ‘Het debat leeft, tot in de volkshuizen,’ wist Francken. ‘Ook mensen met een rood hart zijn ermee bezig’. We zullen zien.

Elchardus en Torfs

De manier waarop Mark Elchardus en Rik Torfs het jongste boek van Theo Francken en Joren Vermeersch  inleidden, was een verademing.

Elchardus, emeritus hoogleraar van de VUB, socioloog met een socialistische stempel, en columnist in De Morgen wond er geen doekjes om: ‘We moeten illegale migratie radicaal ontmoedigen.’  Tegenover de keuze voor het individu staat de keuze voor het gemeenschapsdenken. Voorstanders van een migratiemodel zonder voorwaarden/eisen staan tegenover  anderen die vinden dat we arbeidsmigratie beter koppelen aan competenties.

Cijfers

Ook Elchardus hekelde het stuitend gebrek aan informatie en cijfers over het thema. ‘Theo Francken toont in zijn boek de gaten in het systeem.’ De professor zegt wél waar het op aan komt: zonder grendels importeer je werklozen en leefloners. Tegenover de werkzaamheidsgraad van de autochtonen (73 procent) staat de ontnuchterend lage werkzaamheidsgraad van nieuwkomers (43 procent). Tegenover 84 procent werkenden bij de 25- tot 35-jarige niet moslims staan 46 procent werklozen bij moslims van dezelfde leeftijd (eigen onderzoek).

Gezinshereniging is te makkelijk, en asiel wordt te vaak misbruikt. We moeten illegale migratie dan ook ‘maximaal’ ontmoedigen. Vandaag wordt maar een op de drie uitwijzingsprocedures uitgevoerd, twee derde verdwijnt in de illegaliteit. Echardus’ kritiek op het Hof van Straatsburg  dat de beroepsprocedures nog versoepelde, is striemend: Een ‘illegaliteit producerende machine’ is het.

Elchardus onderschreef ook Franckens vraag om de besluitvorming meer in handen te geven van parlement en regering (en niet in die van allerlei niet eens verkozen instellingen en organisaties).

Verrassend was zijn slot waar hij de illegale migranten zelf aansprak: ‘Vaak wordt begrip getoond voor hun beslissing. Welnu ik heb daar weinig begrip voor. In de plaats van zich vaak met veel geld te binden aan mensensmokkelaars, zouden ze hun krachten beter in eigen land inzetten voor hun kinderen, voor hun medeburgers.’

Kanttekeningen

Rik Torfs verpakte zijn tussenkomst met humor in vijf kanttekeningen. Ook hij vond dat Francken en Vermeersch zakelijk uitpakten met feiten en data. We moeten leren durven praten over dit boek, ‘er staat tenminste iets in,’ schertste hij.

Maar Torfs relativeerde ook een en ander. Goed dat we ‘voorstellen’ doen, maar we moeten ook leren leven met de ‘gedeeltelijke onoplosbaarheid’ van sommige problemen. ‘We hoeven geen profeten van de neergang’ te zijn, ging hij door. De gewezen rector pleitte voor ‘menselijkheid’ in het debat dat op ethisch drijfzand wordt gevoerd, voor ‘gematigde goedheid’, beter dan de ’totalitaire heiligheid’.

Relativeren mag, maar spreken moet. Onder de ‘hemel’ van het politiek correcte denken probeert Francken met zijn nieuw boek het migratiedebat weer op gang te trekken. Het laat zich op een paar uur lezen. De kiezer zal duidelijk maken met hoeveel kracht hij dat na 26 mei binnen en buiten zijn partij zal kunnen doen. De kracht van zijn boek zit misschien minder in de oplossingen, maar wel in de feiten.

Het boek Migratie in 24 vragen & antwoorden is te koop in de webwinkel van Doorbraak

Meer info over de boekvoorstelling morgenavond vindt u hier.