N-VA heeft te veel geld

Ja, de opiniemakers en het B-commentariaat hebben een nieuwe besparing gevonden: de partijfinanciering. Wat een timing toch! Wat heeft hen aan het denken gezet? De #helfie campagne van de N-VA, die kost naar het schijnt €1,3 miljoen. De N-VA krijgt door het Belgische subsidiesysteem voor partijen de volgende vijf jaar elk jaar €12,3 miljoen op de rekening gestort. Tel daarbovenop de ‘afdrachten’ van de ruim tachtig parlementsleden en de N-VA is een rijke partij. Te rijk plots volgens onze opiniemakers. Het is volgens Bart brinckman in De Standaard (27 april 2015) een bewijs van ‘de ontsporing van de officiële partijfinanciering.’ Stel u voor een partij die geld gebruikt om… reclame te maken voor zichzelf! Hoe durven ze! Neen, daar kan dat geld niet voor bedoeld zijn.

Die subsidiemachine voor partijen is in het leven geroepen na het Agustaschandaal in 1988. Tot die tijd moesten de partijen hun geld bijeen zien te schooien, crowdfunding noemen we dat nu. Dat werd na die omkopingsaffaire plots eigenlijk zo goed als verboden, het zette te veel de weg open naar corruptie en omkoping. Omdat partijen zich lieten omkopen werden ze dus door zichzelf ‘gestraft’ met een rijkelijke subsidie van de staat. De argumenten voor die keuze waren dat een politieke partij, betaald door belastinggeld, zuiverder was, minder vatbaar voor omkoping. Tja, een vast inkomen, wie wil dat niet. Het geld voor politieke partijen wordt sindsdien verdeeld op basis van het aantal stemmen bij de verkiezingen. Bij de verkiezingen bepaalt u dus naar welke partij uw belastinggeld moet gaan. Tot een partij die de ‘weldenkenden’ of de hogepriesters van de politiek correcte kerk eigenlijk niet lusten met de politieke jackpot gaat lopen, dan blijkt het hele systeem ineens ‘onethisch’. Oh ja, eerder zijn er al wetten gestemd om partijen (een partij eigenlijk, het Vlaams belang) hun financiering te ontnemen, liefst door een commissie van politici zelf, die vrolijk kunnen beslissen hun concurrenten geen geld meer te geven. De campagne loopt nu in de media, waar plots huilkreten over ‘verspilling’ opduiken. Meestal gevolgd door een zin met ‘in deze tijden’ en ‘besparingen’.

Het ergste van al, ze moeten wel toegeven dat de N-VA, die nu profiteert van de subsidiezondvloed, geen schuld treft. Want die partijen die wel door de opiniemakers worden gesteund, hebben zichzelf nog ruim gecompenseerd met extra geld toen de rechtstreekse verkiezing van de Senaat werd afgeschaft. Geen senaatsverkiezing, zou betekenen minder subsidie, maar dat werd in de zesde staatshervorming ‘gecompenseerd’, de politieke partijen mochten geen verlies lijden, tenzij dan via het stemhokje. Wie was er tegen die compensatie? Juist ja, onder andere de N-VA. Ja, het zou van rechtlijnigheid getuigen om die regeling af te zwakken, maar is daar een meerderheid voor (meestal de eerste vraag van de N-VA’er iets ten gronde moet veranderd worden, dus ook hier zal de vraag moeten gesteld worden)? Moest ik de N-VA zijn, ik zou wachten tot 2019 om die regeling aan te passen.

Ondertussen kunnen er wetten gemaakt worden die de crowdfunding beter regelen. Crowdfunding is subsidie door de burgers zonder de omweg van de overheid. Burgers kunnen dan zelf beslissen wie of wat ze subsidiëren, de overheid kan dat via een belastingaftrek dan honoreren. Het dwingt partijen om rekening te houden met hun achterban. Het kan ook verenigingen helpen die niet – door bevriende politici -voorzien zijn van ruime subsidies. Het is in alle opzichten een eerlijker systeem, ja ook voor partijen. Het zou meer verenigingen en misschien ook meer partijen meer armslag geven, zorgen voor een grotere biodiversiteit in het middenveld. Doen dus!

Maar dat gehuil in de media over het geld van de N-VA mag nu stoppen. De evaluatie van de partijfinanciering laten afhangen van wie er door de verkiezingen baat bij heeft… dat is gewoon hypocriet.

Foto © Reporters