Meer Vlaanderen is niet het probleem, maar wel de oplossing voor ondernemers

Op 23 januari schreef Open Vld-politica en Vlaams parlementslid Stephanie D’Hose dat ondernemers niets hebben aan rode vlaggen of communautaire chaos. Waaraan Vlaamse ondernemers écht niks hebben, zijn blauwe praatjes zonder concrete acties; iets waaraan deze regering en de liberale partij zich bij uitstek schuldig hebben gemaakt. De Vlaamse Volksbeweging (VVB) reageert.

Vlaanderen is een regio die doet groeien en bloeien omdat er hardwerkende mensen wonen die innovatief en ondernemend zijn. Mevrouw D’Hose hoeft dan ook niet te vrezen dat ondernemers zullen wegtrekken uit onze regio. Wel zouden we, als wij de Vlaamse liberalen waren, vrezen dat hun zoveelste belofte om het ‘anders’ aan te pakken niet langer geloofwaardig overkomt bij de Vlaamse kiezer – Open Vld zat immers lang genoeg in de positie om grondig te hervormen.

Context is belangrijk

D’Hose vergelijkt België en Vlaanderen met Spanje en Catalonië, zonder hierbij evenwel heel wat relevante verschillen in overweging te nemen. Zo vertegenwoordigen de bevolkingen van de regio’s Madrid (6,8 mln.) en Catalonië (7,9 mln.) samen een minderheid van het Spaanse totaal (47,4 mln), terwijl Vlaanderen met 6,7 miljoen inwoners een duidelijke meerderheid van de Belgische bevolking (11,7 miljoen) telt. Dit zorgt er voor dat beide Spaanse regio’s samen ongeveer 40% van het nationale bbp uitmaken, terwijl Vlaanderen voor 66% aan het Belgische bbp bijdraagt (cijfers 2020). Over een verschil gesproken.

Ondanks de toenemende vrees van Belgicistische partijen voor een electorale aardverschuiving later dit jaar, groeit de Vlaamse economie ten opzichte van de Brusselse en Waalse. Het schrikt ondernemers met andere woorden niet af hoe Vlaanderen vandaag wordt bestuurd – integendeel. Kijken we naar de cijfers, dan zien we dat Vlaanderen in 2022 maar liefst 714.000 ondernemers telde, terwijl Brussel er 118.000 had en Wallonië 290.000. Dit weerspiegelt nog maar eens de verschillen in mentaliteit en beleid in de drie landsdelen.

België herleiden tot een eenheidsworst waarbij de context van de tewerkstellingsgraden onder de mat wordt geschoven, is kortzichtig en intellectueel oneerlijk. Een voorbeeld.

Ondernemers hebben goede werkkrachten nodig om een zaak op te starten of uit te bouwen. De bloei van bedrijven gaat met andere woorden verder dan enkel en alleen de broodnodige fiscale hervormingen die het ondernemingslandschap nodig heeft. Wel, het percentage Vlamingen dat tussen 2000 en 2020 afstudeerde is beduidend hoger (56,2%) dan dat bij de zuiderburen (44,3%), wat natuurlijk onontbeerlijk is om deel te kunnen uitmaken van de kenniseconomie die onze regio’s willen zijn.

Gewoon doen

Het is duidelijk dat de verkiezingscampagnes op volle toeren draaien. Wat natuurlijk het perfecte moment is om beloftes te maken voor de volgende legislatuur, maar dus niet voor de huidige. De loonkosthandicap ten opzichte van onze buurlanden is een probleem waarmee ik tien jaar geleden, als middelbare scholier, al mee geconfronteerd werd (tijdens de lessen economie).

Deze achterstand is gedurende tien jaar constant gebleven, net zoals de regeringsdeelname van de liberale politieke familie. De liberalen waren en zijn bovendien geen impotente dwergfamilie, maar een familie die in de cockpit aan de economische knoppen zit.

Het rijtje met Open Vld- en MR-regeringsleden afgaan is confronterend, en legt de vinger op de wonde: in de cockpit zitten maar alleen op automatische piloot vliegen. Al sinds 1999 – toen ik in drukletters leerde schrijven – is de MR bevoegd voor Zelfstandigen, Kmo’s en Middenstand. Tel hierbij nog de talloze keren dat de liberalen de minister van Financiën, de staatssecretaris bevoegd voor Begroting en de eerste minister (Verhofstadt, Michel en De Croo) leverden, en je krijgt een gevoel van plaatsvervangende schaamte. Een responsabiliserend signaal van de (ondernemende) kiezer lijkt onvermijdelijk.

Voor hervormingen binnen een federaal kader is het ondertussen veel te laat. De wispelturigheid van de huidige regering en het telkens voorhouden van een hervormingswortel doen burgers en ondernemers inzien dat het anders moet. De ondervoorzitster van de Open Vld spreekt over hervormingen die enkel met een Vlaamse meerderheidscoalitie gerealiseerd kunnen worden. Niet praten, mevrouw D’Hose, maar ‘gewoon doen’.

Nieuwjaarswens

De volksmennerij van Open Vld over het Vlaams nationalisme is, tot slot, beneden alle peil. Het gros van de Vlaams-nationalisten onderschrijft net een internationale, zelfs supranationale samenwerkingscontext. Ondernemers hebben inderdaad nood aan stabiele markten en ruimte voor innovatie. Zo verklaarden zowel voormalig topdiplomaat Axel Buyse als VVB-voorzitter Michael Discart dat een onafhankelijk Vlaanderen binnen de EU haar plaats zal opeisen. Niemand schrikt hier nog van.

Vlaamse ondernemers en buitenlandse investeerders hebben met andere woorden niets te vrezen. Ze kunnen zelfs hoopvol naar de toekomst uitkijken, een toekomst waarin zij zullen bijdragen aan de economie van een autonomie Republiek Vlaanderen. Daarom hopen wij dat Open Vld later dit jaar qua visie terugkeert naar het verleden, in het bijzonder naar 2010, toen de partij meer Vlaamse zelfstandigheid als oplossing zag, en niet als probleem. De Vlaamse ondernemer dankt u.