Migratie of de rechtsstaat

De Europese Unie houdt krampachtig vast aan de verouderde migratieregels. De Italiaanse oud-premier Mario Draghi mocht een kritisch rapport schrijven over de concurrentiepositie van de EU, maar wanneer maakt iemand een rapport over de gevolgen van (illegale) migratie?

De Europese burgers maken electoraal duidelijk dat ze de ongecontroleerde toestroom van migranten niet meer aanvaarden. Het enige antwoord van de EU tot nu toe was een migratiepact dat tien jaar te laat komt. Geen reclame voor wie de EU als oplossing ziet.

Bij globalistisch links zijn ze er nog altijd niet van overtuigd dat er een migratieprobleem is. Daar zitten ze nog stevig in de kern van de EU, maar de realiteit blijkt hardnekkiger dan de Europese vasthoudendheid aan het deugdzame beleid.

Duitsland voert grenscontroles in, en de Nederlandse regering wil een asielcrisis uitroepen en een ‘opt-out’ uit de Europese migratiewetgeving. Hongarije sluit zich daarbij aan, Denemarken heeft het al. Ze worden nu nog weggelachen en hautain opzijgeschoven. Maar wie de kiesresultaten Europa breed bekijkt, zou het lachen wel eens kunnen vergaan.

Het is de migratie, domoor

De traditionele partijen denken het thema migratie nog uit de kiescampagnes te kunnen houden. In Duitsland bijvoorbeeld, zei Friedrich Merz (CDU): ‘Mijn wens is dat niet migratie, maar de economie het belangrijkste campagnethema wordt.’ Dat zijn politiek-strategische overwegingen. Hij is immers bang voor Alternative für Deutschland (AfD).

Dan is de Nederlandse premier Dick Schoof iets realistischer: ‘We kunnen de grote instroom van migranten naar ons land niet ­langer blijven dragen.’ Daarmee vertolkt hij waarschijnlijk het gevoel van heel wat Nederlanders en Europeanen. Dat zie je trouwens ook in de scores die de Nederlandse regering haalt in peilingen.

Verouderde wetten

De harde realiteit is dat de huidige migratie- en asielwetten niet passen in de hedendaagse wereld. Maar de EU-top lijkt liever ten onder te gaan aan haar eigen deugdzaamheid. Kop in het zand, we zijn goed bezig en staan aan de juiste kant van de geschiedenis. Die deugdzaamheid remt, kritiek is taboe.

Eerst heeft het Europese Hof voor de Rechten van de Mens de mensenrechten steeds meer uitgerekt. Door haar uitspraken riskeren migranten hun leven om toch maar voet op Europese bodem te kunnen zetten. Eens je daar bent, moet je asiel kunnen aanvragen. Met eindeloos gerekte procedures hou je dat wel wat vol.

Wie afgewezen wordt, kan amper teruggebracht worden naar het herkomstland. Daar moet een overeenkomst mee zijn. Die landen zullen zich haasten. Zelfs wie hier illegaal is, stuurt vaak relatief veel geld op naar de familie thuis. Winst dus. En wie hier mag blijven, kan de familie laten overkomen. Ook dat is een grote migratiestroom.

Migratie of de rechtsstaat?

Maar de frustratie van de kiezer is niet genoeg. Wie vandaag graag de democratische rechtsstaat en de verzorgingsstaat overeind wil houden in Europa zal migratie moeten aanpakken. Als de traditionele partijen de touwtjes willen blijven vasthouden in de EU doen ze het beter zelf, eer de radicaal-rechtse of de radicaal-anti-migratiepartijen dat voor hen doen. Of erger nog, de straat.