Media raken niet uitgeschreven over Laurens Buijs, die als linkse docent een kritisch stuk publiceerde over geslachtsverandering en LGBTQ. Nu moet zijn kop rollen. Maar wat had hij verwacht? Misschien is het tijd voor Buijs om de linkse kerk te verlaten en zich consequent te bekeren tot de rechtse zijde.

De Universiteit van Amsterdam (UvA) is in de greep van het Laurens Buijs-fenomeen. Hij heeft zijn bezwaren uiteengezet tegen de opmars van het concept ‘non-binair’ binnen de LGBTQ-gemeenschap, dat hij als ‘intimiderend’ aanmerkt. Eerder sprak hij zich uit tegen coronamaatregelen. Zijn kritische stellingen over geslachtsverandering en non-binairiteit gaven aanleiding tot een hevige ophef die nog steeds aanhoudt. Buijs noemt zichzelf links en onderwijst aan de UvA, maar zijn conclusies staan niet in lijn met de woke-ideologie van links. Ik ken het klappen van die zweep, zoals ik getuigde tegenover de Kamercommissie Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Als je een half uur over hebt, bekijk het debat dan eens, het zal je ogen openen!

Tumult bij de homolobby

Het tumult blijft aanhouden en ondertussen wordt hij zwaar bedreigd, uiteraard vanuit het linkerkamp. Zelfs Lale Gül, die bekendheid verwierf door de seksuele onverdraagzaamheid van de moslimgemeenschap aan te kaarten en de Pim Fortuyn Prijs te winnen, steunt nu de linkse elite door Buijs een mes in de rug te steken. Ze omschrijft hem als ‘onwetenschappelijk UFO-wappie’. Ook de voorzitter van de homo-lobbyclub, Astrid Oosenburg, nam stelling en verklaarde: ‘If you can’t stand the heat, get out of the kitchen.’ Wat Oosenburg wil zeggen, is dat Buijs een debat heeft gestart en nu de gevolgen moet ondergaan.

Rechtse mensen stoorden zich aan Oosenburgs uitspraak. Ze zou geen recht doen aan de veiligheidsproblemen waarmee Buijs nu kampt. Maar eigenlijk heeft ze gelijk. Je bouwt je loopbaan op binnen een conformistisch extreemlinks beroepsveld en vervolgens zeg je iets dissidents. Wat verwacht je? Ik kent Oosenburg als een realistisch persoon, zoals ik heb geleerd in een podcast die wij samen opnamen, waarin ze het onderscheid maakte tussen het eens zijn met iemand, en het toegeven dat de ander zijn stellingen toch wel goed onderbouwt. In deze geest zal Buijs aan soul-searching moeten doen: hij dient zich af te vragen of hij nog wel het juiste beroep uitoefent.

Buijs lijkt vooruit te lopen op zijn verwijdering uit de linkse kerk, zo blijkt uit wat hij plaatste op sociale media: ‘Ik werd gebeld door Thierry Baudet die me een hart onder de riem stak. Zo onwerkelijk! Ik krijg hartverwarmende steun van PVV, FvD, Paul Cliteur en Johan Derksen. En mijn eigen UvA, maar ook Sylvana Simons en Tim Hofman, vallen me persoonlijk aan. Zeg over deze rechtse rakkers wat je wil, maar zij reiken tenminste wel over partijkleuren heen uit naar iemand in nood, die vecht voor iets universeels: het vrije woord!’ Buijs haalt hier dus een keur aan ‘rechtse rakkers’ aan, die hem persoonlijk benaderden om hem een hart onder de riem te steken.

Ministerie kijkt weg

Cliteur, die lange tijd professor was in de rechtsfilosofie aan de Universiteit Leiden, concludeert dat het probleem zit bij de bestuurders. ‘Niet alleen aan de UvA, maar aan vele andere universiteiten, durven zij wokies niet tegen te spreken. Zij offeren hun eigen integere academisch personeel op aan de woke-ideologie.’ Cliteur benoemt dat minister Dijkgraaf doet alsof zijn neus bloedt.

Hieruit spreekt wat rechtse mensen al langer weten: als je gaat studeren, is dit min of meer vanwege de deugbalts. Je leert spreken in het juiste jargon, het juiste vocabulaire. Zodat men in de progressieve kringen aanvoelt dat je ‘erbij hoort’. Maar als je niet wil meegaan in dit wensdenken, waarvan de uiteindelijke consequenties zijn dat je krekels moet eten en op de bres moet voor geslachtsveranderingen bij jonge kinderen, dan heb je niets te zoeken in het hoger onderwijs. Zelfs de bètavakken zijn intussen in de greep van woke-ideologie.

