Mag een academicus islamkritisch zijn?

In een opiniestuk in de Volkskrant prijst voormalig VVD-leider Frits Bolkestein het werk van dr. David Suurland. In hun stukken stellen zij dat ‘het probleem is dat de huidige contraterrorismestrategie, zowel nationaal als internationaal, gebaseerd is op de politieke a priori stellingname dat jihadisme een misbruik is van de islam: De islam moet vreedzaam zijn.’ Aldus Suurland in Liberaal Reveil (juni 2015, p. 62).

U leest het goed: onze veiligheidsdiensten verdiepen zich nauwelijks in de islam. Als ze zich er al in verdiepen krijgen zij van hogerhand censuur opgelegd: ‘Zo verbood president Obama elke verwijzing naar de islam in officiële beleidsstukken. Generaal Petraeus moest alle verwijzingen naar de Taliban als islamitische beweging wijzigen’, schreef Bolkestein. ‘Op 14 augustus 2014 liet Yasmina Haifi weten: IS heeft niets te maken met de islam. Het is een vooropgezet plan van zionisten om de islam zwart te maken.’ Voor wie werkte Haifi? Voor de NCTV. Tien jaar lang hield zij zich bezig met het personeelsbeleid van het ministerie van Veiligheid en Justitie. De laatste twee jaar was zij uitgeleend aan de NCTV.’ December 2014 doken foto’s op die suggereren dat Aissa Zanzen, Hoofd Algemene Zaken van het ministerie van Veiligheid en Justitie, nauwe banden heeft met de moslimbroederschap. Ook plaatste dit kandidaat-gemeenteraadslid Amsterdam een retweet van Al-Qaradawi die Hitler ‘een goddelijk werktuig van Allah’ noemde.

Steeds meer mensen maken zich zorgen over onze veiligheid: Catherine Keyl ‘pleitte in het journalistenforum van NCRV/KRO voor het weer sluiten van de grenzen, met dien verstande dat er controle komt op wie hier binnenkomt. Ik kreeg een bak Twitter-shit over me heen. Inmiddels vond Editie-NL uit dat 98 procent van de Nederlanders dat wil’ (Telegraaf, 26-08-2015). In België zou minister Koen Geens hebben gesteld dat ‘niet elke geseinde jihadist geseind staat als gevaarlijk.’ Na de verijdelde aanslag op de Thalys liet de Franse Minister van Buitenlandse Zaken Bernard Cazeneuve weten dat ‘enige voorzichtigheid is geboden wanneer we het woord terrorisme gebruiken. Met dat soort beschuldigingen en beweringen moeten we nu voorzichtig zijn.’ Toen een radicale Jood enige weken terug mensen neerstak berichtten de media direct van een ‘radicale Jood’. Nu gebruiken mainstream media termen als ‘verwarde man’ en ‘schutter’. Deze opiniebeïnvloeding gaat zo ver dat ook universiteiten worden gefinancierd door islamitisch oliegeld. Zo ontving het Brookings Institute, een mild-progressieve club van vooraanstaande denkers, vanuit Qatar een cheque van 14,8 miljoen dollar. Gelukkig gooit Bolkestein zijn iconische status in de strijd om een doorbraak te forceren.

Suurland noemt een paar opinieonderzoeken. Een daarvan betreft de MENA-landen (Middle East and North Africa). De percentages van hen die overspel willen bestraffen met steniging zijn: Palestijnse gebieden 84 procent, Egypte 81 procent, Jordanië 67 procent, Tunesië 44 procent, Turkije 29 procent. De percentages van hen die afvalligheid willen bestraffen met de dood zijn: Jordanië 82 procent, Palestijnse gebieden 66 procent, Tunesië 29 procent, Turkije 17 procent. Het is ook goed dat Europese regeringsleiders, Merkel voorop, graag mensen uit deze culturen willen opvangen… Suurland verrichte verder bronnenonderzoek naar de belangrijkste scholen binnen de islam: Maliki, Hanafi, Hanbali en Shafi’i. Bolkestein citeert Ibn Khaldûn, die tot de Maliki-school behoort: ‘In de islamitische gemeenschap is de heilige oorlog een godsdienstige plicht.’

