Vergeten vragen van de voorbije week (200)

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld, en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Welke groepen mogen de openbare ruimte overnemen?

(Aan de Gentse politie, die de Marokkaanse supporters bedankt heeft voor ‘een feest zonder baldadigheden’. Nochtans werd de Bevrijdingslaan urenlang bezet en geblokkeerd voor het verkeer. Bengaals vuur, vreemde vlaggen, lawaaioverlast – ‘geen incidenten’, blijkbaar. Er is veel onzin verteld over de laatste Marokkanenrellen: politici die pamperen, opiniemakers die omzwachtelen – maar wij kiezen hier voor flikken die flemen. Zij illustreren onze zwakte, en ‘jongeren’ kunnen zwakte ruiken. Als de politie selfies neemt (!) met straatbezetters, kan het dan verbazen dat het crapuul de grenzen blijft opzoeken?)

Wat is de pijnlijke realiteit achter dit mooie beeld?

(Aan alle media die zo ontroerd berichten over de ‘mensenketting’ van Marokkaanse burgervaders die erger konden voorkomen. Het is mooi wanneer Marokkaanse ouderen (eindelijk) hun verantwoordelijkheid opnemen. Maar is het niet intriest dat Marokkaanse jongeren blijkbaar alleen kunnen luisteren naar gezagsfiguren die dezelfde origine hebben? Ze luisteren niet naar de politie, enkel naar wie op hen lijkt?)

Hoeveel winst hebben de mediagroepen juist gemaakt?

(Aan de kranten die opvallend zuinig berichten over de grote winsten van Vlaamse mediagroepen. Vreemd genoeg blijven specifieke cijfers achterwege. Die moet je dan maar zelf opzoeken in het officiële rapport over de mediaconcentratie. Mediahuis: een bedrijfswinst van meer dan 15 miljoen euro in 2021, bij DPG Media zelfs meer dan 208 miljoen euro. Toch interessant om in het achterhoofd te hebben bij sommige populistisch-linkse pleidooien in bepaalde kranten?)

Wat voor precedent zou dát zijn?

(Aan de advocaten die schilderijen terugeisen van onder meer het Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen. Blijkbaar dekt de term ‘naziroofkunst’ nu ook werken die vóór de Duitse bezetting door gevluchte joden verkocht werden (!) aan Belgische musea. De verkopers bevonden zich immers in een penibele positie. Op die manier kan je élke transactie waarbij één van de partijen in een lastig parket zit later ter discussie stellen. Waar eindigt dat? En kunnen we iets voorzichtiger omspringen met termen als ‘nazi’ en ‘roofkunst’?)

Wanneer een openlijke eurocentrische school bij ons?

(Aan De Morgen, die met sympathie schrijft over een ‘Afrocentrische’ school in Kenia, waar kinderen leren om trots te zijn op hun ‘kleur en afkomst’. Het ís ook een mooi project, alleen zou De Morgen het uitspuwen als het in Europa zou gebeuren.  Trots zijn op je achtergrond, je huidskleur, dwepen met historische iconen, benadrukken dat het eigen continent altijd een bron geweest is van wetenschap, vermogen, creativiteit en intelligentie… Dat mag niet als de kinderen blank en westers zijn.)

Hoeveel ontslagen vallen er elke week gemiddeld?

(Aan de media die een drama maakten van 51 ontslagen (op meer dan 2.000) bij de VRT: ‘We weten wie ze zijn, en daardoor krijgt hun ontslag een emotionele dimensie’. U mag dat letterlijk nemen: het gaat om mensen die journalisten persoonlijk kennen. Weinig wereldjes zo incestueus als de Vlaamse media. Daarnaast confronteert elk ontslag binnen de media een journalist met zijn of haar sterfelijkheid.)

Wat was haar vorige functie?

(Aan Open Vld-ondervoorzitter Jasper Pillen, die staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (CD&V) verdedigt: ‘Hoe lang is zij al bevoegd? Enkele maanden? Je kan je afvragen welk departement zij aangetroffen heeft’. Alsof Pillen niet weet dat de staatssecretaris de kabinetschef van haar voorganger was…)

Hoeveel mensen lazen dit stuk na voor publicatie?

(Aan de eindredactie van De Standaard, waar ze een artikel laten passeren over ‘stereotiep’ speelgoed: ‘In het donkerste scenario groeien die lieve mooie prinsesjes met een pop in de armen en die stoere jongens die de wereld gewapenderhand veroveren, uit tot de meisjes die nog beleefd blijven als ze op bed gedwongen worden door een veroveraar die de tegenstand als onderdeel van een spel leerde zien’. Het is al moeilijk te begrijpen dat 1 journaliste zoiets uit haar pen krijgt, maar zit er op die redactie nu echt niemand meer die nog tegengas geeft?)

Hoe lichtgeraakt zijn jullie eigenlijk?

