Politiek, porno en Bart De Wever

Iemand zin in een weddenschap ? Hier een voorstel: dit artikel zal beduidend meer worden aangeklikt dan mijn andere schrijfsels. Dat komt omdat ik in de titel twee bijzonder populaire thema’s heb verwerkt. Aan u om te raden welke.

Bovendien heb ik voor de allereerste keer gebruik gemaakt van het recht dat Doorbraak mij verleent om zelf een illustratie te suggereren. Ik heb geopteerd voor een foto van mijn poes. Ik weet niet of de eindredactie die suggestie zal honoreren, maar ik dacht zo: ondanks het feit dat ik een man ben, scoor je in de virtuele wereld gegarandeerd met een foto van je poes. Marketing heet dat. Allez Vooruit, we zijn vertrokken, en als u nu denkt ‘ik klik dit artikel weg, want ik voel me genaaid’, dan moet ik u ontgoochelen. De clickbait heeft zijn werk al gedaan.

Gewoon knallen

Met het verschuiven van de seizoenen onder invloed van de klimaatopwarming, verschuift ook de komkommertijd. Zo werd iets wat eigenlijk geen verbazing zou mogen wekken, in één ruk een nieuwsfeit van de eerste orde: ook bekende Vlamingen spelen al eens een keer met hun komkommer. Dat uitgerekend ’t Scheldt de eerder banale feiten onder onze aandacht bracht, leidde in linkse kringen al meteen tot speculaties. De hele operatie zou erop gericht zijn om de aandacht af te leiden van de lotgevallen van Sterke Jan, of van het feit dat het Antwerpse district Deurne zijn status als hoofdstad van het vuurwerk heeft herwonnen.

Dat het epicentrum van de vuurwerkproductie ondertussen verschoven is van Deurne zuid — waar vuurwerkfabriek Hendrickx gevestigd was op een boogscheut van de woning van de huidige burgemeester, naar Deurne noord — in de omgeving van het Sportpaleis, zou geen toeval zijn. Een en ander werd bedisseld tussen het stadsbestuur en de vastgoedsector tijdens een copieuze maaltijd in Het Fornuis. De woordvoerder van de burgemeester ontkende dit in alle toonaarden, en wees erop dat de herlocalisatie geheel en al in overeenstemming is met de principes van goede ruimtelijke ordening. Ze kadert in een hergroepering van een aantal amusementsfuncties in het noorden van het district.

Het Cokeboek

Bovendien werd zij eerst afgeklopt met de schepen van het milieu, Tom Meeuws, waarmee meteen bewezen is dat er van een rechts complot geen sprake kan zijn. Dit overleg resulteerde zelfs in het opleggen van een aantal flankerende en milderende maatregelen, zoals het positioneren van Bearcat (zie illustratie) pantserwagens op een aantal strategische locaties. De schepen van het milieu verklaarde bij die gelegenheid op de televisie: ‘ ’t Stad is van iedereen, en tenslotte willen die mensen gewoon knallen, net zoals mijn voorzitter.’

Dit alles kon toch niet verhinderen dat er enkele duizenden bezwaarschriften werden ingediend.  Die waren echter duidelijk georkestreerd. Ze bevatten immers haast allemaal dezelfde argumentatie bevatten. De Bearcats zouden namelijk niet opgewassen zijn tegen het oprukkende heir van witte, mannelijke (zeg ik dit juist Sabrine?) yogasnuivers om en rond de Cokekaai, die er dag in dag uit voor zorgen dat elk pakketje bij de juiste koerier terechtkomt. Tot het uiteindelijk toch een keer misloopt ten gevolge van een overdreven drang tot regelneverij vanwege de lokale overheid. Vooringenomen linkse journalisten noemden de hele Bearcat-affaire zelfs een vorm van politieke ordehandhavingsporno. ‘Kijk eens hoe potent ik ben’, of ‘Ik heb de grootste’.

Kortom, er viel weinig nieuws te rapen afgelopen week. Behalve dan dat de kok van Het Fornuis binnenkort zijn memoires zal publiceren, afgewisseld met zijn meest populaire recepten: Het Cokeboek.

Het wordt dus tijd dat het eens wat minder voorhuid, en wat meer Vooruit gaat.