Met een openvallend mondmasker van verbazing

Een voordeel van de coronaquarantaine is dat ik in de komende weken niet teveel buitenlandse vrienden in de ogen hoef te zien. Het zou mij zwaar vallen hen uit te leggen waarom België, ten gevolge van een Vlaams veto,  als enige land niet voor de 37 miljard euro aan Europese noodkredieten stemde in het kader van deze crisis. En wel omdat het niet goed zou zitten met de verdeelsleutel tussen … Vlaanderen en Wallonië. Voor de goede orde: de vertegenwoordigers van Lombardije stemden allemaal voor. Als na de crisis de Vlaamse openbare markten hervatten, dan zie ik daar nog een beperkte afzetmarkt voor die uitleg, aangezien een deel van onze publieke opinie ondertussen doordrenkt is met verhalen over potverterende Walen en sossen, maar buiten ons gewest en onze landsgrenzen al helemaal niet meer.

Vlaamse onafhankelijkheid

Ik vraag mij dezer dagen daadwerkelijk af waarmee mijn Vlaams-nationalistisch geïnspireerde medemensen in feite bezig zijn. En of ik nog wel voor dit medium zou moeten blijven schrijven. Het antwoord op die vraag is uiteindelijk ja: hoe moeilijk we het ook met elkaars visie hebben, we moeten steeds blijven praten. Maar één ding staat voor mij ondertussen als een paal boven water: als jullie die Vlaamse onafhankelijkheid ooit voor elkaar krijgen, dan zoek ik mijn toevlucht tot rest-België of een ander deel van de wereld. En ik zal niet de enige zijn. Vergelijk het voor mijn part met de uittocht uit Vlaanderen na de val van Antwerpen in 1585.

Op Twitter was ik onder andere verbijsterd door deze o zo stereotiepe reactie: ‘Men mag blijkbaar niet opkomen voor de rechten van de Vlaming. Nochtans is de nood in Vlaanderen hoog. Praat u wel eens met de  zelfstandige, de ondernemer, de hardwerkende Vlaming ? Ik heb trouwens altijd geleerd: zorg goed voor jezelf, pas dan kan je iets doen voor je medemens.’

Bekrompen imago

Zo zielig. Zien Vlamingen zich nu echt als een volk van zelfstandigen en ondernemers die veel harder werken dan de rest van de wereld? En die als stank voor dank steeds weer het deksel op de neus krijgen bij hulpvragen, terwijl ze toch zoveel méér lijden dan de rest van die wereld? Ik geloof nooit dat we Vlaanderen en bij uitbreiding België een dienst bewijzen met het uitstralen van een dergelijk bekrompen imago.

Beseffen Vlamingen, en bij uitbreiding Nederlanders, die blijkbaar ook al een beetje met dit rurale virus besmet zijn, dan niet dat hun welvaart niet in het luchtledige hangt, maar met myriaden vezels verbonden is aan het Europese ‘hinterland’, via onze havens en onze toeleveringsbedrijven ? En dat het dus belangrijk is dat Europa niet verkruimelt tot een middeleeuws allegaartje van regio’s met een zeer uiteenlopende levensstandaard, met zo hier en daar een Singapore maar voor de rest heel veel miserie ? Ik spreek dan alleen nog maar in economische termen, niet eens in humanitaire.

Ondertussen toont de Vlaamse regering zich kwistig met steunmaatregelen voor de zelfstandigen en het bedrijfsleven. Premies van 3000 en 4000 euro worden rondgestrooid, op basis van een ‘verklaring van eer’ dat de ontvanger omzetverlies lijdt. Mij niet gelaten, maar als een Belg van Marokkaanse origine aanklopt bij het OCMW, dan gaan we wel eerst uitzoeken of hij niet nog ergens een morzel gronds in de Rif heeft die hij kan verkopen.

Migratie en identiteit

Sorry dat ik een beetje persoonlijk word, maar dit alles ademt een Izegemse boerenmentaliteit uit: hooguit even over de haag van het erf piepen, maar zeker niet verder. Of een Torhoutse boerenmentaliteit: het voorstel van minister Crevits om de tuincentra te heropenen kan ook tellen. In de lente, bij mooi weer, aan het begin van de paasvakantie, terwijl alle andere winkels dicht zijn en een aanzienlijk deel van de bevolking haar weekends met niet veel anders weet te vullen dan met shoppen shoppen shoppen.  Kan je je het al voorstellen ?

Ook het bijhuis van de N-VA, de CD&V, viel ondertussen dus ten prooi aan het rurale virus, dat is duidelijk. Ja, Peter De Roover, jij hoopt stiekem dat het federale niveau bij de burger zijn geloofwaardigheid verliest ten gevolge van de mondmaskersaga. Maar denk je dan echt dat diezelfde mensen, namelijk zij die een béétje nadenken, een alternatief zien in dit soort boerenerfpolitiek ?

Misschien moeten we toch maar eens enkele proporties onder ogen zien. We gaan wereldwijd in een economische recessie. In feite zouden elk Vlaams gezin, onderneming en organisatie ermee rekening moeten houden dat we het de komende jaren met ongeveer driekwart van ons inkomen zullen moeten stellen, en dan eens bekijken wat er in het leven werkelijk belangrijk is. Op welke vlakken we het misschien met wat minder moeten stellen. Akkoord, wat ik zeg geldt natuurlijk niet voor hen die écht rijk zijn. Hun visjes liggen op het droge. Aan die ‘verdeelsleutel’ valt blijkbaar niet te tornen, en al zeker niet in een tijd waarin het politieke discours overheerst wordt door de thema’s migratie en identiteit.

Ik sluit af met een #

Dat discours is een uiterst probaat middel om die rijke mensen in de luwte te laten. Maar daarom niet getreurd: driekwart van relatief veel is nog altijd relatief veel. Misschien kunnen we nu al, proactief, het debat voeren over de ‘verdeelsleutels’ van de toekomst. En dan bedoel ik niet die tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Zelfs niet de Europese, maar wél de mondiale verdeelsleutels. Twee derde van de wereldbevolking staat aan de drempel van een economische ramp zonder voorgaande.

De Verenigde Naties (ik weet het , volgens sommigen is dat een bende onverbeterlijke kosmopolieten, maar er moet toch iémand het overzicht bewaren?) roepen op tot een steunpakket van niet minder dan 2500 miljard dollar. Wie zal dat betalen? Kijk, voor hen die liever praten over asiel en migratie: die thema’s hebben daar ook mee te maken. Je sluit Europa nu eenmaal niet af met een #.