Nu verbaast dit mij niets want als academicus verdiep ik me hier al jaren in. Ibn Khaldûn is een der belangrijkste denkers uit de Middeleeuwen en een grondlegger van de sociologie. Hij schreef over de betekenis van islamitische geloofsregels: ‘Het is duidelijk dat opvoedkundige en door het gezag opgelegde wetten de eigen wil van mensen aantasten, omdat de beteugelende kracht die ervan uitgaat van buitenaf komt. De religieuze wetten daarentegen, hebben geen slechte invloed, omdat ze de kracht om het goede te doen in de mens aanspreken.’ Ibn Khaldûn stelt in De Muqaddima (Amsterdam 2010, p. 103) de religieuze wetten boven het wereldlijk gezag, wat mede verklaart waarom ‘vijfenzestig procent van de moslims zegt de regels in de koran belangrijker te vinden dan de regels van de overheid.’ Aldus professor Ruud Koopmans in een uitzending van Brandpunt. ‘Het kalifaat ten slotte laat de mensen handelen volgens religieuze inzichten, ter behartiging van hun belangen in het hiernamaals en van hun belangen in deze wereld, die daarmee samenhangen. Volgens de Wetgever moeten alle wereldlijke omstandigheden worden beschouwd in relatie tot de belangen met betrekking tot het hiernamaals.’ (De Muqaddima, p. 171)

Bedenk dat Ibn Khaldûn in de context van de islamitische wereld een zeer gematigd denker is: hij respecteert een zeker onderscheid tussen wereldlijk en geestelijk gezag, maar geestelijke en wereldlijke belangen ‘hangen samen’ en dus is die scheidslijn niet duidelijk. Velen zijn fanatieker, zoals Ibn Abd al Wahhab die de islam naar de oorspronkelijke beginselen van profeet Mohammed terug wilde voeren. Vandaag staat deze stroming bekend als het salafisme – zelfs de eerder genoemde Aissa Zanzen heeft daar bedenkingen bij. Hij omschreef het salafisme als ‘onschuldig als je er weinig van inneemt, maar wanneer je er langdurig aan wordt blootgesteld, kan het zich uiten in haat en wrok tegen Nederland en het Westen.’

Nogmaals dit alles verrast mij totaal niet. In een artikel dat ik schreef over wereldwijde religieuze onderdrukking voor een onderzoeksgroep van het Humanistisch Verbond (maar nooit gepubliceerd werd vanwege de onfortuinlijke en plotselinge ziekte van Rob Buitenweg) haalde ik bijvoorbeeld de volgende feiten aan: ‘Onderzoek wees uit dat 84 procent van moslims in Egypte en 86 procent in Jordanië het eens waren met de doodstraf voor afvalligen. Dit werd afgezet tegen 51 procent in Nigeria en 30 procent in Indonesië (2010, Survey door Pew Research Centre, een Amerikaanse denktank). Indonesië is een democratisch land. Wellicht dat democratie en islam niet per definitie onverenigbaar zijn, maar de uitkomst van deze vereniging zal verschillen van een bestuur naar Westers model. Volgens sharia-wetgeving is atheïsme de eerstgenoemde zonde, nog boven het plegen van moord.’

Mijn bevindingen bundelde ik in Avondland en Identiteit (Aspekt 2015). Daarin wees ik erop dat salafisten gefinancierd worden vanuit rijke oliestaten en dat dit leidt tot de oprichting van antiwesterse enclaves binnen Europa. Ik verheug me voor Suurland want ik ken het klappen van de zweep. Toen ik over Avondland en Identiteit op de radio werd geïnterviewd waren er mensen die woedend het Humanistisch Verbond aanschreven. Gelukkig had dat geen noemenswaardig effect omdat humanisten nu eenmaal vrijdenkers zijn, maar toch. De toon was gezet. Gelukkig breekt Bolkestein nu een lans voor het islamkritische betoog van dr. Suurland om het politiek-correcte rookgordijn van de mainstream media te doorbreken.