(Aan de culturo’s die zich zwaar aangevallen voelen zodra N-VA vraagtekens plaatst bij het kunstenaarsstatuut. Voor De Morgen was het zelfs de hele voorpagina waard. Het is symptomatisch voor een sector die eindeloos wil zeuren over alles en nog wat, die gretig bijt in de hand die hen voedt, maar die zelfs niet de minste kritische vraag verdraagt. Zij zijn nu eenmaal ‘essentieel’ en verheven boven elke discussie.)

Hoeveel mensen hebben een tweede huis in het buitenland?

(Aan schrijver Stefan Hertmans, die klaagt dat de politiek ‘wereldvreemd’ is over het klimaat. Ten bewijze vertelt hij over zijn buitenverblijf in de Provence, waar het in de zomer ‘boven de 35 graden’ wordt: ‘een nachtmerrie’. Altijd grappig als mensen met een optrekje in Zuid-Frankrijk ánderen ‘wereldvreemd’ vinden.)

Welke gevolgen zou dat hebben voor de klanten?

(Aan schrijver Lucas Catherine, die vindt dat ‘de plunderaars’ herstelbetalingen moeten ophoesten aan Congo. Volgens Catherine zo’n 1.300 Belgische bedrijven, ‘en dan zijn er nog de bedrijven in België die groot werden door de verkoop van  ‘koloniale waren’.. De ­bekendste zijn Delhaize en Colruyt’. Mensen zoals Catherine leven in een parallel universum, waarin je bedrijven en supermarkten vanalles kan opleggen, zonder dat dit ooit de klanten raakt.)

Wat weet u over de wetten van vraag en aanbod?

(Aan zangeres Merol, die ‘minder mannen’ wenst op popfestivals: ‘34% van alle groepen heeft een vrouwelijk bandlid: veel te weinig’. Arme mensen, die zelfs op een leuk festival niet kunnen loskomen van hun domme debatfiche.)

Hoeveel grappen telt uw show?

(Aan cabaretière Nele Bauwens, die in haar eindejaars­voorstelling ‘geen typisch mannelijke stand-up’ brengt. Komen onder meer wel aan bod: ‘lgbti’, de ‘Antwerpse cultuursubsidies’, ‘dreigende armoede’, ‘de oorlog’ en zowaar ook ‘een goeie grap’ over de dood van Nicole Josy (‘Uit de try-outs heb ik geleerd dat dit nog heel gevoelig ligt’). Tip voor wie straks een eindejaarsconferènce wil meepikken: blijf mijlenver weg van artiesten die zelf al waarschuwen dat ze ‘geen typische stand-up’ brengen.)

Wanneer nam België Congo-Vrijstaat over?

(Aan journaliste Inge Schelstraete, die lesjes wil geven over Congo: ”Woke waanzin’, zoals het in bepaalde kringen heet, is broodnodig. Als Belgen op school hadden geleerd over het geweld in de jaren 1890, zouden er meer alarmbellen afgaan’. In hetzelfde stukje schrijft ze: ‘Louis Laurent was een arts uit Namen die tussen 1892 en 1895 onze brutale militaire expedities in Congo Vrijstaat begeleidde – toen Congo al niet meer het privébezit van Leopold II was, dus’. Véél Belgen hebben les gekregen over Congo op school – maar Schelstraete misschien inderdaad niet. Anders zou ze weten dat Leopold Congo pas overgedragen heeft in 1908.)

Wat voor man schiet zijn eigen doopmeter in de rug?

(Aan de Britse prins William, die zijn doopmeter Susan Hussey ‘racisme’ verweet, omdat ze op een feestje aan een zwarte vrouw gevraagd had ‘waar ze nu echt vandaan kwam’. Lady Hussey is 83 jaar oud, ze liet zich nooit op racisme betrappen en moet nu het hof verlaten. De media gingen (ook bij ons) helemaal los op ‘het zoveelste racistische incident aan het Britse hof’. Wie durft nog zeggen dat dit niet zo zwaarwichtig ‘racisme’ is?)

Wie annexeerde als eerste de Krim?

(Aan schrijfster Stella Bergsma, die zich afzet tegen Poetin en ‘meer vrouwelijke leiders’ wenst: ‘We zijn klaar met dat hypermasculinisme, dat te vaak in destructie eindigt’. Vrouwelijke leiders zoals Catharina De Grote, die als tsarina de Krim en een groot deel van Oekraïne inlijfde bij Rusland?)

Wat valt er verder nog te zeggen?

(Aan de lezers van deze rubriek, na meer dan 4 jaar – de eerste aflevering verscheen op 24 juni 2018. In die tijd zijn onze journalisten niet minder vragen vergeten, integendeel: zij lijken steeds verder af te drijven. Dat is nu veelvuldig geïllustreerd. Wie het nu niet ziet, die wil het niet zien. Rest alleen een oprechte bedanking aan de trouwe lezers en de vaak interessante aanvullingen in de reacties. Zolang er een kritische geest is, is er hoop.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.