Migratie frustratie van Mahdi

De maatregelen die de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Sammy Mahdi (CD&V) voorstelt gaan niet ver genoeg om de problemen op te lossen schrijft Theo Francken (N-VA). Maar hij stelt vast dat voor de progressieve partijen die maatregelen al te ver gaan. Terwijl Denemarken met een progressieve regering nog verder gaat. 

‘It’s the duty of an opposition to oppose’ wist de Conservatieve Britse partijleider Rudolph (vader van Winston) Churchill eind 19de eeuw al. De gedwongen knieval van Dedonder en de ingehouden woede door frustratie van Mahdi, kenmerkten de Wetstraatweek in de Kamer.

Ludivine ‘La Divine’

Het moet hard neerkomen zijn zo van op een hemelse wolk. Toch overkwam het de minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS). Maandag nog tussen de groten der aarde tijdens de NAVO-top in Evere, woensdag in de Kamer tot een knieval gedwongen door die duivelse kamerleden.

Aanleiding was het auditrapport van de Interne Inspectie van Defensie. Het was klaar, maar de Minister wilde het maar ter beschikking stellen van de Kamer ná haar toelichting en bespreking. No pasaran voor de Kamerleden en na een laag bij de grondse scheldpartij vanwege de PS (die beginnen altijd ‘fasciste!’ te krijsen als ze het niet kunnen halen), moest ze door het parlementair stof. Intussen blijft Jurgen C. even spoorloos als elke verantwoordelijkheid die Ludivine ‘La Divine’ op Goddelijke wijze van zich af schuift.

Mahdi’s frustraties bij migratie

‘No pasaran’ was het ook voor Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V). De groene vicepremier Gilkinet tweette dit naar aanleiding van Mahdi’s Kernnota over o.a. de woonstbetreding bij illegalen. ECOLO en PS willen er niets van weten. Ook al wil Mahdi mijn voorstel afzwakken tot iets quasi onwerkbaars en krijgt het een andere naam (visitatierecht: precies of de politie er op de koffie mag), de ‘Franckengeur’ hangt er nog te sterk aan. Misschien beter zo, want de koude pap die zou voorgeschoteld worden nadat al die linkse partijen over mijn wetsvoorstel gegaan zijn, zou toch niet te (vr)eten zijn. Politioneel onwerkbaar.

Mahdi’s zichtbaar ingehouden woede tijdens de commissie van afgelopen vrijdag, is niet enkel ingegeven door het publieke ‘njet’ van de linkse vrienden, ook Europees vlot het voor geen meter. Zijn Europees Migratiepact – de Heilige Graal voor paarsgroen – loopt vertraging en averij op. Het werd zelfs wat lachwekkend toen het EU weekblad Politico hem portretteerde als het enige Europese regeringslid dat nog in een deal gelooft. Zijn oplossing: ‘Steek alle 27 regeringsleiders een maand lang in een kasteel’, zoals bij de aanstelling van de Paus. Wachten op witte rook.

Intussen scoort de eens almachtige Christendemocratie in Vlaanderen nog amper 10%. Zelfs de voor dood verklaarde Waalse zusterpartij cdH scoort beter. Het blijft bij CD&V zoeken naar iets wat van ver op een politieke strategie lijkt.

Wir schaffen das!

Mahdi’s strategie is intussen wel duidelijk: nog harder op de ‘wir schaffen das’-lijn gaan staan. ‘Valsspelers!’ roepen tegen de moedige Denen die nu ook het Australisch model willen invoeren. (Zo pijnlijk dat het er een linkse regering is, nog pijnlijker dat die jonge Deense staatssecretaris ook zoon van een vluchteling is.) Fel tekeer gaan tegen het gebruik van een Grieks ‘geluidskanon’ tegen vluchtelingen – terwijl het eerder een alarmsysteem is dat blijkbaar ook de Belgische Marine hanteert – maar tegelijkertijd nog wat meer illegale bootmigranten overnemen vanop de Griekse eilanden.

Toen ik hem eergisteren over de Europese Ministerraad ondervroeg, wist hij te zeggen dat er Europese vooruitgang is gemaakt zowel met de oprichting van het Europees Asielagentschap (EASO), als met de snellere behandeling van de asielaanvragen in Griekenland. Toen ik hem erop wees dat EASO al vele jaren bestaat en hem vroeg hoe lang een asielaanvraag (mét beroep) momenteel dan duurt in Griekenland, volgde enkel een hautain ‘Ik heb geantwoord.’

Verloren geduld

Staatssecretaris voor Asiel en Migratie zijn in deze onmogelijke Belgische federatie en Europese Unie is vaak frustrerend. Je bent speelbal van hogere machten met een publieke opinie die haar geduld al lang verloren heeft. Mahdi was binnen CD&V zowat de grootste voorvechter voor regeringsdeelname en het lossen van de band met N-VA. Nu zijn ze het vijfde wiel aan de wagen, het kneusje van de paarsgroene klas en komt hij tot de vaststelling dat hij nauwelijks beschikt over politieke ‘leverage’ of onderhandelingsmacht.

Zijn jeugdige onervarenheid en brandende ambitie zullen hem nog parten spelen. Het botst alvast stevig met zijn zelf aangemeten imago van ‘boven de mélée’ te staan en niet aan ‘steekvlampolitiek’ te willen doen.