Nation building op z’n N-VA’s

Is dat niet wat onnozel? Kan de partij de miljoenen die ze van de belastingbetaler krijgt niet nuttiger besteden?

De N-VA krijgt inderdaad jaarlijks een fabelachtig bedrag aan overheidssubsidies. Alles samen gaat het om 13,4 miljoen euro per jaar. Nog nooit in de Belgische geschiedenis heeft een partij zoveel geld van de overheid ontvangen. Samen met de opbrengsten uit voornamelijk lidgelden, mandatarisbijdragen en beleggingen krijgt de partij jaarlijks 15,2 miljoen euro in kas.

De N-VA besteedt een flink deel van die middelen aan communicatie. 34,8% van alle N-VA-uitgaven gaat naar propaganda enerzijds en het aanleggen van voorzieningen voor de verkiezingscampagne anderzijds. Dat is beduidend meer dan de andere partijen, die daar gemiddeld slechts 20,7% aan besteden. Toch kan de N-VA inzake propaganda nog heel wat tandjes bijsteken. Daarbij kan ze een voorbeeld nemen aan Vlaams Belang, die jarenlang de communicatiekampioen was. In de periode 1999-2015 besteedde die partij gemiddeld zo maar liefst 60,3% van haar budget aan communicatie (1).

Natuurlijk krijgen de partijen veel te veel subsidies. De N-VA dringt er overigens al lang op aan om die te verminderen. Maar nu de partij dat geld toch krijgt kan ze het maar beter goed besteden.  Dan lijkt mij Vlaamsgezinde propaganda een bijzonder nuttige investering. Sterker nog, voor een Vlaams-nationale partij is het zelfs een essentiële investering. Het uitdelen van Vlaamse petjes tijdens de Ronde van Vlaanderen door de N-VA is even zinvol als het uitdelen van leeuwenvlaggetjes door de Vlaamse Volksbeweging (VVB).

Het probleem is niet dat de N-VA nu petjes met leeuwtjes begint uit te delen. Het probleem is wel dat de partij dat al niet veel vroeger heeft gedaan. Eerdere propaganda van de N-VA, zoals de grootscheepse helfie-campagne in 2015, was volledig a-communautair.  Toen luidde het bij de N-VA nog dat het creëren van een draagvlak voor onafhankelijkheid louter een zaak was voor de niet-partijpolitieke beweging. Als de partij zelf communautair abdiceert, dan kan ze maar beter de beweging financieel steunen, schreef ik hier ooit. Maar nu lijkt de N-VA haar leven te beteren. Ze doet opnieuw wat eigenlijk de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn voor een Vlaams-nationale partij: investeren in Vlaamse natievorming.

Het valt enkel te hopen dat dit geen losse flodder is, maar het begin van een volgehouden en intense campagne.  Met jaarlijks 15,2 miljoen euro aan inkomsten en een netto vermogen van (in 2015) 22 miljoen euro beschikt de N-VA over middelen waarvan andere Vlaamsgezinde organisaties enkel kunnen dromen. De partij zou bij wijze van spreken elke Vlaming een zwart-geel petje kunnen bezorgen. Of, beter nog, ze zou in elke brievenbus een exemplaar van Onvoltooid Vlaanderen van Frank Seberechts kunnen deponeren (tenminste op voorwaarde dat Karl Drabbe tegen een zeer fikse korting levert).

Over de efficiëntie van zulke Vlaamsgezinde campagnes kan natuurlijk worden gediscussieerd. Als de N-VA dan toch van plan is om miljoenen te investeren in nation building, dan kan ze beter eerst eens te rade gaan bij de marketeers achter de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging. En het spreekt vanzelf dat het uitdelen van Vlaamse gadgets best ook gepaard gaat met een sterke inhoudelijke boodschap.

Maar hoe dan ook is het uitstekend nieuws dat de N-VA de Belgische middelen die ze in de schoot geworpen krijgt nu gaat besteden aan Vlaamse natievorming.  Het doet denken aan wat Lenin ooit zei: ‘De kapitalisten zullen ons het touw verkopen waarmee wij hen zullen opknopen’.  België doet nog beter: het heeft de Vlaams-nationalisten gratis de middelen waarmee ze het land van de kaart kunnen vegen.

(1)   Zie hierover: B.Maddens, J.Smulders, W.Wolfs en K.Weekers, Partij- en campagnefinanciering in België en de Europese Unie. (Vijfde uitgave) Leuven, Acco, 2017.