Nee, Trump en Kim Jong-Un zijn níet hetzelfde

Hij heeft een eigen tijdzone gecreëerd voor zijn land. Hij heeft exemplaren van Mein Kampf verdeeld onder de topfunctionarissen van zijn regime. Hij heeft zijn halfbroer laten vermoorden in een luchthaven. Hij heeft zijn tante vergiftigd. Hij heeft zijn oom terechtgesteld door hem aan afweergeschut te binden: wat overbleef, was voor de honden.

Als maar de helft van alle verhalen over Kim Jong-Un gebaseerd is op waargebeurde feiten, dan is de ‘Briljante Kameraad’ een gevaarlijke gek. Zeker is dat zijn communistische regime waanzinnig is. Noord-Korea telt honderden concentratiekampen, duizenden executies, miljoenen slachtoffers van honger en uitbuiting.

De ‘Democratische Volksrepubliek Korea’ is geen dictatuur zoals er zovelen zijn. De Kim-dynastie geeft heel nieuwe dimensies aan begrippen zoals ‘leidercultus’, ‘hersenspoeling’ en ‘censuur’. Je vindt gelijkaardige dictaturen wel in dystopische literatuur, maar eigenlijk niet in de werkelijkheid. Noord-Korea is een klasse apart, een volledig unieke hel.

False equivalence

Je kan tiran Kim Jong-Un vergelijken met historische voorlopers zoals Stalin, Mao en Pol Pot. Toch domineert een heel andere vergelijking het debat over Noord-Korea: die met Donald Trump. Of Trump en Kim nu worden afgebeeld als kleuters, haantjes, cowboys of sumoworstelaars: de suggestie van cartoonisten is steevast dat de twee soortgenoten zijn.

Het gaat niet alleen om karikaturen. Veel serieuze analyses van de oplopende spanningen tussen de VS en Noord-Korea doen ook alsof er geen fundamentele verschillen zijn tussen Trump en Kim. Of toch: in het VRT-journaal maakte Tom Van de Weghe wél onderscheid, maar dan om te benadrukken dat Trump de meest roekeloze en gevaarlijke van de twee was.

Kunnen we even benoemen hoe belachelijk die eeuwige Kim-Trump-vergelijking is? Trump is misschien een platvloerse bruut, een impulsieve idioot en een nukkige narcist, maar hij heeft nog nooit iemand vastgebonden aan afweergeschut. De president van Amerika is een brulboei, maar geen beul. Trump vernedert zijn vijanden: hij vermoordt hen niet. Zelfs de slechtste president van de Verenigde Staten is op een slechte dag nog altijd vele malen beter dan de potentaat van Pyongyang.

Trump is de slechtste niet

De grote vraag: over wie moet de wereld zich de grootste zorgen maken? Het antwoord is – natuurlijk – Kim Jong-un. Er is namelijk geen enkele reden om aan te nemen dat hij rationeel zal omspringen met de kernwapens die hij nu bezit. Er zijn alleen aanwijzingen van het tegendeel. Opgegroeid in isolatie, opgevoed met de idee dat hij afstamt van goden, bewezen bloeddorst, duidelijke minachting voor menselijke waardigheid, groteske grootheidswaan … En waar Trump nog opereert binnen de contouren van een stabiele staat, met checks and balances, daar beschikt Kim over een onbegrensde macht en directe controle.

De intellectuele elite van het Westen voelt een verblindende  weerzin voor Donald Trump. Het eerste slachtoffer van die haat is de gave des onderscheids. Veel commentatoren willen nu zelfs geen onderscheid meer maken tussen Trump en een dwingeland die 25 miljoen mensen gegijzeld houdt. De grap is dat veel analisten nog opperen dat Kim Jong-un met zijn oorlogsretoriek gewoon een rationele strategie hanteert – maar diezelfde interpretatie wordt Trump dan weer níet gegund. Kim krijgt het voordeel van de twijfel: Donald niet.

Vergelijkingen zijn vaak verleidelijk. Iedereen maakt weleens de fout om alle betrokken partijen van een conflict uit gemakzucht maar in dezelfde zak te proppen.  Toch mogen enkele parallellen tussen Donald Trump en Kim Jong-Un ons niet afleiden van de veel talrijkere en veel fundamentelere verschillen tussen de twee. Een beetje nuance is niet verboden. Je kan Trump nog steeds haten en bestrijden, nadat je hebt toegegeven dat een moordenaar als Kim Jong-Un toch nog iets lager staat op de ladder van de menselijke beschaving.