New Labour: New Devolution

Na het Schotse onafhankelijkheidsreferendum beloofde Brits premier David Cameron gesprekken aan te gaan om de Schotten meer autonomie te gunnen; devo max in het jargon (maximale devolutie). Een lege doos, volgens sommigen. Maar alvast de Engelsen zullen daarvan profiteren.

Zo zullen de Engelsen ongetwijfeld – eindelijk – hun eigen parlement krijgen. Het is een anomalie van de vorige stappen in de devolutie  de ‘nations’ (Noord-Ierland, Wales en Schotland) wél een eigen parlement te gunnen, maar de Engelsen niet. Over typisch Engelse materie beslist vandaag Westminster, waar ook parlementariërs uit de andere landsdelen vertegenwoordigd zijn. De Schotse nationalisten van SNP bleven wel al een tijd uit principe weg van debatten en stemmingen over louter Engelse topics. Maar nu zou toch een antwoord komen op de zogenaamde West Lothian question. ‘English Votes for English Laws’, luidt het nu. Vraag is nog of dat Engelse parlement zou vergaderen in Westminster, dan wel dat er een nieuw parlementsgebouw zou komen. Een verspilling volgens velen, een nieuwe kans, voor anderen, die de nieuwe zetel graag in het eerder achtergestelde noorden van Engeland een plaats gunnen.

Ondertussen staan de Welsh aan de zijlijn. De nationalistische partij Plaid Cymry scheert er bij lange niet de hoge toppen van de SNP in Schotland. Labour is er oppermachtig. Maar ook hier woedt meer dan ooit, en zelfs partijoverschrijdend, het debat over meer devolutie. Momenteel ligt er zelfs een nieuwe fiscale wet ter discussie in het Britse parlement, die Wales meer fiscale bevoegdheden moet gunnen. Labour-baas Ed Miliband belooft na de algemene verkiezingen zelfs een nog verdergaande wet – als hij tenminste de verkiezingen wint.

Miliband heeft er alle belang bij om – in de slipstream van het Schotse referendum – de Welsh meer autonomie en dus meer geld te beloven. Nu Labour in Schotland onder nog meer druk staat van de SNP dan tevoren, en Engeland allicht blauwer (conservatiever) kleurt dan voorheen – LibDem zetels zullen verschuiven – en tot slot alle waarnemers een opmars verwachten van Ukip – is het alle hens aan dek geblazen. Wat extra devolutionaire beloften kunnen daarbij enkel helpen. Dat geldt trouwens niet alleen voor Wales, maar ook voor het arme noorden van Engeland. Traditioneel een Labour-bastion, maar Ukip ligt er op de loer. Meer autonomie betekent meer geld. Met die agenda trekt het socialistische Labour naar de uithoeken van romp-Brittannië. Klinkt bekend in de oren …