Buijs verdedigt zich met de bewering dat hij zich jarenlang inzette als activist. Hij zegt dat het makkelijk is om hem nu weg te zetten als ‘wappie, antivax, extreemrechts, agressief en intimiderend’. De gemeenschap van de Universiteit van Amsterdam roept hij op om door de ‘kwaadwaardige framing’ heen te zien en naast hem te komen staan in de strijd voor het vrije woord.

Ogen openen

Buijs lijkt nog niet te doorzien wat er werkelijk speelt. Wie ‘onderzoek’ wil doen op een door de staat en het geglobaliseerde grootkapitaal gefinancierde universiteit, moet zich op elk facet aan de linkse ideologie aanpassen. Je kunt niet pro-vegan zijn, pro-klimaat, pro-LGBTQ, en dan bijvoorbeeld een kleine kritische kanttekening maken over dat het wrang aanvoelt dat de sociaal zwakkeren gemiddeld twaalf jaar op een wachtlijst staan voor een sociale huurwoning, en dat er dan even een Syriër, Afghaan of Oekraïner tussendoor fietst. Dat type sentiment wordt direct afgestraft en kost je als ‘wetenschapper’ je carrière.

Links werkt namelijk zo: zij houden hun schaapjes bijeen door voortdurend de eigen ideologie te bevestigen en de buitenwereld te demoniseren. Vandaar de aanhoudende haat tegen Trump, Baudet, Wilders, enzovoort. Denk maar aan Rob Riemen, die met zijn Nexus-instituut stevig uit de staatsruif vrat en tegelijk een scriptie met een tien beloonde waarin werd betoogd dat de PVV fascistisch is. Buijs ondervindt nu dat de linkse ideologie het instrumentarium van een sekte is.

Geen ruimte voor afvallige gedachtes

Afvallige gedachtes remmen het linkse mechanisme van sociale in-group filtering. Dit betekent dat in het hoger onderwijs alles draait om geurvlaggen en deugbaltsen. Wie binnen deze kringen geld verdient, bedrijft geen wetenschap maar produceert ideologie. Zo niet, dan was je als ‘wetenschapper’ namelijk je baantje al lang kwijt geweest. De Engelsen zeggen ‘you made your bed, now lay in it’. Nog helderder uitgedrukt: wie leeft met het woke-zwaard, zal aan het woke-zwaard ten onder gaan. Als je kijkt naar de politieke omgeving waarin Buijs zich bevindt, dan kiest hij voor de hel, werkt hij in de hel, en woont hij zijn hele omgeving in die hel. Hoe kan hij nu verbaasd zijn dat het daar niet leuk is?

Onvermijdelijk mondt dit alles uit in de Renaissancescholen die zijn opgestart door het Renaissance Instituut.. Het uitgangspunt van die scholen is inderdaad dat mainstream onderwijs te ideologisch beladen is geraakt. Buijs heeft nog enige koudwatervrees. Een heel leven lang dagelijks horen hoe ‘fout’ rechts is, gaat niemand die streeft naar academisch prestige in de koude kleren zitten. Maar uiteindelijk zullen integriteit en oprechtheid het waarschijnlijk winnen van gemakkelijk geld scoren door ideologische riedeltjes te reproduceren.

Uiteraard willen we alle suggestie vermijden dat er hiermee ongeoorloofd politieke reclame zou worden gemaakt, doch de realiteit dwingt ons tot een eerlijke gevolgtrekking. Objectief is er al minstens tien jaar een verlinksing, vermulticulturalisering en verpostmodernisering van het onderwijs gaande. Meerdere onderwijzers passen hierdoor niet meer in het onderwijs. Veel ouders sturen hun kinderen er niet meer met een gerust hart heen. In Nederland – en voor zover ik weet ook in België – heeft niemand op die trend een oplossing geboden, terwijl Jeff Hoeyberghs vers in het geheugen ligt! Het Renaissance Instituut is de énige die iets doet met een praktisch resultaat, waardoor wij er niet omheen kunnen om dit te noemen.

De toekomst

Laurens Buijs moet gewoon nog even iets dieper in de ziel kijken van zijn linkse medemens. Dit gebeurt vanzelf als de kippenstront waarmee zijn UvA-omgeving hem bekogelt, nog wat dieper op zijn huid inwerkt. En dan zal hij er klaar voor zijn, om als herboren docent aan de slag te gaan binnen het Renaissance-onderwijs. Daar wacht hem een gouden toekomst, vol gezellige collega’s die oprecht naar waarheid zoeken.