In goede en in kwade dagen? Over de gelijkenissen tussen topsport en het huwelijk

Sport is als een huwelijk. Soms ben je goede maatjes met je ploeggenoten. Je verstaat elkaar met een half woord. Je haalt het beste in elkaar naar boven, en je spant je in ter meerdere eer en glorie van de ander. Soms is dat maatjesgehalte ver te zoeken. Je zit op elkaars lip. De ander wordt de concurrent. Dan gun je jezelf het voetlicht en de ander de schaduw. Er worden brokken gemaakt die al dan niet hersteld worden.

Anderhalve week geleden toonde Team Jumbo-Visma in Kuurne-Brussel-Kuurne hoe mooi een huwelijk kan werken, met een heerlijke zege voor Tiesj Benoot en een tweede plaats voor zijn teamgenoot Nathan Van Hooydonk.

Strade Bianche

Dit weekend was er eerder eentje van het type ‘huwelijken in zwaar weer’. Tiesj Benoot streed ook in de Strade Bianche om de knikkers. Hij voelde dat hij de benen had om te winnen. Hij joeg kilometerslang achter Tom Pidcock aan. Met succes: hij had de ontsnapte vogel op den duur in het vizier. Maar zoals er op de Italiaanse witte straten gedurig stof opvliegt dat het zicht vertroebelt, zo was er ook dwarrelend stof tussen Benoot en zijn teamgenoot Atilla Valter. Valter, net zoals Benoot kopman in deze race, wilde zelf ook glorie. Hij reed niet voor de ander, zoals Nathan Van Hooydonk een week eerder. In zijn trappende zog kwamen echter de concurrenten mee, zodat Valentin Madouas uiteindelijk de tweede plaats voor Benoot wegkaapte.

Eenzelfde plaatje bij SD Worx in de Strade Bianche voor vrouwen. Lotte Kopecky was kopvrouw, evenals Demi Vollering. Ze reden in volle finale schijnbaar eensgezind achter concurrent Faulkner aan. Met succes. Ze lieten de Amerikaanse achter en trapten gezamenlijk richting eindstreep. Met de meet in zicht reden ze elk het vuur uit de sloffen. In hun drang om de ander te overvleugelen, kwamen ze als gelijken over de streep. Een scenario dat geen van beiden voldoening schonk. Vollering begon voor de camera haar ongenoegen te uiten en daarna liepen de twee vrouwen kil te ijsberen tot de uitslag bekend was. De winst was voor Vollering.

Voor het oog van de buitenwereld werden de brokken alvast gelijmd. Valter gaf ruiterlijk zijn fout toe en Benoot liet weten dat ook hij niet schuldvrij was. Kopecky knuffelde haar ploeggenote en feliciteerde haar met de woorden: ‘Ik ben zo blij voor je.’ De vraag is maar hoeveel blijvende schade die brokken aangericht hebben.

Vlotte relaties

Een sportprestatie die wél getuigde van vlotte relaties was het goud én wereldrecord van Nafi Thiam in de zevenkamp. Dat behaalde ze uiteraard solo, maar het toont dat het snor zit tussen haar en haar nieuwe coach. En er was ook de finale van de Belgian Tornados. Dylan Borlée liep een matige eerste ronde. Het goud leek ver weg, de kritiek op vader en coach Borlée die voor een verrassende opstelling had gekozen, dichtbij.

Maar het huwelijk loopt goed: Alexander Doom liep zonder verpinken een groot deel van de opgelopen schade goed. Kevin Borlée deed wat hij vaak doet: meters goed maken in de laatste rechte lijn. Slotloper Julien Watrin startte in het zog van de Spaanse koploper. Net als Kevin wachtte hij tot de laatste bocht en sloeg dan toe. Het resultaat? Een klinkende overwinning, lof voor de coach met zijn onverwachte opstelling en een zoveelste gouden randje rond een prachtig team. Kortom, een gouden huwelijk.