Nee, wij moeten dat niet gewoon worden
Er staat blijkbaar geen limiet op wat sommigen willen gedogen om hun multiculturele illusies in stand te houden.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementNu de terreuraanslagen elkaar met de regelmaat van de klok opvolgen, luidt de teneur bij heel wat opiniemakers: wij moeten daaraan wennen, dit is het nieuwe normaal. De mensen in het Midden-Oosten leven al lang in die situatie, wij moeten dat nu ook leren. Er staat blijkbaar geen limiet op wat sommigen willen gedogen om hun multiculturele illusies in stand te houden. Vrouwenhaat, homohaat en Jodenhaat werden al gedoogd, nu wordt de bevolking opgeroepen ook de moslimterreur te tolereren.
In het voortreffelijke, in Berlijn uitgegeven maandblad ‘Cicero, Magazin für politische Kultur’ (21 juli) nam journalist Alexander Kissler, auteur van onder andere Keine Toleranz den Intoleranten (2015), duidelijk stelling daartegen: ‘Ik voor mijn part ben niet bereid me eraan te gewennen dat islamistische aanslagen, islamistische wetsovertredingen, islamistische bedreigingen tot het Duitse normaal behoren. Ik wil me niet gewennen aan een leven in angst. Ik wil het niet gewoon worden dat gefanatiseerde daders op sociale en psychologische inschikkelijkheid mogen rekenen, terwijl hun slachtoffers worden weggeduwd als collateral damage van een door de welkomstcultuur op hol geslagen wereld. Ik wil het niet gewoon worden dat de conflicten uit het Midden-Oosten in Duitsland geïmporteerd worden, dat de aanhangers van de Turkse president Erdogan, zoals in Wenen gebeurde, opmarcheren, met Turkse vlaggen zwaaien en scanderen: spreek en wij doden, spreek en wij sterven. Nee, ik wil dat allemaal niet, en noch ik noch het volk, dat volgens de grondwet soeverein is, werd daarover geraadpleegd.’
Die woorden geven ongetwijfeld weer wat de overgrote meerderheid van de bevolking, ook bij ons, denkt. Maar in onze kwaliteitskrant ‘De Standaard’ blijft het huilen met de pet op. Opiniërend hoofdredacteur Bart Sturtewagen komt in zijn commentaar van 30 juli niet verder dan: ‘aanpassing aan angst in de hand houden.’ ‘Dit is een tijd die om ordelijk denken schreeuwt’, schrijft hij, waarna de krant psychiater Damiaan Denys laat oreren: ‘We leven niet in een angstcultuur omdat er aanslagen zijn, er zijn aanslagen omdat we in een angstcultuur leven.’ Commentaar overbodig.
Foto: (c) Reporters
Miel Swillens is een Vlaamse columnist en oud-medewerker van het weekblad Tertio. Hij studeerde Germaanse filologie aan de RUG en is een oud-leraar van het Sint-Jozef-Klein-Seminarie in Sint-Niklaas en ook van de Vrije Handelsschool Sint Joris in Gent. Hij schreef in het verleden teksten voor Miek en Roel, zoals Het Verdronken Land Van Saeftinge (1970) en Het Land Van Nod (1970). Miel overleed in augustus 2017.
De auteur van dit essay Jan-Werner Müller is hoogleraar politiek aan Princeton University, maar werkt momenteel als onderzoeker rond het thema populisme aan de universiteit van Wenen. Wat is populisme? is gebaseerd op lezingen die Müller gaf aan het Weense Institut für die Wissenschaften vom Menschen en draagt daar ook de sporen van. Een vlot leesbare tekst kan je het niet echt noemen. Daarvoor is de toon en de aanpak te academisch. Of wat dacht je van volgende zin?
Ali vertelt het waargebeurde verhaal van een Somalische jongen die na een vlucht van twee jaar voor de islamitische Al Shabab in Brussel terechtkomt.
